Ιωάννης Δεληγιάννης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μ +DEFAULTSORT; διακοσμητικές αλλαγές |
||
Γραμμή 11:
Μετά τον αποκεφαλισμό του πανίσχυρου προκρίτου [[Ανδρούτσος Ζαΐμης|Ανδρουτσάκη Ζαΐμή]] το [[1787]], ο Ιωάννης Δεληγιάννης έγινε ο πρώτος προεστός της [[Πελοπόννησος|Πελοποννήσου]] και έλαβε το αξίωμα του Μωραγιάννη, θέση στην οποία παρεμεινε μέχρι τον θάνατό του. Η θέση του αυτή, σε συνδυασμό με την ισχυρή του προσωπικότητα και την τεράστια περιουσία του, προβλημάτησε όχι μόνο τους Τούρκους αγάδες, αλλά και τους άλλους προεστούς της Πελοποννήσου.
Λίγα χρόνια μετά, το [[1790]], ο Τούρκος προύχοντας Χασεκή Αλήαγας Λαλιώτης, πλήρωσε έναν Τούρκο Λαγκαδινό να δολοφονίσει τον Ιωάννη Δεληγιάννη. Ο Τούρκος παραμόνευε σε ένα χριστιανικό σπίτι και πυροβόλησε τον Δεληγιάννη ο οποίος έτυχε να συνοδεύεται από έναν μόνο υπηρέτη. Το βόλι πέτυχε τον προεστό στην δεξιά ωμοπλάτη. Ο υπηρέτης του κατάφερε να σκοτώσει τον Τούρκο αλλά ο Δεληγιάννης είχε τραυματιστεί σοβαρά, με αποτέλεσμα το δεξί του χέρι να αχρηστευτεί για πάντα.<ref> Δεληγιάννης Κανέλλος, ''Απομνημονεύματα'', εκδ. Πελεκάνος, Αθήνα 2005, σελ 23 </ref>
Στα τέλη του 18ου αιώνα και στις αρχές του 19ου, ο Ιωάννης Δεληγιάννης μαζί με άλλους Τούρκους και Χριστιανούς προκρίτους προσπαθούν να καταστείλουν τις πολυάριθμες ομάδες ληστών που λυμαίνονταν την Πελοπόννησο. Για να το πετύχει αυτό αναγκάστηκε να βοηθήσει κάποιους από αυτούς (όπως τον [[Θεόδωρος Κολοκοτρώνης|Θεόδωρο Κολοκοτρώνη]]), αλλά στη συνέχεια τους κυνήγησε.
Γραμμή 25:
==Έργα==
Ο Ιωάννης Δεληγιάννης πραγματοποίησε αρκετά έργα κατά τη διάρκεια της εξουσίας του. Έχτισε δύο εκκλησίες στα [[Λαγκάδια Αρκαδίας|Λαγκάδια]] (Ναός των Ταξιαρχών και ναός του Αη Γιάννη-και οι δύο ολοκληρώθηκαν το 1808 μέσα σε 40 μέρες) και ένα σχολείο το 1795. Έχτισε επίσης και μία εκκλησία στο χωριό [[Αναζήρι]].<ref> Δεληγιάννης Κανέλλος, ''Απομνημονεύματα'', εκδ. Πελεκάνος, Αθήνα 2005, σελ 89 </ref>
Η στάση του γενικά χαρακτηρίζεται για τα φιλικά αισθήματα προς τους Τούρκους, οι οποίοι άλωστε ευνοούσαν συχνά τους προεστούς. Μετά την επανάσταση η Οικογένεια Δεληγιάννη έχασε τα προνόμιά της και ο γιος του Ιωάννη, [[Κανέλλος Δεληγιάννης]] στα απομνημονεύματά του προσπαθεί οργισμένος να παρουσιάσει την φιλοτουρκική στάση του πατέρα του ως ευεργετική για τους Έλληνες, πέφτοντας όμως σε πολλές και αναπόφευκτες αντιφάσεις.
Γραμμή 63:
|ΤΟΠΟΣ ΘΑΝΑΤΟΥ=
}}
{{DEFAULTSORT:Δεληγιαννης Ιωαννης}}
[[Κατηγορία:Οικογένεια Δεληγιάννη|Ιωαννης]]
| |||