Γεώργιος Ζωιτάκης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στις αρχές του Απριλίου 1967 ο Ζωιτάκης έλαβε γνώση του σχεδιαζόμενου πραξικοπήματος από την εκτελεστική ομάδα Παπαδόπουλου - Παττακού - Μακαρέζου. Αν και συμφωνούσε με την ιδέα περί στρατιωτικής επέμβασης προς αναβολή των προγραμματισμένων εκλογών βάσει του Άρθρου 91 του Συντάγματος 1952 "περί πολιτικής αναταραχής ", δεν συντάχθηκε εν τέλει με την ομάδα Παπαδόπουλου καθώς θεωρούσε ότι η ενέργεια έπρεπε να είναι ιεραρχημένη. Έτσι και μετά τη σύσκεψη των στρατηγών στην Αθήνα στις [[20 Απριλίου]] που είχαν παράλληλα τις ίδιες ανησυχίες, όπως αποφασίστηκε, ο Ζωιτάκης έμεινε με την εντύπωση πως ο αρχηγός ΓΕΣ στρατηγός [[Γρηγόριος Σπαντιδάκης]] σε μερικές μέρες θα έθετε προς τον Βασιλέα Κωνσταντίνο ετοιμότητα του στρατού για ανάληψη τέτοιου εγχειρήματος. Από την άλλη πλευρά όμως η εκτελεστική ομάδα παρά τη υπόσχεση που είχε δώσει στον Σπαντιδάκη τελικά προχώρησε απο μόνη της στη κινητοποίηση του στρατεύματος. Κατά τα μεσάνυχτα της 20ης προς 21ης Απριλίου, ο Σπαντιδάκης θα συλληφθεί και θα οδηγηθεί στο ΓΕΣ. Εκεί θα θέσει εν τέλει τον εαυτό του επικεφαλής της κινητοποίησης του στρατού προς εφαρμογή του νατοϊκού επιχειρησιακού σχεδίου "Προμηθεύς". Ώρες αργότερα ο Ζωιτάκης, ευρισκόμενος και αυτός στην [[Αθήνα]],αφού μεταφέρθηκε στο ΓΕΣ, τέθηκε στις διαταγές του άμεσου προϊστάμενου του (Αρχηγού ΓΕΣ Γρ. Σπαντιδάκη) ενώ παράλληλα επιβεβαίωσε προς τον Βιδάλη, υποδιοικητή Γ'Σώματος, υπακοή στις διαταγές του ΓΕΣ που είχαν ήδη προηγηθεί από τον Σπαντιδάκη <ref name="Μακαρέζος">[[Νικόλαος Μακαρέζος]], Πως οδηγηθήκαμε στην 21η Απριλίου 1967, εκδόσεις Πελασγός, σελ. 111-120</ref> Για αυτή του όλη την ενέργεια μέχρι ορκωμοσίας του υπό του Βασιλέως Κωνσταντίνου στη κυβέρνηση Κόλλια, ο Ζωίτάκης θα καταδικαστεί 8 χρόνια αργότερα ότι διέπραξε στιγμιαίο έγκλημα στάσης και εσχάτης προδοσίας .

 

 

Ο Ζωιτάκης θα είναι ο μακροβιότερος αντιβασιλέας στα χρονικά της νεότερης ελληνικής ιστορίας καθώς παρέμεινε στη θέση αυτή για 4 χρόνια . Επιπλέον θα τύχει να είναι ο τρίτος αντιβασιλέας προερχόμενος από την Αιτολωακαρνανία μετά τον Κονδύλη και τον Δαμασκηνό. Κατά τη διάρκεια της θητείας του ως αντιβασιλέας υποδέχθηκε 7 αρχηγούς κρατών, όπως τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, τον Πρόεδρο του [[Κονγκό]] Μομπούτου, το Βασιλέα της Λιβύης Ίντρις, τον Αυτοκράτορα Αιθιοπίας [[Χαϊλέ Σελασιέ]], τον Πρόεδρο της Κεντρικής Αφρικής Μομπάσα, τον Πρόεδρο του Παναμά Λάκας και τον Πρόεδρο της Μαυριτανίας. Δέχθηκε επίσης επισκέψεις του Αντιπροέδρου των ΗΠΑ Σπ. Άγκνιου, υπουργών και υφυπουργών εξωτερικών διαφόρων κρατών και άλλων υψηλόβαθμων στρατιωτικών ακολούθων, Πατριαρχών και Αρχιεπισκόπων ενώ επέδωσε τα διαπιστευτήρια του σε 62 ξένες διπλωματικές αντιπροσωπείες. Από τις [[13 Δεκεμβρίου]] [[1967]] το καθεστώς της 21ης Απριλίου θα αναγνωριστεί από όλες τις χώρες που διατηρούσαν διπλωματικές σχέσεις με την Ελλάδα πλην Δανίας ( λόγω συμπαράστασης του Βασιλικού Οίκου της Δανίας προς τον αυτοεξόριστο Βασιλέα Κωνσταντίνο ). Βάσει πρωτοκόλλου, ο Ζωιτάκης συμμετείχε σε όλες τις επίσημες δημόσιες εκδηλώσεις μικρών και μεγάλων πόλεων, εθνικές και τοπικές επετείους , εγκαίνια δημοσίων έργων, δημόσιες εορταστικές εκδηλώσεις αλλά και πένθη ( π.χ. κηδεία Γ. Παπανδρέου). Τέλος έχει υπογράψει εκατοντάδες νόμους και διατάξεις μερικοί από τους οποίους έχουν ακόμη και σήμερα εφαρμογή{{πηγή}}. Ως αντιβασιλέας διέμενε στο [[Μέγαρο Μαξίμου]]. Τέλος, το όνομά του θα ταξιδέψει και στο διάστημα στη πλακέτα που περιέχει το μήνυμα καλής θέλησης (good will message) της Ελλάδος και φέρει την υπογραφή του ανάμεσα στα μηνύματα των άλλων χωρών <ref name="tovima.gr">[http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=175472&ct=78&dt=10/09/2006 Όταν ο Ζωιτάκης "πάτησε" στο φεγγάρι], άρθρο της εφημερίδας «Το Βήμα»</ref>