Συρακούσες: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Ιέρωνας πέθανε το [[467 π.Χ.]] και τον διαδέχτηκε ο αδερφός του [[Θρασύβουλος των Συρακουσών|Θρασύβουλος]]. Ο Θρασύβουλος δεν είχε τις ικανότητες των προκατόχων του και καθαιρέθηκε με επανάσταση έναν χρόνο μετά.<ref>[[s:Ιστορική Βιβλιοθήκη/ΙΑ|Διόδωρος ΙΑ.67]]</ref> Μετά την πτώση της τυραννίας, κυριάρχησε στην πόλη η δημοκρατική παράταξη. Μεταξύ του 458 και 452 π.Χ. οι γηγενείς κάτοικοι της [[Σικελία|Σικελίας]], οι Σικελοί δημιούργησαν ένα ισχυρό κράτος στο εσωτερικό του νησιού και κυρίευσαν ορισμένες ελληνικές και Καρχηδονιακές πόλεις των παραλίων. Οι Συρακούσες κατάφεραν να διαλύσουν το κράτος των Σικελών και να επιβάλουν την κυριαρχία τους στις περιοχές τους. Το 445 π.Χ. οι Συρακούσιοι κατέλαβαν και τον Ακράγαντα αποκτώντας τον έλεγχο σε μεγάλο μέρος του νησιού. Πολλές Σικελικές πόλεις δυσαρεστημένες από την ηγεμονία των Συρακουσών οδηγήθηκαν σε συμμαχία με την [[αρχαία Αθήνα|Αθήνα]]. Η Αθήνα αναμίχθηκε στα γεγονότα της Σικελίας το 427 π.Χ στέλνοντας μία μικρή δύναμη να βοηθήσει το [[Ρήγιο]] και τους [[Λεοντίνοι|Λεοντίνους]] που απειλούνταν από τις Συρακούσες. Το 416 π.Χ. με αφορμή την βοήθεια που ζήτησε η πόλη [[Έγεστα]] από την Αθήνα για να προστατευτεί από τις επιθέσεις του γειτονικού [[Σελινούντας|Σελινούντα]], οργανώθηκε από την [[αρχαία Αθήνα|Αθήνα]] η μεγάλη Σικελική εκστρατεία. Οι Αθηναίοι πολιόρκησαν τις Συρακούσες όμως μετά την παρέμβαση των [[αρχαία Σπάρτη|Σπαρτιατών]] οι Αθηναίοι ηττήθηκαν και 7.000 Αθηναίοι αιχμαλωτίστηκαν.

 

[[Αρχείο:Mura dionigiane.JPG|270px|right|thumb|Ερείπια τειχών της εποχής του Διονύσιου]]

Η Έγεστα μετά την αποτυχία των Αθηναίων να προσφέρουν βοήθεια στράφηκε στους [[Καρχηδόνα|Καρχηδόνιους]]. Αυτοί ανταποκρίθηκαν στέλνοντας έναν μεγάλο στρατό με τον στρατηγό [[Αννίβας Α΄|Αννίβα]]. Οι Καρχηδόνιοι εξεστράτευσαν στην Σικελία το 409 π.Χ. και κατέλαβαν τον [[Σελινούντας|Σελινούντα]], την [[Ιμέρα]] και τον [[Ακράγαντας|Ακράγαντα]]. Οι Συρακούσιοι μπροστά στον κίνδυνο εξέλεξαν στρατηγό τον [[Διονύσιος ο Πρεσβύτερος|Διονύσιο]]. Αυτός αποκτώντας τον απόλυτο έλεγχο του στρατού κατέλαβε την εξουσία και έγινε τύραννος (406 π.Χ.). Ο Διονύσιος στην συνέχεια κατέλαβε πόλεις της ανατολικής Σικελίας καταφέρνοντας να ελέγξει το μέγιστο μέρος του ανατολικού τμήματος του νησιού. Στις επιχειρήσεις αυτές κατέστρεψε ολοσχερώς την [[Νάξος (Σικελία)|Νάξο]]. Το 398 π.Χ. εκστράτευσε κατά των Καρχηδονιακών βάσεων της Σικελίας και κατάφερε να καταλάβει την Καρχηδονιακή πόλη [[Μοτύη]]. Μετά αυτές τις εξελίξεις οι Καρχηδόνιοι έστειλαν στρατό στην Σικελία, κατέλαβαν την [[Μεσσήνη (Σικελία)|Μεσσήνη]] και στην συνεχεια πολιόρκησαν τις ίδιες τις Συρακούσες. Οι Συρακούσιοι ενισχυόμενοι με τριάντα πλοία από τους [[αρχαία Σπάρτη|Σπαρτιάτες]] απέκρουσαν τους Καρχηδόνιους και τους νίκησαν στην θάλασσα. Ακολούθησε έπειτα αντεπίθεση των Συρακουσών και ανάκτηση πολλών περιοχών που είχαν χαθεί στον πρόσφατο πόλεμο. Άλλες δύο επιχειρήσεις των Συρακουσών να επιβάλουν την κυριαρχία τους στην Σικελία απέτυχαν και οι Συρακούσες απέκτησαν σταδιακά τον έλεγχο του μεγαλύτερου τμήματος της Σικελίας. Ο [[Διονύσιος ο Πρεσβύτερος|Διονύσιος]] ενισχυμένος επέκτεινε τις στρατιωτικές του επιχειρήσεις και στην νότια Ιταλία καταλαμβάνοντας την πόλη [[Καυλωνία]] και υποτάσσοντας το [[Ρήγιο]]. Ο Διονύσιος συγκρούστηκε πάλι με τους [[Καρχηδόνα|Καρχηδόνιους]] και κατάφερε να ανακτήσει τον Σελινούντα.<ref>[[s:Ιστορική Βιβλιοθήκη/ΙΓ|Διόδωρος ΙΓ-ΙΕ]]</ref>