Ζηνοβία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
[[FileΑρχείο:Herbert Schmalz-Zenobia.jpg||right|thumb|200px|Η βασίλισσα Ζηνοβία να ατενίζει για τελευταία φορά την Παλμύρα, πίνακας του [[Τζοβάνι Μπατίστα Τιέπολο]]]]
Η '''Ζηνοβία''' ήταν βασίλισσα της [[Παλμύρα|Παλμύρας]]ς (αραβικά: Ταντμόρ), [[Ρωμαϊκή αυτοκρατορία|ρωμαϊκής]] αποικίας στη σημερινή [[Συρία]], που βασίλευσε από το 277 ή 268 μέχρι το 272 μ.Χ. Πέθανε μετά το 274 μ.Χ. Το πλήρες όνομά της είναι Σεπτιμία Ζηνοβία (αραμαϊκά: ''Znwoya Bat ZabbaiZabba''i).
 
== Ζωή και δράση της Ζηνοβίας==
Η '''Ζηνοβία''' ήταν βασίλισσα της [[Παλμύρα|Παλμύρας]] (αραβικά: Ταντμόρ), ρωμαϊκής αποικίας στη σημερινή [[Συρία]], που βασίλευσε από το 277 ή 268 μέχρι το 272 μ.Χ. Πέθανε μετά το 274 μ.Χ. Το πλήρες όνομά της είναι Σεπτιμία Ζηνοβία (αραμαϊκά Znwoya Bat Zabbai).
 
Γεννημένη στην Παλμύρα, η Ζηνοβία ήταν μια μελαχρινή γυναίκα, εκθαμβωτικής ομορφιάς, ευφυής και φιλόδοξη, που μιλούσε [[ελληνική γλώσσα|ελληνικά]], [[λατινική γλώσσα|λατινικά]] και τις τοπικές διαλέκτους. ‘ΗτανΉταν επιρρεπής στις απολαύσεις των αισθήσεων, αγαπούσε το [[θέατρο]] και παρακολουθούσε τα θεάματα στο ελληνικό θέατρο της πόλης. Ονειρευόταν να κάνει την πρωτεύουσά της Παλμύρα πνευματικό κέντρο.
==Ζωή και δράση της Ζηνοβίας==
 
Ο σύζυγος της Ζηνοβίας Οδαίναθος (Odenathus), κυβερνήτης της Παλμύρας και υποτελής στη Ρώμη, όπως και ο πρεσβύτερος γιος του Ηρωδιανός, δολοφονήθηκαν το 267 ή 268 μ.Χ. και η χήρα του Ζηνοβία ανέλαβε την αντιβασιλεία για λογαριασμό του νεαρού γιου της Ουαμπαλάτ (Wahballat), που ονομαζόταν στα ελληνικά Αθηνόδωρος.
Γεννημένη στην Παλμύρα, η Ζηνοβία ήταν μια μελαχρινή γυναίκα, εκθαμβωτικής ομορφιάς, ευφυής και φιλόδοξη, που μιλούσε ελληνικά, λατινικά και τις τοπικές διαλέκτους. ‘Ηταν επιρρεπής στις απολαύσεις των αισθήσεων, αγαπούσε το θέατρο και παρακολουθούσε τα θεάματα στο ελληνικό θέατρο της πόλης. Ονειρευόταν να κάνει την πρωτεύουσά της Παλμύρα πνευματικό κέντρο.
 
Η Ζηνοβία, η οποία ισχυριζόταν ότι είχε την καταγωγή της από την [[Κλεοπάτρα Ζ' της Αιγύπτου|Κλεοπάτρα]], κατέστησε τον εαυτό της βασίλισσα της Παλμύρας, παίρνοντας από μόνη της τον τίτλο της Αυγούστας (Augusta)[[Αυγούστα]]ς. Αντίθετα με το δολοφονημένο σύζυγό της Οδαίναθο, η Ζηνοβία δεν ανεχόταν να παραμένει υποτελής στους Ρωμαίους. Το 269 μ.Χ. ξεκίνησε πόλεμο εναντίον των Ρωμαίων, κατέλαβε πρώτα την Αίγυπτο, κατόπιν κατέκτησε πολλές από τις ρωμαϊκές επαρχίες της Ανατολίας και ανακήρυξε την ανεξαρτησία της από τη Ρώμη.
Ο σύζυγος της Ζηνοβίας Οδαίναθος (Odenathus), κυβερνήτης της Παλμύρας και υποτελής στη Ρώμη, όπως και ο πρεσβύτερος γιος του Ηρωδιανός, δολοφονήθηκαν το 267 ή 268 μ.Χ. και η χήρα του Ζηνοβία ανέλαβε την αντιβασιλεία για λογαριασμό του νεαρού γιου της Ουαμπαλάτ (Wahballat), που ονομαζόταν στα ελληνικά Αθηνόδωρος.
 
Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Αυρηλιανός εξεστράτευσε εναντίον της Ζηνοβίας, νίκησε το 272 μ.Χ το στρατό της στην Αντιόχεια (σημερ. Αντάκυα, Τουρκία) και σταστην Έμεσα'Εμεσα (σημερ. Χομς, Συρία) και πολιόρκησε την Παλμύρα.
Η Ζηνοβία, η οποία ισχυριζόταν ότι είχε την καταγωγή της από την Κλεοπάτρα, κατέστησε τον εαυτό της βασίλισσα της Παλμύρας, παίρνοντας από μόνη της τον τίτλο της Αυγούστας (Augusta). Αντίθετα με το δολοφονημένο σύζυγό της Οδαίναθο, η Ζηνοβία δεν ανεχόταν να παραμένει υποτελής στους Ρωμαίους. Το 269 μ.Χ. ξεκίνησε πόλεμο εναντίον των Ρωμαίων, κατέλαβε πρώτα την Αίγυπτο, κατόπιν κατέκτησε πολλές από τις ρωμαϊκές επαρχίες της Ανατολίας και ανακήρυξε την ανεξαρτησία της από τη Ρώμη.
 
Η Ζηνοβία και ο γιος της Ουαμπαλάτ προσπάθησαν να διαφύγουν από την πόλη, αιχμαλωτίστηκαν όμως και μεταφέρθηκαν στη Ρώμη το 272 μ.Χ. KατάΚατά τη θριαμβευτική πομπή που έκανε ο [[Αυρηλιανός]] στη [[Ρώμη]], η Ζηνοβία στολισμένη, κατά διαταγή του αυτοκράτορα, με τους πολύτιμους λίθους της και όλα τα κοσμήματά της, σύρθηκε δεμένη με χρυσές αλυσίδες από το άρμα του.
Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Αυρηλιανός εξεστράτευσε εναντίον της Ζηνοβίας, νίκησε το 272 μ.Χ το στρατό της στην Αντιόχεια (σημερ. Αντάκυα, Τουρκία) και στα Έμεσα (σημερ. Χομς, Συρία) και πολιόρκησε την Παλμύρα.
 
Εντυπωσιασμένος όμως ο Αυρηλιανός από την εκθαμβωτική ομορφιά της Ζηνοβίας, αλλά και το θάρρος της να ορθώσει το ανάστημά της κατά της Αυτοκρατορίας της Ρώμης, πρόσφερε σ’ αυτή την ελευθερία της. Στη Ρώμη, η έκπτωτη «βασίλισσα της ερήμου» παντρεύτηκε ένα Ρωμαίο συγκλητικό και πέρασε την υπόλοιπη ζωή της μέσα σε ανέσεις και πολυτέλεια στη ρωμαϊκή έπαυλή του κοντά στο σημερινό [[Τίβολι]] της [[Ιταλία|Ιταλίας]]ς.
Η Ζηνοβία και ο γιος της Ουαμπαλάτ προσπάθησαν να διαφύγουν από την πόλη, αιχμαλωτίστηκαν όμως και μεταφέρθηκαν στη Ρώμη το 272 μ.Χ. Kατά τη θριαμβευτική πομπή που έκανε ο [[Αυρηλιανός]] στη [[Ρώμη]], η Ζηνοβία στολισμένη, κατά διαταγή του αυτοκράτορα, με τους πολύτιμους λίθους της και όλα τα κοσμήματά της, σύρθηκε δεμένη με χρυσές αλυσίδες από το άρμα του.
 
Εντυπωσιασμένος όμως ο Αυρηλιανός από την εκθαμβωτική ομορφιά της Ζηνοβίας, αλλά και το θάρρος της να ορθώσει το ανάστημά της κατά της Αυτοκρατορίας της Ρώμης, πρόσφερε σ’ αυτή την ελευθερία της. Στη Ρώμη, η έκπτωτη «βασίλισσα της ερήμου» παντρεύτηκε ένα Ρωμαίο συγκλητικό και πέρασε την υπόλοιπη ζωή της μέσα σε ανέσεις και πολυτέλεια στη ρωμαϊκή έπαυλή του κοντά στο σημερινό [[Τίβολι]] της [[Ιταλία|Ιταλίας]].
 
==H Ζηνοβία στην τέχνη==
Η ιστορία της θρυλικής βασίλισσας Ζηνοβίας έχει εμπνεύσει συνθέτες της όπερας, συγγραφείς και καλλιτέχνες. Ο βενετσιάνος ζωγράφος του 18ου αιώνα [[ΤζιοβάνιΤζοβάνι Μπατίστα Τιέπολο]] (Giovanni Battista Tiepolo, 1696 – 1770) φιλοτέχνησε το «Θρίαμβο του Αυρηλιανού ή η βασίλισσα Ζηνοβία ενώπιον του Αυρηλιανού» (1717), που βρίσκεται στο [[Μουσείο ντελ Πράδο]] της Μαδρίτης[[Μαδρίτη]]ς.
 
Και ο Αγγλο-γερμανός ζωγράφος [[Χέρμπερτ Σμαλτς]] (Herbert Gustave Schmalz, 1857 – 1935) έχει φιλοτεχνήσει τη «Βασίλισσα Ζηνοβία να ατενίζει για τελευταία φορά την Παλμύρα».
Η ιστορία της θρυλικής βασίλισσας Ζηνοβίας έχει εμπνεύσει συνθέτες της όπερας, συγγραφείς και καλλιτέχνες. Ο βενετσιάνος ζωγράφος του 18ου αιώνα [[Τζιοβάνι Μπατίστα Τιέπολο]] (Giovanni Battista Tiepolo, 1696 – 1770) φιλοτέχνησε το «Θρίαμβο του Αυρηλιανού ή η βασίλισσα Ζηνοβία ενώπιον του Αυρηλιανού» (1717), που βρίσκεται στο Μουσείο Πράδο της Μαδρίτης.
 
Και ο Αγγλο-γερμανός ζωγράφος Χέρμπερτ Σμαλτς (Herbert Gustave Schmalz, 1857 – 1935) έχει φιλοτεχνήσει τη «Βασίλισσα Ζηνοβία να ατενίζει για τελευταία φορά την Παλμύρα».
 
==Πηγές==
Γραμμή 27 ⟶ 25 :
* Michel de Grece: «Συρία: Ελληνικοί Απόηχοι», Εκδόσεις ΑΔΑΜ, Αθήνα, 1993.
* Myriam Antaki/Mύριαμ Αντάκι: «Θυμάμαι την Παλμύρα» (μτφρ. ‘Εφη Κορομηλά), Εκδόσεις ΚΡΙΤΙΚΗ Α.Ε., Αθήνα, 2005.
 
[[Κατηγορία:Αρχαία Συρία]]
 
[[af:Zenobia]]
[[ar:زنوبيا]]
[[br:Septimia Zenobia]]
[[bg:Зеновия]]
[[ca:Zenòbia]]
[[cs:Zenobie]]
[[cy:Zenobia (Brenhines Palmyra)]]
[[de:Zenobia]]
[[en:Zenobia]]
[[es:Zenobia]]
[[eo:Zenobia]]
[[fa:زنوبیا]]
[[fr:Septimia Bathzabbai Zénobie]]
[[id:Zenobia]]
[[it:Zenobia]]
[[nl:Zenobia]]
[[ja:ゼノビア]]
[[pl:Septymia Zenobia]]
[[pt:Zenóbia]]
[[ru:Зенобия (царица)]]
[[fi:Zenobia]]
[[sv:Zenobia]]
[[tr:Zenobia]]
[[vec:Zenobia]]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Ζηνοβία"