Επαμεινώνδας Γονατάς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

 

 

Ο Γονατάς, βγήκε από την αφάνεια το [[1976]], όταν τον ξεχώρισε σε συνέντευξη ο «δάσκαλός» του [[Νίκος Εγγονόπουλος]]. Αργότερα το βιβλίο του ''Ο φιλόξενος καρδινάλιος'' έμελε να τον καθιερώσει ως συγγραφέα «καλτ». Στα έργα του ήταν λακωνικός και υπαινικτικός, καθώς «ξεκινούσε από βιωμένες καταστάσεις αλλά υπερέβαινε το ατομικό, για να συνδυάσει τον στοχασμό με το όνειρο, το καθημερινό με το ανοίκειο, το λογικό με το παράλογο, την πρόζα με την ποίηση». Ολιγογράφος, είχε επιλέξει την αφάνεια, «επειδή δεν τον ενδιέφερε η δημοσιότητα, αλλά η επικοινωνία». Ο ίδιος πάντως δεν συμφωνούσε με τον χαρακτηρισμό του ως συγγραφέα του φανταστικού και του παραδόξου:

 

Υπήρξε επίσης σπουδαίος μεταφραστής. Το [[1994]] τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Μετάφρασης για την ''Επιλογή από τις Voces'' του Αντόνιο Πόρτσια. Έχει ακόμα μεταφράσει έργα των Ιβάν Γκολ, Γκιστάβ Φλομπέρ, Γκέοργκ Kρίστοφ Λίχτενμπεργκ, Πιέρ Μπεττενκούρ, κ.ά.

Για τον ίδιο υπάρχει βραβευμένο ντοκυμαντέρ της Εύας Στεφανή που επιμένει σε μια καθημερινή εκτεταμένη συζήτηση μαζί του.

 

 

[[Κατηγορία:Έλληνες λογοτέχνες|Γονατάς Επαμεινώνδας]]