|
|μαχόμενος1= [[Συρακούσες]]<br/>[[Ακράγαντας]]
|μαχόμενος2= [[Καρχηδόνα]]
|αρχηγός1= [[Γέλων]]<br/>[[ΘύρωναςΘήρωνας ο ΑκραγαντινόςΑκραγαντίνος]]
|αρχηγός2= [[Αμίλκας]]†
|σθένος1= 50.000 πεζοί<br/>5.000 ιππείς<ref name="battleofimera">[http://img.pathfinder.gr/clubs/files/61405/37.html Η μάχη της Ιμέρας]</ref>
|σθένος2= 300.000 πεζοί<ref name="battleofimera"/>Άγνωστο
|απώλειες1= Άγνωστο
|απώλειες2= 150.000 άνδρεςκατά τον Διόδωρο<ref name="battleofimera"/>
}}
Η μάχη της Ιμέρας πραγματοποιήθηκε το [[480 π.Χ.]] ανάμεσα στις [[Συρακούσες]] και τον [[Ακράγαντας|Ακράγαντα]] κατά των [[Καρχηδόνα|Καρχηδονίων]] στην [[Ιμέρα]] κατά τουτους Σικελικούς Πολέμους. ΜάλισταΗ λέγεταισύγκρουση πωςέληξε ημε μάχηαποφασιστική τηςνίκη Ιμέραςτων πραγματοποιήθηκεΕλλήνων τηνκαι ίδιασήμανε ακριβώςτον στιγμήτερματισμό μετων τηεπιθετικών [[ναυμαχίαπρσπαθειών τηςτων Σαλαμίνας]]<ref>[[Ηρόδοτος]].Καρχηδονίων vii.στη 166,Σικελία 167;για Διόδωρος.τα xi.επόμενα 20-23;80 </ref><ref>[[Ηρόδοτος]]. ''l. c.''</ref>χρόνια.
Κατά τον [[Ηρόδοτος|Ηρόδοτο]] και τον [[Αριστοτέλης|Αριστοτέλη]], η μάχη της Ιμέρας πραγματοποιήθηκε την ίδια ημερομηνία με τη [[ναυμαχία της Σαλαμίνας]]<ref>[[Ηρόδοτος]]. vii. 166, 167 και l. c.</ref>. Κατά τον Τίμαιο, ο οποίος είναι η πηγή του [[Διόδωρος Σικελιώτης|Διοδώρου Σικελιώτη]] για την ιστορία της [[Σικελία]]ς, συνέπεσε με τη [[μάχη των Θερμοπυλών]]. Όμως, είναι ελάχιστα πιθανό να είναι αληθινός κάποιος από αυτούς τους ισχυρισμούς, οι οποίοι απλά δείχνουν την επιθυμία των Ελλήνων να παραλληλίσουν τις αποφασιστικές νίκες τους σε Ανατολή και Δύση.<ref name=IEE356>''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους'', σ.356.</ref>
==Προοίμιο==
Στην [[Ελλάδα]], μετάΜετά τη [[μάχη του Μαραθώνα]] και τη μεγάλη προετοιμασία του [[Ξέρξης|Ξέρξη]], οι Πέρσες επιτέθηκανεισέβαλλα κατάστην των ΕλλήνωνΕλλάδα ([[480 π.Χ.]]) Τον ίδιο χρόνο, στη [[μάχη των Θερμοπυλών]], παρά την τεράστιαηρωϊκή αντίσταση των Ελλήνων, οι Πέρσες νίκησαν. ΕντωμεταξύΕν τω μεταξύ στη Δυτική [[Μεσόγειος|Μεσόγειο]] και συγκεκριμένα στη [[Μεγάλη Ελλάδα]], σύμφωνα με τοτον [[Διόδωρος Σικελιώτης|Διόδωρο Σικελιώτη]], οι Καρχηδόνιοι είχαν έρθει σε συμφωνία με τους Πέρσες για να δημιουργήσουν αντιπερισπασμό στους Έλληνες της [[Μεγάλη Ελλάδα|Μεγάλης Ελλάδας]], για να μηνμη φέρουνστείλουν ενισχύσεις στους Έλληνες της Ανατολικής Μεσογείου.<ref name="battleofimera"/> Σύμφωνα όμως με τον [[Ηρόδοτος|Ηρόδοτο]], ο Θήρων απόο τοντύρρανος του Ακράγαντα έδιωξε τον τύραννο της Ιμέρας, τον [[Τέριλλος|Τέριλλο]] κι εκείνος ζήτησε βοήθεια από τους Καρχηδόνιους<ref>ULRICHUlrich WILCKEN - ''Αρχαία Ελληνική Ιστορία''Wilken, ''εκδόσεις Παπαζήση'', σελσ.192</ref>. Έτσι κι άρχισαν τις προετοιμασίες μεκαι όρισαν αρχηγό τον καλύτερο στρατηγό τους τον Αμίλκα. ΜεΤο εκστρατικό σώμα έφτανε, κατά τους αρχαίους ιστορικούς, τους 300.000 άνδρες και 200 πλοία, όμως οι πραγματικές δυνάμεις των Καρχηδονίων πρέπει να ήταν πολύ μικρότερες.<ref name=IEE355>''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους'', σ.355.</ref> Ο στόλος διέσχισε το [[Λιβυκό πέλαγος]]. Σεαν και σε μια τρικυμία έχασε μερικάπολλά αποβατικά πλοία. Τελικά έφτασε στο λιμάνι του Πανόρμου, όπου και ξεκούρασε για τρεις ημέρες τους άνδρες του. Από εκεί κατευθύνθηκε στην Ιμέρα με το στρατό του. Μόλις έφτασε έστησε δύο στρατόπεδα κικαι τρομοκράτησε τους κατοίκους<ref name="battleofimera"/>. Ο Θήρων του Ακράγανταεπιτέθηκε πουαιφνιδιαστικά φρουρούσεαλλά τηννικήθηκε περιοχήαπό τον Αμίλκα και, ζήτησεαφού τότεκλείστηκε στα τείχη της Ιμέρας, ζήτησε βοήθεια από τον Γέλωνα, τον τύραννο των Συρακουσών. Εκείνος διέθετε 50.000 άνδρες και 5.000 ιππείς. Όταν έφτασε ο Γέλωνας, τοστρατοπέδευσε ηθικόκοντά τωνστην κατοίκωνπολιορκημένη της Ιμέρας εξυψώθηκε. Είχε ένα τολμηρό σχέδιο. Θα έκαιγε τα πλοία του Αμίλκαπόλη και θαέδωσε προσπαθούσεεντολή να τον σκοτώσει. Οι άνδρες του Συρακούσιου στρατηγού, τού έφεραν έναν γραμματοκομιστή, ο οποίος θα έφερνε ένα γράμμα στον Αμίλκα από τοστο [[Σελινούντας|Σελινούνταιππικό]] πουτου έλεγενα ότικαταστρέψει ητην τελευταίαύπαιθρο, θαώστε παρέδιδενα [[ιππικό|ιππείς]]δυσχεράνει στουςτον Καρχηδόνιουςανεφοδιασμό ωςτων βοήθειααντιπάλων. τοΜε επόμενοτην πρωί.άφιξη Ακόμητου Γέλωνα, το επόμενοηθικό πρωίτων οκατοίκων Αμίλκας,της θαΙμέρας πραγματοποιούσε θυσία στον [[Ποσειδώνας|Ποσειδώνα]]εξυψώθηκε.<ref name="battleofimera"/>
Το σχέδιο του Γέλωνα ήταν να καταφέρει ισχυρό χτύπημα στον εχθρό χωρίς να διατρέξει κίνδυνο. Η ευκαιρία του δόθηκε όταν οι άνδρες του συνέλαβαν έναν γραμματοκομιστή, ο οποίος θα έφερνε ένα γράμμα στον Αμίλκα από την ελληνική αποικία του [[Σελινούντας|Σελινούντα]]. Το γράμμα αυτό επιβεβαίωνε ότι, σε συμφωνημένη ημερομηνία, οι Σελινούντιοι θα έστελναν ιππείς στους Καρχηδόνιους, ως βοήθεια. Επιπλέον, εκείνη την ημέρα, ο Αμίλκας θα προσέφερε θυσία.<ref name="battleofimera"/> Έτσι ο Γέλωνας συνέλαβε το τολμηρό σχέδιο να εισβάλλει αμαχητί στο καρχηδονιακό στρατόπεδο, στέλνοντας δικούς του ιππείς αντί για τους Σελινούντιους, οι οποίοι θα έκαιγαν τα εχθρικά πλοία, θα σκότωναν τον Αμίλκα και θα έδιναν το σύνθημα για γενική επίθεση.
==Η μάχη==
Μόλις ξημέρωσε η επόμενή μέρα, οι ιππείς του Γέλωνα, εμφανίστηκαν στο καρχηδονιακό στρατόπεδο, ως Σελινούντιοι, και οι φύλακες του στρατοπέδου, τους δέχτηκαν. Αμέσως κινήθηκαν κατά του Αμίλκα και τον σκότωσαν. Ακόμη έβαλαν φωτιά στα καρχηδονιακά πλοία. Έτσι, όλος ο στρατός των [[Συρακούσες|Συρακουσών]] και του Ακράγαντα ακολούθησε κι επιτέθηκε στο στρατόπεδο των Καρχηδονίων. Ύστερα άρχισε η μάχη η οποία ήταν ιδιαίτερα φονική. ΞαφνικάΤότε αρχίσε στο στράτευμα των Καρχηδονίων να ακούγεταιδιαδόθηκε η είδηση του θανάτου του στρατηγού Αμίλκα. ΠαίρνονταςΟι θάρροςΚαρχηδόνιοι οιαποθαρρύνθηκαν Συρακούσιοιενώ εξυψώθηκε το ηθικό των Συρακοσίων και οιτων [[Ακράγαντας|Ακραγαντινοί]]Ακραγαντίνων. επιτέθηκανΕπακολούθησε μεσφαγή περισσότερητων ορμήΚαρχηδονίων καιπου έτρεψαντρέπονταν σε φυγή τουςενώ, Καρχηδόνιους.όσοι Επακολούθησεαπό σφαγήαυτούς συγκεντρώθηκαν σε οχυρή θέση για να αμυνθούν, παραδόθηκαν εξαιτίας της δίψας.<ref name="battleofimera"/>
==Μετά τη μάχη==
Μετά την ήττα τους οι Καρχηδόνιοι ζήτησαν ανακωχή. Οι όροι που τους επέβαλλε ο Γέλωνας ήταν μετριοπαθείς. Δεν ζήτησε την αποχώρηση των καρχηδονιακών φρουρών και την απαγόρευση εγκατάστασης αποίκων τους στη Σικελία. Οι Καρχηδόνιοι θα κατέβαλλαν αποζημίωση 2.000 αργυρών ταλάντων και θα κατασκεύαζαν δύο ναούς όπου θα χαραζόταν το κείμενο της συνθήκης. Έχει εκφραστεί η υπόθεση ότι η μετριοπάθεια αυτή οφειλόταν στην απροθυμία του Γέλωνα να μειωθεί η καρχηδονιακή δύναμη στη Σικελία, την οποία ήθελε ως αντίβαρο στην ανερχόμενη δύναμη του Ακράγαντα. Είναι όμως πιθανό απλά να μην επιθυμούσε πόλεμο μεγαλύτερης διάρκειας με την Καρχηδόνα.<ref name=IEE356/>
Μετά τη μάχη οι [[Καρχηδόνα|Καρχηδόνιοι]] μετρούσαν νεκρούς των 150.000 νεκρών. Ο Γέλωνας εμεταλλευόμενος στο έπακρο την ευκαιρία που του δόθηκε με το γράμμα των Σελινούντιων κέρδισε μια περήφανη νίκη. Απέκτησε τεράστια δόξα στην πατρίδα του. Ύστερα από τη μάχη οι υπόλοιποι Καρχηδόνιοι που επέζησαν οχυρώθηκαν σε κάποιο οχυρό εκεί κοντά, αλλά παραδόθηκαν.
Ο Γέλωνας εμεταλλευόμενος στο έπακρο την ευκαιρία που του δόθηκε με το γράμμα των Σελινούντιων κέρδισε μια περήφανη νίκη και απέκτησε τεράστια δόξα στην πατρίδα του ενώ οι Συρακούσες αναδείχτηκαν στο μεγαλύτερο πολιτικό και πολιτιστικό κέντρο της ελληνικής Δύσης. Από τα λάφυρα και την αποζημίωση, οι Συρακόσιοι και οι Ακραγαντίνοι έχτισαν πολλούς ναούς και έστειλαν αναθήματα στους Δελφούς και την Ολυμπία. Επιπλέον, ο Θήρωνας, με τα χρήματα από τα λάφυρα και την εργασία των αιχμαλώτων έκαναν τον Ακράγαντα την πιο όμορφη πόλη της Σικελίας.<ref name=IEE356/>
==Παραπομπές==
==Πηγές==
* [http://img.pathfinder.gr/clubs/files/61405/37.html Η μάχη της Ιμέρας], μετάφραση από το κείμενο του Διόδωρου Σικελιώτη, xi. 20-23
* ULRICHUlrich WILCKENWilcken, ''Αρχαία Ελληνική Ιστορία'', εκδόσεις Παπαζήση
* ''Ιστορία toy Ελληνικού Έθνους'', Εκδοτική Αθηνών, 1971, τ. Β'.
[[Κατηγορία:Μάχες καρχηδονιακού στρατού]]
| 