Γεώργιος Παπαδόπουλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Μετά το [[Κίνημα της 21ης Απριλίου|πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967]], αρχικά ανέλαβε το υπουργείο Προεδρίας και το Δεκέμβριο του 1967 έγινε "πρωθυπουργός" και υπουργός Εθνικής Αμύνης. Το 1972, ο επίορκος αξιωματικός ορκίστηκε αντιβασιλιάς και το 1973 "Πρόεδρος Δημοκρατίας". Στις [[8 Οκτωβρίου]] [[1973]] παρέδωσε την πρωθυπουργία στο [[Σπυρίδων Μαρκεζίνης (πρωθυπουργός)|Σπύρο Μαρκεζίνη]], προκειμένου να μεταβεί η χώρα σε εκλογές. Ακολούθησε η εξέγερση του Πολυτεχνείου στις [[17 Νοεμβρίου]] [[1973]] και στη συνέχεια το [[Κίνημα Ιωαννίδη|Κίνημα του Ταξίαρχου Δ. Ιωαννίδη]] στις [[25 Νοεμβρίου]] [[1973]]. Τον Αύγουστο του 1974, μετά τη μεταπολίτευση, εκτοπίστηκε στην [[Κέα]], όπου παρέμεινε μέχρι την [[21 Ιανουαρίου]] [[1975]], οπότε και έγινε η μεταγωγή του στις φυλακές Κορυδαλλού. Καταδικάστηκε αργότερα (Αύγουστος 1975) από ειδικό δικαστήριο (πενταμελές εφετείο) σε θάνατο, για εσχάτη προδοσία. Η ποινή του μετατράπηκε σε ισόβια δεσμά, με απόφαση του Κωνσταντίνου Καραμανλή (στον οποίο αποδίδεται η ιστορική φράση «... και όταν λέμε ισόβια, εννοούμε ισόβια»). Στις 30 Ιανουαρίου 1984, ιδρύσε μέσα από τις φυλακές την [[ΕΠΕΝ]]. Πέθανε μετά από χρόνια ασθένεια στο Λαϊκό Νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν, μη έχοντας μετανοήσει για τις πράξεις του και ουδέποτε δεχόμενος προτάσεις αμνηστίας.