Μάχη των Φιλίππων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το [[44 π.Χ.]] ο Γάιος Ιούλιος Καίσαρας είχε αποκτήσει τεράστια δύναμη κατακτώντας τη Γαλατία και νικώντας στον Ρωμαϊκό Εμφύλιο τον [[Πομπήιος|Πομπήιο]]. Αναγορεύθηκε δικτάτορας και προς τιμήν του οι Ρωμαίοι μετονόμασαν το μήνα Κουιντίλιο σε Ιούλιο. Όμως ακουγόταν ότι ο Καίσαρας ήθελε να καταλύσει το [[Δημοκρατία|δημοκρατικό πολίτευμα]]. Είχε αποφασίσει να επιτεθεί κατά των [[Παρθία|Πάρθων]] και των [[Γέτες|Γετών]], αλλά πριν αναχωρήσει εκδηλώθηκε κίνημα εναντίον του. Δύο από αυτούς που ήταν στο κίνημα ο Γάιος Κάσσιος Λογγίνος και ο Βρούτος δολοφόνησαν τον Ιούλιο Καίσαρα στις 15 Μαρτίου στο κτήριο της [[Σύγκλητος|Συγκλήτου]]. Ο [[Μάρκος Αντώνιος]] έθεσε υπό τον έλεγχο του την αναταραχή. Ο [[Καίσαρας]] είχε επιλεξεί τον Κάσσιο και το Βρούτο διοικητές. Τον πρώτο στη [[Συρία]] και τον δεύτερο στη [[Μακεδονία]]. Όμως φοβούμενοι το λαό έφυγαν από τη [[Ρώμη]]. Η Σύγκλητος όμως τους ανέθεσε την προμήθεια της Ρώμης από σιτηρά{{fn|1}}<ref group="Σημ.">Η Σύγκλητος φοβόταν την αυξανόμενη δύναμη του Καίσαρα και προσπαθούσε να αναδείξει τους δολοφόνους του.</ref>
. Τότε στη Ρώμη ήρθε ο Οκταβιανός, θετός γιος του Καίσαρα και ζητούσε από τον Αντώνιο την τιμωρία των δολοφόνων. Τελικώς ο [[Οκταβιανός]], ο [[Μάρκος Αντώνιος]] και ο [[Μάρκος Αιμίλιος Λέπιδος (Β' Τριανδρία)|Λέπιδος]] σχημάτισαν τη Δεύτερη Τριανδρία. Συμφώνησαν και οι τρεις την τιμωρία των δολοφόνων.