Δαμάσι Λάρισας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τις αρχαίες πήγες δεν έχουμε αναφορά του ονόματος Δαμάσι, ίσως κάποια περιοχή της πόλεως να είχε αυτό το όνομα. Θα ήταν παρακινδυνευμένη η υπόθεση της υπάρξεως κάποιου μικρού οικισμού κατά την αρχαιότητα στο σημερινό [[Δαμασούλι Λάρισας|Δαμασούλι]] με το όνομα Δαμάσι, που στην συνέχεια μετά την καταστροφή της αρχαίας πόλεως «Μύλες» ή «Μητρόπολη» αναπτύχθηκε αυτή η μικρή κώμη που έδωσε και το όνομα της πόλεως κατά τη [[βυζαντινή Αυτοκρατορία|βυζαντινή περίοδο]]. Αυτή η υπόθεση όσο παρακινδυνευμένη και αν έχει να παρουσιάσει στο Δαμασούλι σημαντικά βυζαντινά ευρήματα όπως: βυζαντινό [[κιονόκρανο]], [[επίκρανο]] μεγάλων διαστάσεων και πολλούς δρόμους. Κατά τη βυζαντινή περίοδο πιθανότατα η βυζαντινή πόλη αναπτύχθηκε στη θέση του σημερινού [[Δαμασούλι Λάρισας|Δαμασουλίου]].

Πιθανόν τα ερείπια της αρχαίας πόλης να είναι αυτά, που βρέθηκαν στο λόφο ανάμεσα στο Δαμάσι και το [[Δαμασούλι Λάρισας|Δαμασούλι]]. Στην ευρύτερη περιοχή του Δαμασίου σώζονται τα ερείπια των προϊστορικών χρόνων Κάστρι-Μπέσικο, Άγιος Βασίλειος, Ακρόπολη, Μπαμπαλιάς, Κουζιάρι και Κεραμαριά. Τα σύνορα ανάμεσα στις περιοχές, που ανήκαν στις αρχαίες Μύλες και το Ερεκίνειο (ανάμεσα στο Βλαχογιάννη και το Μεσοχώρι σήμερα) βρίσκονταν στην θέση του σημερινού χωριού Μεγάλο Ελευθεροχώρι και αποτελούσαν και τα σύνορα ανάμεσα στην Περραιβία και τη [[Θεσσαλία]] γενικότερα. Η δεύτερη ονομασία του χωριού, Δαμάσις, αναφερόταν στον οχυρωμένο λόφο, όπου ήταν το βυζαντινό κάστρο με τρεις περιβόλους, το οποίο απέκλειε από τη μια μεριά την κοιλάδα του [[Τιταρήσιος|Τιταρήσιου]] και από την άλλη έλεγχε το πέρασμα Ρεβένι προς τη θεσσαλική πεδιάδα. Μεγάλο μέρος των διπλών τειχών του φυλακίου του βυζαντινού κάστρου σώζονται σήμερα, καθώς και το [[τελωνείο]] στα σύνορα [[Ελλάδα|Ελλάδος]]-[[Τουρκία|Τουρκίας]] μέχρι το [[1912]].

Στις αρχές μάλιστα του 20ου αιώνα το Γυμνάσιο Λάρισας δέχεται και τους πρώτους μαθητές που κατάγονται από το Δαμάσι. Μετά την ίδρυση ξεχωριστής κοινότητας στο Δαμάσι, αφού αποσπάστηκε από το Βλαχογιάννη, το χωριό μαζί με το [[Δαμασούλι Λάρισας|Δαμασούλι]] και με πληθυσμό το 1920 κοντά στις 2.000 (1977, Δαμάσι 1863 και Δαμασούλι 114) θα αποτελέσει βασικό οικονομικό και πνευματικό κέντρο της περιοχής στα νεότερα χρόνια του ελεύθερου βίου του.