Καστράτος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Egmontbot (συζήτηση | συνεισφορές)
μ Ρομπότ: Αυτόματη αντικατάσταση προτύπου Πρότυπο:Μετάφραση EN με Πρότυπο:Ενσωμάτωση κειμένου; διακοσμητικές αλλαγές
Γραμμή 19:
[[Αρχείο:AmigoniFarinelli02.JPG|thumb|220px|right| Ο διάσημος καστράτος [[Φαρινέλλι]] (κατά κόσμον Κάρλο Μπρόσκι), φορώντας το [[Ισπανία|ισπανικό]] [[παράσημο]] του ''Τάγματος του Καλατράβα''. [[Ζωγραφική|Πίνακας]] του [[Τζάκοπο Αμικόνι]], περ. [[1750]].]]
 
Η ζήτηση για καστράτους οδήγησε χιλιάδες Ιταλούς στο [[χειρουργείο]]. Σε πολλές περιοχές η σχετική επέμβαση ήταν τυπικά νόμιμη μόνο εάν κινδύνευε η ζωή του αγοριού, αλλά πάντα βρισκόταν μια καλή δικαιολογία για κάτι που αποτελούσε κοινό μυστικό - χαρακτηριστικά, η οικογένεια του [[Φαρινέλλι]] είχε επικαλεσθεί πτώση από [[άλογο]] που καθιστούσε αναγκαία την [[εγχείρηση]] στους [[όρχεις]]. Μόνο στις δεκαετίες 1720 και 1730, όταν ο κόσμος της όπερας είχε καταληφθεί από υστερία, υπολογίζεται ότι μέχρι και 4.000 αγόρια ευνουχίζονταν κάθε χρόνο στη χώρα. ΟιΚάποιοι απ' αυτούς ήταν γόνοι πλούσιων οικογενειών που ήθελαν να κάνουν μεγάλη καριέρα, όπως ο [[Καφαρέλλι]]. Αλλά οι περισσότεροι προέρχονταν από φτωχές τάξεις και ευνουχίζονταν με πρωτοβουλία των οικογενειώνγονέων τους, με τηντο ελπίδαόνειρο ότι θα ξεφύγουν απ' την ένδεια (π.χ. [[Σενεσίνο]], Φαρινέλλι). Κάποιοι- άλλοιόπως ήτανλέει γόνοιπαραστατικά πλούσιωνη οικογενειών[[Τσετσίλια πουΜπάρτολι]], ήθελαναπό ναοικογένειες κάνουνμε μεγάλη10-12 καριέραπαιδιά, όπωςένα οεκ [[Καφαρέλλι]]των οποίων θυσιαζόταν με την ελπίδα να κάνει καριέρα και να σώσει και τους υπολοίπους από την εξαθλίωση.
 
Η συντριπτική πλειοψηφία από αυτούς έμεινε στην αφάνεια, αρκούμενη - στην καλύτερη των περιπτώσεων - σε κάποιες συμμετοχές σε χορωδίες. Η επαγγελματική αποτυχία σήμαινε και κοινωνική περιθωριοποίηση, αφού ένας καστράτος (με παράξενη εμφάνιση και χωρίς δικαίωμα [[Γάμος|γάμου]]) μπορούσε να επιβιώσει αξιοπρεπώς μόνο εντός των καλλιτεχνικών κύκλων. Οι λίγοι όμως που ξεχώρισαν, έγιναν διάσημοι σε ολόκληρη τη [[Δυτική Ευρώπη]] (με μοναδική εξαίρεση τη Γαλλία όπου ουδέποτε υπήρξαν δημοφιλείς), προκαλώντας [[ντελίριο]] στις εμφανίσεις τους και κερδίζοντας τεράστια για την εποχή τους ποσά. Παράλληλα διαδιδόταν ανάμεσα στις κυρίες της υψηλής κοινωνίας, ότι ήταν φλογεροί εραστές - μια φήμη που οφειλόταν περισσότερο στη διασημότητά τους παρά στις πραγματικές [[Σεξ|σεξουαλικές]] ικανότητές τους.