Μουεζίνης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

Στην ισλαμική θρησκεία δεν χρησιμοποιούνται καμπάνες και σήμαντρα. Για το λόγο αυτό, στη πρόσκληση των πιστών χρησιμοποιείται η ζώσα φωνή του μουεζίνη που εκφωνεί την πρόσκληση ''αντάν'', ή αλλιώς ''σαλάτ'', στη λειτουργία της [[Παρασκευή (ημέρα)|Παρασκευής]] καθώς και τις πέντε καθημερινές προσευχές από τον [[μιναρές|μιναρέ]] του [[Τζαμί|τζαμιού]].

Ο μουεζίνης δεν είναι πάντοτε ιερωμένος ([[χότζας]]), ενώ απαραίτητα πρέπει να έχει μελωδική και δυνατή φωνή. Έτσι, ο επαγγελματίας μουεζίνης επιλέγεται για να υπηρετήσει στο μουσουλμανικό [[τέμενος]] με βάση τον καλό χαρακτήρα του, τη δυνατή φωνή του και τις δεξιότητές της καλλιφωνίας του.

 

Μετά το θάνατο του [[Μωάμεθ]] δεν είχε καθοριστεί κάποιος συγκεκριμένος τρόπος για το κάλεσμα σε προσευχή ενώ σάλπιγγες, σημαίες και φωτεινά σήματα χρησιμοποιούνταν συχνά. Έτσι άρχισε να χρησιμοποιείται το σχετικό έθιμο της εποχής. Οι πρώτοι μουεζίνηδες χρησιμοποίησαν τη στέγη του μουσουλμανικού τεμένους ή τους γύρω δρόμους για να καλέσουν τους πιστούς σε προσευχή. Θεωρείται ότι η λειτουργία που επιτελεί ο μουεζίνης —η δημόσια αναγγελία ενός γεγονότος με τη φωνή— προϋπήρξε στον προϊσλαμικό αραβικό πολιτισμό. Οι πράξεις του μουεζίνη θεωρούνται επίσης μορφή τέχνης, όσον αφορά την μελωδική εκτέλεση του ''αντάν''.

[[hr:Mujezin]]

[[hu:Müezzin]]

[[it:Muezzin]]

[[ja:ムアッジン]]