Γεώργιος Παπαδόπουλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Οι απόφοιτοι της τάξης του 1940 της Σχολής Ευελπίδων σύντομα θα εισέρχονταν στον [[Β' Παγκόσμιος Πόλεμος|Β' Παγκόσμιο Πόλεμο]]. Στις [[28 Οκτωβρίου]] 1940 ο δκτάτορας της Ελλάδος, [[Ιωάννης Μεταξάς]] είπε το ιστορικό «OXI» στις ιταλικές δυνάμεις για την παράδοση της [[Ελλάδα|Ελλάδος]] στον [[Μπενίτο Μουσολίνι]]. Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος σαν [[ανθυπολοχαγός]] πυροβολικού πολέμησε εναντίον τους αλλά και εναντίον της γερμανικής εισβολής στις [[6 Απριλίου]] [[1941]]. Το [[1944]], με την βοήθεια των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών, διέφυγε στην [[Μέση Ανατολή]] όπου και του απονεμήθηκε ο βαθμός του [[Υπολοχαγός|υπολοχαγού]]. Ήταν στρατοδίκης στην [[δίκη του Μπελογιάννη]], και ήταν ο μόνος από τους στρατοδίκες που κατεψήφισε, τον θάνατο των 4 κατηγορουμένων. Ο Γ. Παπαδόπουλος ως συνταγματάρχης της ΚΥΠ, και αρχηγός από το 1961 της παράνομης οργανώσεως [[Ένα στον Στρατό]],είχε συμμετάσχει στη διαμόρφωση του [[Σχέδιο «Περικλής»|σχεδίου "Περικλής"]], που είχε ως στόχο την άσκηση συστηματικής βίας για τη μείωση της επιρροής της ΕΔΑ. Ο στόχος εξειδικευόταν ως εξής: "''Ενδεικνυόμενα μέτρα, ώστε ο κομμουνισμός εις το εγγύς μέλλον να υποστή κάμψιν και το ποσοστόν του να κατέλθη εις επίπεδα κάτω του 20%''". Η συμμετοχή του αποκαλύφθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 1965 από τον τότε πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου. Οι αποκαλύψεις βασίστηκαν σε ανακριτικό πόρισμα του αντιστράτηγου Χ. Λουκάκη σύμφωνα με τις οποίες η διαμόρφωση του σχεδίου "Περικλής" (είχε συνταχθεί ήδη από το 1959 από την ΚΥΠ) ολοκληρώθηκε στις 12 Αυγούστου 1961, σε ειδική συνεδρίαση της δευτεροβάθμιας επιτροπής πληροφοριών και διαφωτίσεως του ΓΕΕΘΑ, υπό την προεδρία του Α/ΓΕΣ Β. Καρδαμάκη.

Μετά το [[Κίνημα της 21ης Απριλίου|πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967]], αρχικά ανέλαβε το υπουργείο Προεδρίας και το Δεκέμβριο του 1967 έγινε "πρωθυπουργός" και υπουργός Εθνικής Αμύνης. Το 1972, ο επίορκος αξιωματικός ορκίστηκε αντιβασιλιάς και το 1973 "Πρόεδρος Δημοκρατίας". Στις [[8 Οκτωβρίου]] [[1973]] παρέδωσε την πρωθυπουργία στο [[Σπυρίδων Μαρκεζίνης (πρωθυπουργός)|Σπύρο Μαρκεζίνη]], προκειμένου να μεταβεί η χώρα σε εκλογές. Ακολούθησε η εξέγερση του Πολυτεχνείου στις [[17 Νοεμβρίου]] [[1973]] και στη συνέχεια το [[Κίνημα Ιωαννίδη|Κίνημα του Ταξίαρχου Δ. Ιωαννίδη]] στις [[25 Νοεμβρίου]] [[1973]]. Τον Αύγουστο του 1974, μετά τη μεταπολίτευση, εκτοπίστηκε στην [[Κέα]], όπου παρέμεινε μέχρι την [[21 Ιανουαρίου]] [[1975]], οπότε και έγινε η μεταγωγή του στις φυλακές Κορυδαλλού. Καταδικάστηκε αργότερα (Αύγουστος 1975) από ειδικό δικαστήριο (πενταμελές εφετείο) σε θάνατο, για εσχάτη προδοσία. Η ποινή του μετατράπηκε σε ισόβια δεσμά, με απόφαση του Κωνσταντίνου Καραμανλή (στον οποίο αποδίδεται η ιστορική φράση «... και όταν λέμε ισόβια, εννοούμε ισόβια»). Στις 30 Ιανουαρίου 1984, ιδρύει μέσα από τις φυλακές την [[Ε.Π.ΕΝ.]].Πέθανε μετά από χρόνια ασθένεια στο Λαϊκό Νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν, μη έχοντας μετανοήσει για τις πράξεις του και ουδέποτε δεχόμενος προτάσεις αμνηστίας.