Ασπίδα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Οι αρχαίοι Έλληνες συνήθιζαν να τις διακοσμούν με σύμβολα και παραστάσεις και τις θεωρούσαν δείγματα τιμητικών διακρίσεων. Ακόμη ξέρουμε τα λόγια που έλεγαν οι [[Αρχαία Σπάρτη|Σπαρτιάτισσες]] στα παιδιά τους πριν τη μάχη: «''Ή ταν ή επί τας''», που δείχνουν πόσο προσβλητικό θεωρούσαν την εγκατάλειψή της στο πεδίο της μάχης. Ο ''ρίψασπις'' (αυτός που πετούσε την ασπίδα και έφευγε) ετύγχανε γενικής αποδοκιμασίας και ποινικού κολασμού. Στους ομηρικούς χρόνους οι ασπίδες κάλυπταν όλο το σώμα και ήταν φτιαγμένες από ξύλο και βοδινά δέρματα. Οι [[Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Ρωμαίοι]] είχαν μικρότερες ορθογώνιες ή στρογγυλές για τους αξιωματικούς. Στο Μεσαίωνα η ασπίδα ήταν όπλο τόσο του πεζικού, όσο και του ιππικού και ήταν ζωγραφισμένες με παραστάσεις ή οικόσημα των ιπποτών. Μερικές φορές ήταν στο μέσο μυτερή, οπότε γινόταν και επιθετικό όπλο, ήταν κατασκευασμένη από μέταλλο και κρατιότανε με το αριστερό χέρι. Η ασπίδα έχασε την αξία της με την εμφάνιση των πυροβόλων όπλων και από τότε χρησιμοποιείται σαν διακοσμητικό στοιχείο μόνο. Επανήρθε σε χρήση στη σύγχρονη εποχή: στα ΜΑΤ.