Δημήτριος Μάξιμος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Επέστρεψε στην Ελλάδα το [[1927]] και ανέλαβε οικονομικός σύμβουλος του «[[Λαϊκό Κόμμα|Λαϊκού κόμματος»]] του [[Παναγής Τσαλδάρης|Παναγή Τσαλδάρη]]. Το [[1933]] εξελέγη βουλευτής του ίδιου κόμματος και αμέσως μετά αριστίνδην [[Ελληνική Γερουσία|γερουσιαστής]]. Διετέλεσε υπουργός Εξωτερικών την περίοδο [[1933]] - [[1935]]. Επί υπουργίας του υπεγράφη το Σύμφωνο της Διαβαλκανικής Συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας[[Ελλάδα]]ς, Τουρκίας[[Τουρκία]]ς, Γιουγκοσλαβίας[[Γιουγκοσλαβία]]ς και Ρουμανίας[[Ρουμανία]]ς.

Το [[1947]] ανέλαβε ως εξωκοινοβουλευτικός πρωθυπουργός σε [[κυβέρνηση συνασπισμού]] από [[24 Ιανουαρίου]] έως [[29 Αυγούστου]]. Κατόπιν αποσύρθηκε και έζησε ως απλός ιδιώτης. Το [[1952]] το Ελληνικό Δημόσιο ζήτησε να αγοράσει την κατοικία του Δημητρίου Μαξίμου, η οποία βρισκόταν επί της οδού Ηρώδου Αττικού 19. Συνεστήθη επιτροπή, η οποία εκτίμησε την αξία του «[[Μέγαρο Μαξίμου|"Μεγάρου Μαξίμου"]]» σε 11 δισεκατομμύρια δραχμές. Ο ίδιος δήλωσε ότι αποδέχεται να πουλήσει την οικία του στο Δημόσιο στο μισό περίπου της εκτίμησης της επιτροπής, στα 5,75 δισεκατομμύρια δραχμές. Επι­πλέον δε, προσέφερε στο Κράτος όλη την επίπλωση της κατοικίας του, καθώς και τους πίνακες που βρί­σκονταν σε αυτή, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί ως «Κυβερνητικόν Μέγαρον» και για τη φιλο­ξενία ξένων υψηλών προσώπων. Από το [[1982]] το «[[Μέγαρο Μαξίμου]]» χρησιμοποιείται ως επίσημη κατοικία και γραφείο του εκάστοτε πρωθυπουργού.