Κωνσταντίνος Κόλλιας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 3:
Διατέλεσε Αντεισαγγελέας του [[Άρειος Πάγος|Αρείου Πάγου]] από το [[1946]] και [[Εισαγγελέας]] από το [[1962]]. Ως Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου αναμίχθηκε παρατύπως στην [[ανάκριση]] για την υπόθεση της δολοφονίας του [[Γρηγόρης Λαμπράκης|Γρηγόρη Λαμπράκη]] στη Θεσσαλονίκη από παρακρατικούς. Η ανάμιξή του είχε στόχο να συσκοτίσει την υπόθεση. Επιδίωξή του ήταν ο χωρισμός της δικογραφίας και η χωριστή ανάκριση για τους φυσικούς και τους ηθικούς αυτουργούς (αυτούς που έδωσαν εντολή για τη δολοφονία), ώστε τελικά οι ηθικοί αυτουργοί (αξιωματικοί της χωροφυλακής) να παραμείνουν ατιμώρητοι. Επίσης παρενέβη ώστε να μην προφυλακισθεί κανείς αξιωματικός της αστυνομίας ή της χωροφυλακής. Μετά την ανάληψη της εξουσίας από την κυβέρνηση [[Γεώργιος Παπανδρέου (πρεσβύτερος)|Γεωργίου Παπανδρέου]] διατάχθηκε έρευνα για τις ενέργειές του που ανατέθηκε στον αρεοπαγίτη Αντώνιο Φλώρο. Ο αρεοπαγίτης συντάσσει έκθεση, στην οποία καταγράφει τις παράνομες παρεμβάσεις του εισαγγελέα Κόλλια στο έργο της ανάκρισης. Ο Υπουργός Δικαιοσύνης ασκεί κατά του Κόλλια πειθαρχική δίωξη και τον παραπέμπει στο πειθαρχικό συμβούλιο. Τελικά του επιβάλλεται ποινή εξάμηνης αργίας από τον ίδιο τον Υπουργό Δικαιοσύνης. Ο Κόλλιας προσφεύγει στο [[Συμβούλιο της Επικρατείας]], το οποίο με την 2942/1964 απόφασή του ακυρώνει την υπουργική απόφαση για νομικές πλημμέλειες και αναπέμπει την υπόθεση στον Υπουργό. Ο Υπουργός επιβάλλει εκ νέου ποινή τρίμηνης αργίας στον Κόλλια και παραπέμπει την υπόθεση στην Ολομέλεια του Αρείου Πάγου με το ερώτημα της οριστικής απόλυσης του Εισαγγελέα. Η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου όμως κρίνει ότι κατά ορθή ερμηνεία του νόμου ο Υπουργός δεν έχει εξουσία να επιβάλει μόνος του πειθαρχική ποινή σε ανώτατους δικαστές, παρά μόνο το Ανώτατο Πειθαρχικό Συμβούλιο, και κρίνει την υπουργική απόφαση άκυρη. Έτσι ο Κόλλιας επανέρχεται στην ενεργό υπηρεσία.
 
Υπήρξε ο πρώτος Πρωθυπουργός της [[Χούντα των Συνταγματαρχών|Καθεστώτος της 21ης Απριλίου 1967]]. Ο διορισμός του στο αξίωμα αυτό ήταν προϊόν συμβιβασμού μεταξύ του βασιλιά [[Κωνσταντίνος Β' της Ελλάδας|Κωνσταντίνου]] και των πρωταιτίων του πραξικοπήματος. Ο πρώτος έθεσε ως όρο για να νομιμοποιήσει την κυβέρνηση των δικτατόρων ο πρωθυπουργός να μην είναι στρατωτικός, ενώ οι συνταγματάρχες δεν επιθυμούσαν αντίστοιχα κανέναν φιλοβασιλικό. Έτσι επελέγη ο Κόλλιας με γνώμονα τα υπερσυντηρητικάσυντηρητικά του φρονήματα. Στην πράξη βέβαια αυτοί που κυβερνούσαν ήταν οι στρατιωτικοί με προεξάρχοντα τον [[Γεώργιος Παπαδόπουλος|Γεώργιο Παπαδόπουλο]].
 
Διατηρήθηκε στην πρωθυπουργία μέχρι το [[Αντικίνημα της 13ης Δεκεμβρίου|αποτυχημένο Κίνημα]] του Βασιλιά Κωνσταντίνου ενάντια στη Χούντα, στις [[13 Δεκεμβρίου]] του [[1967]], οπότε την πρωθυπουργία ανέλαβε και τυπικά ο Παπαδόπουλος.