|
::ΟΚ Κωνσταντίνε, ευχαριστώ για την ειδοποίηση. Απλά το κλείδωσα. --[[Χρήστης:Ttzavaras|Ttzavaras]]<sup>[[Συζήτηση Χρήστη:Ttzavaras|''συζήτηση'']]</sup> 09:56, 24 Ιουνίου 2010 (UTC)
Αυτο το σημείο εννοω:==== Σαλτάνοφκα ====
{{κύριο|Μάχη της Σαλτάνοφκα}}
[[Αρχείο:Raevsky_saltanovka.jpg|thumb|330px|right|Το κατόρθωμα των στρατιωτών του Ραέφσκι στη Μάχη του Σαλτάνοφκα. <br /> ''[[Νικολάι Σαμόκις]], 1912.''<ref>[[Νικολάι Σαμόκις]]. ''Το θαύμα των στρατιωτών του Ραέφσκι στη Μάχη του Σαλτάνοφκα. [[Μουσείο της Μάχης του Μποροντινό]]{{ru}}</ref>]]
[[Αρχείο:Battle of Saltanovka 1812 map.png|thumb|330px|right|Χάρτης της Μάχης της Σαλτάνοφκα]]
Το πρωί της 23 Ιουλίου, στο χωριό [[Σαλτάνοφκα]] (11 χλμ. από το Δνείπερο), διεξήχθη αιματηρή μάχη. Το σώμα του Ραέφσκι αντιστεκόταν σε 5 του Νταβού. Σε μια κρίσιμη στιγμή, ο Ραέφσκι οδήγησε μόνος του το [[25ο Σύνταγμα πεζικού του Σμολένσκ]] στην επίθεση με τα λόγια:
{{απόσπασμα|'''''Στρατιώτες! <br>{{0}}{{0}}Εγώ και οι γιοί μου θα σας ανοίξουμε το δρόμο για τη δόξα! <br>{{0}}{{0}}Εμπρός! Για τον Τσάρο και την Πατρίδα!'''''|float=center|width=700px}}
Ο ίδιος ο Ραέφσκι τραυματίστηκε στο στήθος, αλλά η τολμηρή του πράξη ενθάρρυνε τους στρατιώτες του, οι οποίοι ανάγκασαν τελικά τους γάλλους να υποχωρήσουν. Σύμφωνα με το μύθο, κοντά του ήταν οι 2 γιοί του - ο 17χρονος Αλεξάντερ και ο 11χρονος Νικολάι.
{{απόσπασμα|Στη κρίσιμη στιγμή πήρε μαζί του τους 2 γιούς του από το χέρι και με αυτό ενθάρρυνε τους στρατιώτες του|Ν. Μ. Ορλόφ|float=center|width=700px}}
Αλλά ο Ραέφσκι δεν ήταν ικανοποιημένος με τους γιούς του, παρόλο που εκείνοι ήταν μαζί του εκείνο το πρωί, δεν συμμετείχαν στις επιθέσεις. Αλλά, μετά τη Μάχη του Σαλτάνοφκα, το όνομα του έγινε γνωστό σε όλη τη Ρωσία. Έγινε ένας από τους πιο αγαπημένους στους στρατηγούς και τους στρατιώτες του ρωσικού στρατού.
Μετά από τη σκληρή μάχη, το σώμα του Ραέφσκι ήταν σε αρκετά καλή κατάσταση. Ο Νταβού, αφού θεώρησε ότι τη νύχτα θα επιτεθούν οι κύριες δυνάμεις του αντιπάλου διάταξε να συνεχιστεί η μάχη την επόμενη μέρα. Ο Μπαγκρατιόν, την ίδια ώρα, διαπέρασε το Δνείπερο και με γρήγορο βηματισμό έφτασε στο [[Σμολένσκ]], όπου βρισκόταν ο Μπαρκλάι. Το νέο για τη σωτηρία της στρατιάς του Μπαγκρατιόν έγινε γνωστό στον Νταβού την επόμενη μέρα. Ο Ναπολέοντας, όταν έμαθε τα νέα για τη σωτηρία του Μπαγκρατιόν, από μια, θεωρητική, διάλυση, θύμωσε.
| 