Δημήτριος Β΄ Αιτωλικός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Επανεκκίνηση λήμματος :-)
Γραμμή 1:
{{Infobox Royalty
Ο '''Δημήτριος Β' Αιτωλικός''' (περ. [[276 π.Χ.|276]] – [[229 π.Χ.]]) βασίλεψε στη [[Μακεδονικό βασίλειο|Μακεδονία]] κατά την περίοδο [[239 π.Χ.]] – [[229 π.Χ.]] Ήταν γιος του [[Αντίγονος Β' Γονατάς|Αντίγονου Β' Γονατά]] και της [[Φίλα Β'|Φίλας]], κόρης του [[Σέλευκος Α' Νικάτωρ|Σέλευκου Α' Νικάτορος]]. Ήταν μέλος της [[Δυναστεία των Αντιγονιδών|Δυναστείας των Αντιγονιδών]], που είχε το θρόνο της Μακεδονίας κατά το μεγαλύτερο μέρος της [[ελληνιστική περίοδος|ελληνιστικής περιόδου]], μέχρι και την κατάκτηση της από τους [[Ρωμαϊκή Δημοκρατία|Ρωμαίους]].
|όνομα = Δημήτριος Β' Αιτωλικός
{| cellpadding="0" cellspacing="0" style="padding: 0.3em; clear: right; float:right; margin: 0 0 1em 1em; border: 1px solid #999; border-right-width: 2px; border-bottom-width: 2px; background:#A8BDEC; text-align:center"
|χρώμα = background:#000080; color:yellow
|-
|εικόνα =
|style="padding: 0.3em; font-family: sans-serif; font-size: 1em; background-color: #000080"| <span style="color: yellow;">''''' Δημήτριος Β' Αιτωλικός '''''
|μέγεθος_εικόνας =
|-
|λεζάντα =
| align="left"|
|τίτλος = Ηγεμόνας του Βασιλείου της Μακεδονίας
<table cellspacing=0>
|περίοδος_εξουσίας = 239 - 229 π.Χ.
<tr bgcolor=#A8BDEC>
|ημ_στέψης =
<th>'''Δυναστεία:'''
|τόπος_στέψης =
<td> [[Αντιγονίδες]]
|προκάτοχος = [[Αντίγονος Β' Γονατάς]]
<tr bgcolor=#A8BDEC>
|διάδοχος = [[Αντίγονος Γ' Δώσων]]
<th>'''Πατέρας''':
|σύζυγος = [[Νίκαια η Κορίνθια|Νίκαια]]<br>[[Στρατονίκη της Μακεδονίας|Στρατονίκη]]<br>[[Φθία της Μακεδονίας|Φθία]]<br>[[Χρυσηίς της Μακεδονίας|Χρυσηίς]]
<td>[[Αντίγονος Β' Γονατάς]]
|επίγονοι = '''Από τη Στρατονίκη:'''<br>[[Απάμα Α' της Βιθυνίας|Απάμα]]<br>'''Από τη Φθία ή τη Χρυσηίδα:'''<br>[[Φίλιππος Ε' της Μακεδονίας|Φίλιππος Ε']]
<tr bgcolor=#A8BDEC>
|βασιλικός_οίκος = [[Δυναστεία των Αντιγονιδών]]
<th>'''Μητέρα''':
|πατέρας = [[Αντίγονος Β' Γονατάς]]
<td>[[Φίλα Β'|Φίλα]]
|μητέρα = [[Φίλα Β'|Φίλα Β']]
<tr bgcolor=#A8BDEC>
|ημ_γέννησης = περ. 276 π.Χ.
<th>'''Σύζυγος''':
|τόπος_γέννησης =
<td>[[Στρατονίκη της Μακεδονίας|Στρατονίκη]]
|ημ_θανάτου = 229 π.Χ.
<tr bgcolor=#A8BDEC>
|τόπος_θανάτου =
<th>'''Παιδιά''':
|τόπος_ταφής =
<td>[[Απάμα Α' της Βιθυνίας|Απάμα]]
|θρησκεία =
<tr bgcolor=#A8BDEC>
|υπογραφή =
<th>'''Σύζυγος''':
}}
<td>[[Νίκαια η Κορίνθια|Νίκαια]]
Ο '''Δημήτριος Β' ο Αιτωλικός''' (περ. [[276 π.Χ.|276]] - [[229 π.Χ.]]) υπήρξε βασιλιάς της [[Μακεδονικό βασίλειο|Μακεδονίας]] κατά την περίοδο [[239 π.Χ.|239]] - [[229 π.Χ.]], μέλος της [[Ελληνιστική περίοδος|ελληνιστικής]] [[Δυναστεία των Αντιγονιδών|Δυναστείας των Αντιγονιδών]]. Πατέρας του ήταν ο [[Αντίγονος Β' Γονατάς]] <ref name="aemilius8">Πλούταρχος, «Βίοι Παράλληλοι: Αιμίλιος Παύλος», [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Plutarch/Lives/Aemilius*.html#8 §8]</ref> και μητέρα του η [[Φίλα Β']], συνεπώς συνδύαζε το αίμα δύο εκ των επιφανέστερων στρατηγών του [[Μέγας Αλέξανδρος|Μεγάλου Αλεξάνδου]]: εκείνο του [[Αντίγονος ο Μονόφθαλμος|Αντίγονου του Μονόφθαλμου]] και εκείνο του [[Σέλευκος Α' Νικάτωρ|Σέλευκου του Νικάτορος]].
<tr bgcolor=#A8BDEC>
<th>'''Σύζυγος''':
<td>[[Φθία της Μακεδονίας|Φθία]]
<tr bgcolor=#A8BDEC>
<th>'''Παιδιά''':
<td>[[Φίλιππος Ε΄ Μακεδών|Φίλιππος Ε']] (κατά άλλους <br />γιος της Χρυσηίδος)
</table>
|}
 
Η βασιλεία του υπήρξε σχετικά σύντομη και οι πληροφορίες που σήμερα διαθέτουμε για τη ζωή του είναι αποσπασματικές. Τα πιο αξιοσημείωτα στοιχεία της είναι η διεξαγωγή ενός μακροχρόνιου πολέμου ενάντια στην [[Αιτωλική Συμπολιτεία|Αιτωλική]] και την [[Αχαϊκή Συμπολιτεία]],<ref name="war">Πολύβιος, «Ιστορίαι», [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Polybius/20*.html#5 20.5]</ref> του λεγόμενου [[Δημητριακός Πόλεμος|Δημητριακού Πολέμου]], καθώς και η ταραγμένη κατάσταση που κλήθηκε να αντιμετωπίσει στην [[Αρχαία Ήπειρος|Ήπειρο]] μετά την κατάλυση της [[Μοναρχία|μοναρχίας]] στη χώρα.
== Νεανικά χρόνια ==
Το [[277 π.Χ.]] ο πατέρας του, ο Αντίγονος, αγωνιζόταν να ανακτήσει το βασίλειο που άνηκε στο παρελθόν στο δικό του πατέρα, το [[Δημήτριος ο Πολιορκητής|Δημήτριο τον Πολιορκητή]]. Η Μακεδονία διένυε μια περίοδο πολιτικής αναρχίας, τόσο λόγω έλλειψης ικανής ηγεσίας, όσο και εξαιτίας μιας εισβολής [[Γαλάτες|Γαλατών]] από το [[279 π.Χ.]] Έπλευσε λοιπόν, προς τον Ελλήσποντο και αποβιβάστηκε κοντά στην πόλη [[Λυσιμαχία, θράκη|Λυσιμαχία]] στη [[Θράκη|Θρακική Χερσόνησο]]. Έστησε ενέδρα στους Γαλάτες και τους εκμηδένισε, γεγονός που κατόπιν του επέτρεψε να ανέβει στο θρόνο του βασιλείου. Ήταν περίπου εκείνη την εποχή, κάτω από αυτούς τους ευνοϊκούς οιωνούς, που παντρεύτηκε τη σύζυγό του Φίλα, κόρη της αδερφής του [[Στρατονίκη της Συρίας|Στρατονίκης]] και του [[Σέλευκος Α' Νικάτωρ|Σέλευκου]]. Λίγο καιρό αργότερα ήρθε στον κόσμο ο γιος και κατοπινός του διάδοχος, ο Δημήτριος.
 
 
== Βιογραφικά στοιχεία ==
Το [[272 π.Χ.]] ο Αντίγονος αντιμετώπισε σε μια σειρά μαχών το βασιλιά της [[Ήπειρος|Ηπείρου]], τον [[Πύρρος της Ηπείρου|Πύρρο]], στον ελλαδικό χώρο. Οι διαμάχες αυτές έληξαν με τον θάνατο του τελευταίου στο [[Άργος]]. Μετά το θάνατο του Πύρρου, ο στρατός του παραδόθηκε και ενσωματώθηκε σε αυτόν του Αντίγονου αυξάνοντας τη δύναμή του. Τα προβλήματα του Αντίγονου με την Ήπειρο δεν είχαν όμως λάβει τέλος: λίγο αργότερα, ο γιος και διάδοχος του Πύρρου [[Αλέξανδρος Β' της Ηπείρου|Αλέξανδρος Β']], επανέλαβε το επίτευγμα του πατέρα του κατακτώντας τη Μακεδονία. Μα λίγα χρόνια μετά τον έδιωξε ο Δημήτριος, κερδίζοντας φήμη. Μάλιστα ο Αλέξανδρος έχασε και την Ήπειρο και εστάλη στην εξορία στην [[Ακαρνανία]]. Ο Αλέξανδρος πέθανε το [[260 π.Χ.]] αφήνοντας τη βασιλεία στη σύζυγό του, την [[Ολυμπιάδα της Ηπείρου|Ολυμπιάδα]]. Εκείνη ήθελε καλές σχέσεις με τη γειτονική χώρα της Μακεδονίας και γι’ αυτό κανόνισε γάμο μεταξύ της κόρης της, της [[Φθία της Μακεδονίας|Φθίας]] και το γιο του Αντίγονου, το Δημήτριο.
==== Νεανικά κατορθώματα ====
Ο Δημήτριος γεννήθηκε γύρω στο [[275 π.Χ.]] μερικούς μήνες μετά την παλινόρθωση των Αντιγονιδών στο θρόνο της Μακεδονίας και το γάμο του πατέρα του με τη [[Φίλα Β'|Φίλα]], πριγκίπισσα των [[Δυναστεία των Σελευκιδών|Σελευκιδών]].<ref name="mak317">Lemprière Hammond, Walbank, σελ. 317.</ref>
 
Γύρω στο [[265 π.Χ.|265]]-[[260 π.Χ.]], όσο ο βασιλιάς Αντίγονος ο Γονατάς, ήταν απασχολημέρνος με μάχες κατά των [[Δυναστεία των Πτολεμαίων|Πτολεμαίων]], των [[Αρχαία Σπάρτη|Σπαρτιατών]], των [[Γαλάτες|Γαλατών]] και τελικά των [[Αρχαία Αθήνα|Αθηναίων]], ο βασιλιάς της [[Αρχαία Ήπειρος|Ηπείρου]], [[Αλέξανδρος Β' της Ηπείρου|Αλέξανδρος Β']], βρήκε την ευκαιρία να περάσει τα μακεδονικά σύνορα.<ref name=jus262>Ιουστίνος, «Επιτομή της Ιστορίας του Πομπήιου Τρώγου», [http://www.forumromanum.org/literature/justin/english/trans26.html#2 26.2]</ref> Ο Αντίγονος έσπευσε πίσω στη χώρα του για να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο, ωστόσο, πολλοί από τους άνδρες του τον εγκατέλειψαν με αποτέλεσμα να χάσει τόσο τα εδάφη του στην Ήπειρο, όσο και το θρόνο της Μακεδονίας.<ref name=jus262/> Εντούτοις, ο γιος του, Δημήτριος, αν και ήταν ακόμη στην εφηβεία, συγκέντρωσε στρατό όσο απουσίαζε ο πατέρας του και όχι μόνο ανέκτησε τη Μακεδονία, αλλά και έδιωξε προσωρινά τον Αλέξανδρο από το θρόνο του.{{Ref_label|A|α|none}}<ref name=jus262/> Ορισμένοι ιστορικοί, ανάμεσα στους οποίους και ο [[Γερμανοί|Γερμανός]] [[Γιόχαν Γκούσταβ Ντρόισεν|Ντρόισεν]], αμφισβητούν την εγκυρότητα αυτής της πληροφορίας, καθώς θεωρούν πως ο νεαρός πρίγκιπας ήταν υπερβολικά νέος την εποχή εκείνη.<ref name="smith">Smith (1870)</ref>
== Η κατάληψη της Κορίνθου ==
Το [[251 π.Χ.]], ο [[Άρατος της Σικυώνος|Άρατος]], ένας νεαρός ευγενής από τη [[Σικυώνα]], ανέτρεψε τον τύραννο [[Νικοκλής της Σικυώνας|Νικοκλή]], που κυβερνούσε με τη συγκατάθεση του Αντίγονου, ελευθέρωσε το λαό και κάλεσε πίσω όσους είχαν εξοριστεί. Αυτό οδήγησε την πόλη σε σύγχυση και διαίρεση. Φοβούμενοι πως ο Αντίγονος θα εκμεταλλευόταν τις διαμάχες αυτές για να επιτεθεί στην πόλη, ο Άρατος ζήτησε να ενταχθεί η πόλη του στην [[Αχαϊκή Συμπολιτεία]], μια συμμαχία πόλεων στην [[Αχαΐα]] της [[Πελοπόννησος|Πελοποννήσου]]. Αργότερα έγινε ο ηγέτης και εκφραστής της. Σαν στρατηγός της Αχαϊκής Συμπολιτείας, επόμενο βήμα του ήταν να καταλάβει την [[Αρχαία Κόρινθος|Κόρινθο]]. Η Κόρινθος βρίσκεται σε νευραλγικό σημείο στον ελλαδικό χώρο, καθώς έλεγχε τον [[Ισθμός της Κορίνθου|ισθμό]] που ένωνε την Πελοπόννησο με την υπόλοιπη Ελλάδα. Κατά συνέπεια αυτός που την είχε υπό τον έλεγχό του όριζε τις μετακινήσεις και το εμπόριο. Ο ίδιος ο Αντίγονος έδινε μεγάλη σημασία στο να την εξουσιάζει κανείς. Και μιας και η μέθοδός του δεν ήταν να νικά τους αντιπάλους του με τη στρατιωτική δύναμη, αλλά με υπομονή και πονηριά, επινόησε ένα σχέδιο.
 
==== Διπλωματικοί γάμοι ====
Ο Δημήτριος, σύμφωνα με τις πληροφορίες που διασώζονται μέχρι σήμερα από τις αρχαίες πηγές, σύναψε αρκετούς γάμους, καθένας από τους οποίους έκρυβε κάποιο ξεχωριστό πολιτικό ενδιαφέρον.
 
Όταν ο Αλέξανδρος, τύραννος της [[Αρχαία Κόρινθος|Κορίνθου]], απεβίωσε, η διοίκηση του τόπου πέρασε στα χέρια της συζύγου του, [[Νίκαια η Κορίνθια|Νίκαιας]]. Ο Αντίγονος επιθυμούσε διακαώς να προσαρτήσει την πόλη στη σφαίρα επιρροής του, ωστόσο γνώριζε πως μια ανοιχτή επίθεση θα ήταν μάταιος κόπος.<ref name="aratus17">Πλούταρχος, «Βίοι Παράλληλοι: Άρατος», [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Plutarch/Lives/Aratus*.html#17 §17]</ref> Συνεπώς σκέφτηκε το παρακάτω στρατήγημα: έστειλε στην Κόρινθο το Δημήτριο να προσεγγίσει τη Νίκαια ζητώντας τη σε γάμο. Ήταν βέβαιως πως η γηραιά κυρία θα θεωρούσε κολακευτική την προοπτική της συντροφιάς ενός νεαρού πρίγκηπα, όπως και έγινε, αν και η άμυνα της Κορίνθου δεν χαλάρωσε στο ελάχιστο.<ref name="aratus17"/><ref name="poly61">Πολύαινος, «Στρατηγήματα», [http://www.attalus.org/translate/polyaenus4B.html#6.1 Αντίγονος]</ref> Ωστόσο, εν μέσω των γαμήλιων εορτασμών, κι ενώ η Νίκαια μετέβαινε με τιμές σε μια θεατρική παράσταση στο φορείο του ίδιου του Αντίγονου, ο ηλικιωμένος βασιλιάς αποβιβάστηκε σε κάποιο σημείο και κινήθηκε ταχύτατα προς την [[Ακροκόρινθος|Ακροκόρινθο]], το κεντρικό φρούριο της πόλης.<ref name="aratus17"/><ref name="poly61"/> Αν και η πύλη ήταν κλειδωμένη, οι στρατιώτες μπερδεμένοι σχετικά με το τι έπρεπε να κάνουν μιας και επρόκειτο για συγγενή πλέον της κυρίας τους, την άνοιξαν. Με τον τρόπο αυτό η πόλη πέρασε σε [[Μακεδόνες|μακεδονικά]] χέρια, με τους εορτασμούς να συνεχίζονται στους δρόμους της πόλης.{{Ref_label|B|β|none}}<ref name="aratus17"/><ref name="poly61"/>
Ο επικεφαλής της πόλης [[Αλέξανδρος της Κορίνθου|Αλέξανδρος]] είχε μόλις πεθάνει, αφήνοντας την αρχηγία στη σύζυγό του τη [[Νίκαια η Κορίνθια|Νίκαια]]. Ο Αντίγονος έστειλε το γιο του το Δημήτριο να ζητήσει το χέρι της, πράγμα που την κολάκευε αφάνταστα μιας και ίδια ήταν κάποιας ηλικίας, ενώ ο Δημήτριος ένας νεαρός πρίγκιπας. Εκείνη δέχτηκε την πρόταση, αλλά δεν παρέδωσε την πόλη και δεν χαλάρωσε την άμυνά της. Ο Αντίγονος προσποιήθηκε πως δεν το πρόσεξε και γιόρτασε το γάμο με μεγαλόπρεπες γιορτές και θεάματα. Έπινε και διασκέδαζε, δίνοντας την εντύπωση ανθρώπου βυθισμένου στη χαρά και στο γλέντι, χωρίς άλλες σκέψεις. Μια μέρα που διοργανώθηκε μια σπουδαία παράσταση στο θέατρο, προσφέρθηκε να μεταφέρει τη Νίκαια στο φορείο του, πράγμα που ήταν τιμή. Εκείνη ανυποψίαστη μπήκε. Σε κάποιο σημείο ο Αντίγονος κατέβηκε, χαιρέτησε και διέταξε τους άντρες του να συνεχίσουν προς το θέατρο. Παρά την προχωρημένη ηλικία του, έτρεξε ταχύτητα στο οχυρό. Βρήκε την πόρτα αμπαρωμένη, χτύπησε όμως με το ραβδί του, ζητώντας από τους άντρες να του ανοίξουν. Εκείνοι σαστισμένοι το έκαναν, κι έτσι ο Αντίγονος κυρίευσε το μέρος. Έπειτα πανηγύρισε στους δρόμους, με γυναίκες μουσικούς, στεφανωμένος με λουλούδια. Έτσι ο Αντίγονος έγινε κύριος της Κορίνθου και όρισε κυβερνήτη το φιλόσοφο [[Περσέας (φιλόσοφος)|Περσέα]].
 
Ο Δημήτριος σύναψε αργότερα [[Γάμος|γάμο]] με μια πριγκίπισσα των [[Δυναστεία των Σελευκιδών|Σελευκιδών]], ηγεμόνων της [[Συρία|Συρίας]]. Η κοπέλλα ονομαζόταν [[Στρατονίκη της Μακεδονίας|Στρατονίκη]] και ήταν στην πραγματικότητα εξαδέλφη του, καθώς και οι δύο αποτελούσαν εγγόνια του [[Δημήτριος ο Πολιορκητής|Δημητρίου του Πολιορκητή]].<ref>Ευσέβιος, «Χρονικό», [http://www.attalus.org/translate/eusebius3.html#249 σελ. 249]</ref> Το ζευγάρι απέκτησε μία κόρη, την [[Απάμα Α' της Βιθυνίας|Απάμα]], η οποία αργότερα νυμφεύτηκε το βασιλιά της [[Βιθυνία|Βιθυνίας]], [[Προυσίας Α' της Βιθυνίας|Προυσία Α']], φέρνοντας στον κόσμο το διάδοχό του, [[Προυσίας Β' της Βιθυνίας|Προυσία Β']].
 
Όταν ο Αλέξανδρος Β' της Ηπείρου απεβίωσε, η χήρα βασίλισσα [[Ολυμπιάδα της Ηπείρου|Ολυμπιάδα]] ανέλαβε την κηδεμονία των ανήλικων παιδιών του, καθώς και τη διακυβέρνηση του κράτους.<ref name=jus281>Ιουστίνος, «Επιτομή της Ιστορίας του Πομπήιου Τρώγου», [http://www.attalus.org/translate/justin4.html#28.1 28.1]</ref> Συνειδητοποιώντας πως οι [[Αιτωλική Συμπολιτεία|Αιτωλοί]] επιβουλεύονταν τμήμα της [[Ακαρνανία|Ακαρνανίας]], το οποίο είχε παραχωρηθεί στον άνδρα της σαν ανταμοιβή για τις υπηρεσίες του σε καιρό πολέμου, απευθύνθηκε στη Μακεδονία για βοήθεια.<ref name=jus281/> Καθώς δεν μπορούσε απλώς να βασιστεί στον οίκτο του Δημητρίου, ο οποίος είχε πλέον ανέλθει στο θρόνο, του προσέφερε σε αντάλλαγμα το χέρι της κόρης της, [[Φθία της Μακεδονίας|Φθίας]].<ref name=jus281/> Ο Δημήτριος δέχτηκε την πρόταση, κάτι που φυσικά εξόργησε τη σύζυγό του, Στρατονίκη. Η τελευταία αναχώρησε τελικά από τη Μακεδονία, βρίσκοντας καταφύγιο στο πατρικό της στη Συρία,<ref name=jus281/> όπου βασίλευε πλέον ο ανηψιός της [[Σέλευκος Β' Καλλίνικος|Σέλευκος Β' ο Καλλίνικος]]. Εκεί προσπάθησε μάταια να προκαλέσει πόλεμο τιμής ανάμεσα στα δύο κράτη, ωστόσο τελικά βρήκε ατιμωτικό θάνατο στη [[Σελεύκεια]].<ref name="mak322">Lemprière Hammond, Walbank, σελ. 322.</ref>
Τελικά όμως, το [[243 π.Χ.]], ο Άρατος κατάφερε να καταλάβει την Κόρινθο εκ μέρους της συμπολιτείας.
 
Ορισμένοι μελετητές θεωρούν ότι η Φθια αποτελεί την άγνωστη μητέρα του γιου του Δημητρίου και μετέπειτα βασιλιά της Μακεδονίας, [[Φίλιππος Ε' της Μακεδονίας|Φιλίππου Ε']],<ref>Διόδωρος ο Σικελιώτης, «Ιστορική Βιβλιοθήκη», [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Diodorus_Siculus/28*.html#11 28.11]</ref> αν και ο [[Ευσέβιος ο Καισαρείας|Ευσέβιος]] ονομάζει ρητά ως μητέρα του βασιλιά μια γυναίκα με το όνομα [[Χρυσηίς της Μακεδονίας|Χρυσηίδα]], μια πρώην αιχμάλωτη την οποία πήρε για σύζυγό του ο βασιλιάς.<ref name="chris">Ευσέβιος, «Χρονικό», [http://www.attalus.org/translate/eusebius2.html#237 σελ. 237]</ref>
== Πόλεμοι με τις Συμπολιτείες ==
Το [[239 π.Χ.]] ο Αντίγονος πέθανε από φυσικά αίτια σε ηλικία 80 ετών και τον διαδέχτηκε ο Δημήτριος, ο οποίος ήδη συμβασίλευε μαζί του για μερικά χρόνια (πιθανόν από το [[257 π.Χ.|257]] / [[256 π.Χ.]]). Ο Δημήτριος είχε ήδη μια σύζυγο, τη [[Στρατονίκη της Μακεδονίας|Στρατονίκη]], επίσης κόρη της μητέρας του από τον [[Αντίοχος Α' Σωτήρ|Αντίοχο]]. Τότε ήταν περίπου που τελέστηκε και ο γάμος με τη Φθία, κόρη της Ολυμπιάδας της Ηπείρου, ενώ η Στρατονίκη επέστρεψε και πάλι στη [[Συρία]], στο βασίλειο του πατέρα της, σε άγνωστη ημερομηνία.
 
==== Άνοδος στο θρόνο ====
[[Αρχείο:240bcAntigonusIIGonatas.jpg|thumb|320px|''Τα βορειοδυτικά σύνορα του Μακεδονικού Κράτους το 240 π.Χ., ένα χρόνο πριν ανέλθει ο Δημήτριος στο θρόνο.'']]
Το [[239 π.Χ.]] ο Αντίγονος πέθανε από φυσικά αίτια σε ηλικία 80 ετών.<ref>Ευσέβιος, «Χρονικό», [http://www.attalus.org/translate/eusebius3.html#241 σελ. 241]</ref> Τον διαδέχτηκε ο γιος του, Δημήτριος, ο οποίος είχε συμπληρώσει τα τριάντα του χρόνια και κατά πάσα πιθανότητα είχε ήδη συγκυβερνήσει με τον Αντίγονο για μια περίοδο (προσεγγιστικά από το [[257 π.Χ.|257]]-[[256 π.Χ.]]).<ref name="mak317"/>
 
Η περίοδος της βασιλείας του δεν μας είναι γνωστή με ιδιαίτερες λεπτομέρειες. Στις αρχαίες πηγές εντοπίζουμε αποσπασματικές αναφορές στο όνομά του, οι οποίες κυρίως αφορούν τη δράση του στο στρατιωτικό πεδίο. Ο Ευσέβιος ανάμεσα στα κατορθώματα του Δημητρίου κατονομάζει την κατάκτηση της [[Λιβύη|Λιβυής]] και της [[Κυρήνη|Κυρήνης]] - πράγμα που δεν επιβεβαιώνεται από κάπου αλλού - ενώ κατάφερε να διατηρήσει ανέπαφη τη σφαίρα επιρροής που κληρονόμησε από τον Αντίγονο.<ref name="chris"/>
Στην αρχή της βασιλείας του, ο Δημήτριος, αντιμετώπισε την ολοένα και αυξανόμενη δύναμη της Αιτωλικής Συμπολιτείας που συνέχισε να ελέγχει τις Θερμοπύλες και κατ’ επέκταση τους δρόμους προς το νότο. Η Μακεδονία δεν έχει πλέον υπό τον έλεγχό της την [[Παίονες|Παιονία]], που τώρα είναι ανεξάρτητη, ούτε τη Θράκη. Στο Νότο, εν τούτοις ελέγχει ακόμη τη [[Θεσσαλία]], την [[Εύβοια]], την [[Αττική]], αλλά όχι και τη [[Βοιωτία]]. Στην Πελοπόννησο, οι τύραννοι της [[Μεγαλόπολη|Μεγαλοπόλεως]], του [[Άργος|Άργους]] και της [[Ερμιόνη|Ερμιόνης]] είναι σύμμαχοί της.
 
Στο βορρά, μαρτυρίες θέλουν τη φυλή των [[Παίονες|Παιόνων]] να ανεξαρτητοποιείται από τους [[Μακεδόνες]] κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Δημητρίου.<ref name="mak318">Lemprière Hammond, Walbank, σελ. 318.</ref> Στην ανατολή η [[Χαλκιδική]] και οι ακτές τουλάχιστον μέχρι τους [[Φίλιπποι|Φιλίππους]] άνηκαν ακόμη στη σφαίρα επιρροής των [[Αντιγονίδες|Αντιγονιδών]].<ref name="mak318"/> Η [[Εύβοια]] με τη σειρά της βρισκόταν υπό την επίβλεψη των Μακεδόνων.<ref name="mak321">Lemprière Hammond, Walbank, σελ. 321.</ref> Η [[Αρχαία Αθήνα|Αθήνα]], παρόλο που τυπικά δεν ήταν υπό κατάληψη, αποτελούσε ισχυρό προπύργιο των Μακεδόνων, διαθέτοντας οχυρά στον [[Πειραιάς|Πειραιά]] και τη [[Μουνιχία]].<ref name="mak321"/> Τέλος, στην [[Πελοπόννησος|Πελοπόννησο]], φιλικά προσκείμμενες στους Μακεδόνες ήταν οι πόλεις [[Μεγαλόπολη]], [[Άργος]], [[Ορχομενός]] και [[Φλειούς]], όλες υπό το καθεστώς [[Τυραννίδα|τυραννίδας]].<ref name="mak321"/> Ο Αντίγονος σε γενικές γραμμές ακολούθησε την πολιτική του πατέρα του, καλλιεργώντας φιλικές σχέσεις με τους τυράννους που διοικούσαν τις διάφορες πόλεις της Πελοποννήσου και υποστηρίζοντάς τους ενάντια στα συμφέροντα της [[Αχαϊκή Συμπολιτεία|Αχαϊκής Συμπολιτείας]].<ref name="poly244">Πολύβιος, «Ιστορίαι», [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Polybius/2*.html#44 2.44]</ref>
 
Παράλληλα κληρονόμησε και μια σειρά από προβλήματα διπλωματικής φύσης. Η αυξανόμενη επιρροή της [[Αιτωλική Συμπολιτεία|Αιτωλικής Συμπολιτείας]] αποτελούσε απειλή για τα εδάφη του Δημητρίου στη [[Θεσσαλία]], ενώ το γεγονός ότι οι Αιτωλοί διαχειρίζονταν το πέρασμα των [[Θερμοπύλες|Θερμοπυλών]] καθιστούσε προβληματική την επικοινωνία με το νότο.<ref name="mak318"/> Επιπροσθέτως στην Πελοπόννησο, η Αχαϊκή Συμπολιτεία υπό το στρατηγό [[Άρατος|Άρατο]] παρενοχλούσε τους τυράννους που υποστήριζαν οι Μακεδόνες, οι οποίοι προφανώς χρησίμευαν ως γραμμή άμυνας κατά των επιθέσεων από το νότο (και ιδιαίτερα από τους [[Πτολεμαίοι|Πτολεμαίους]]).<ref name="mak318"/> Πέραν προσωπικής τους περιοχής και της πόλης της [[Σικυώνα|Σικυώνας]], οι Αχαιοί είχαν προσαρτήσει μια εκτεταμμένη περιοχή στο [[Σαρωνικός κόλπος|Σαρωνικό Κόλπο]] που περιελάμβανε τα [[Μέγαρα]], την [[Κόρινθος|Κόρινθο]], την [[Επίδαυρος|Επίδαυρο]] και την [[Τροιζήνα]], ενώ απολάμβαναν και την υποστήριξη της [[Αρχαία Σπάρτη|Σπάρτης]].<ref name="mak321"/>
Το [[240 π.Χ.]], η Αχαϊκή και η [[Αιτωλική συμπολιτεία]] κάνουν ειρήνη μεταξύ τους και συνασπίζονται ενάντια στη Μακεδονία. Σκοπός του γάμου του Δημητρίου με τη Φθία, ήταν η ενίσχυση των δεσμών των δύο κρατών και η αποτροπή επίθεσης των Αιτωλών στην [[Ακαρνανία]]. Είναι δύσκολο να προσδιοριστεί αν χρονικά η συμμαχία ανάμεσα στην Ήπειρο και τη Μακεδονία είναι μεταγενέστερη ή προγενέστερη της συμμαχίας Αχαιών και Αιτωλών. Ο πόλεμος που ξέσπασε, πιθανότατα το [[239 π.Χ.]], και που ονομάστηκε Δημητριακός Πόλεμος, δεν έχει επίσης καταγραφεί λεπτομερειακά.
 
==== Δημητριακός Πόλεμος ====
Σύμφωνα με τη μαρτυρία του ιστορικού [[Πολύβιος|Πολύβιου]] ο Δημήτριος ενεπλάκη σε πόλεμο με την [[Αιτωλική Συμπολιτεία]].<ref name="war"/> Από το γεγονός αυτό, που αποτελεί και το χαρακτηριστικότερο της βασιλείας του, έλαβε την επωνυμία «Αιτωλικός», ενώ η εν λόγω σύγκρουση αποκαλείται συχνά από τους μελετητές ως «[[Δημητριακός Πόλεμος]]». Οι λεπτομέρειες του πολέμου είναι πρακτικά άγνωστες σε εμάς, εικάζεται ωστόσο πως σχετιζόταν με την κυριαρχία στην περιοχή της [[Ακαρνανία|Ακαρνανίας]].
 
Κατά τη διάρκεια του πολέμου, στο πλευρό των Αιτωλών συντάχθηκε η [[Αχαϊκή Συμπολιτεία]], με τα δύο [[Ομοσπονδιακό κράτος|ομοσπονδιακά κράτη]] να συνάπτουν προσωρινή [[εκεχειρία]], παρά το γεγονός ότι συχνά τα συμφέροντά τους ήταν αντικρουόμενα.<ref name="poly244"/> Κύριος αντίπαλος του Δημητρίου αναδείχτηκε ο στρατηγός [[Άρατος της Σικυώνας|Άρατος]], με καταγωγή από την πόλη της [[Σικυώνα|Σικυώνας]]. Ο τελευταίος έτρεφε βαθειά αντιμακεδονικά συναισθήματα, ενώ παράλληλα επιθυμούσε έντονα την κατάληψη των [[Αρχαία Αθήνα|Αθηνών]].<ref>Πλούταρχος, «Βίοι Παράλληλοι: Άρατος», [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Plutarch/Lives/Aratus*.html#34 §34]</ref> Επιφανέστερος των Αιτωλών την περίοδο αυτή ήταν ο στρατηγός Πανταλέων.
Το [[236 π.Χ.]], ο Δημήτριος εισβάλει στη Βοιωτία που βρισκόταν υπό την κυριαρχία των Αιτωλών και ανατοποθετεί στα αθηναϊκά οχυρά μακεδονικές φρουρές. Σκοπός του δεν ήταν μόνο να αποσπάσει τη Βοιωτία από τους Αιτωλούς, αλλά και να προστατέψει την Αττική από το ενδεχόμενο επίθεσης των Αιτωλών δια μέσου της Βοιωτίας. Μετά το θάνατο του Αντίγονου, ο Άρατος κάνει διάφορες εισβολές στην Αττική από τη [[Μεγαρίδα]]. Παράλληλα, ο Άρατος κάνει πολλές μάταιες απόπειρες ενάντια στο Άργος, το [[235 π.Χ.]] Η πόλη μένει υπό τη μακεδονική επιρροή, αλλά ο τύραννος [[Αρίστιππος]] σκοτώθηκε από τους Αιτωλούς. Τον διαδέχεται ο αδερφός του [[Αριστόμαχος του Άργους|Αριστόμαχος]].
 
Όπως προειπώθηκε ο Δημήτριος σύναψε ισχυρούς δεσμούς με την [[Αρχαία Ήπειρος|Ήπειρο]] όταν δέχτηκε για σύζυγο την πριγκίπισσα των [[Δυναστεία των Αιακιδών|Αιακιδών]], [[Φθία της Μακεδονίας|Φθία]]. Δεν είναι προφανές γιατί ο βασιλιάς δέχτηκε αυτή την επιγαμία, η οποία και θα τον έφερνε με μαθηματική ακρίβεια σε ρήξη με την Αιτωλική Συμπολιτεία. Υπάρχουν πολλές θεωρίες, αν και η επικρατούσα θέλει τους Μακεδόνες να προσπαθούν να παρεμποδίσουν με τη μέθοδο αυτή την προσάρτηση της Ηπείρου στην επικράτεια των Αιτωλών.<ref name="mak323">Lemprière Hammond, Walbank, σελ. 323.</ref> Η αποστολή μακεδονικού στρατού στην Ήπειρο με στόχο την προστασία της Δυτικής Ακαρνανίας δεν καταγράφεται ρητά σε κάποια πηγή. Ωστόσο ο [[Γεωγραφία|γεωγράφος]] [[Στράβων]] αναφέρει πως τα στρατεύματα του βασιλιά ανάγκασαν τους κατοίκους μιας πόλης με το όνομα Πλεύρον να κατασκευάσουν αργότερα την πόλη τους σε νέα τοποθεσία, καθώς η παλαιά καταστράφηκε.<ref>Στράβων, «Γεωγραφικά», [http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Strab.+10.2.4 10.2.4]</ref>
 
Είναι γνωστό πως κατά τη διάρκεια του πολέμου ο Δημήτριος πραγματοποίησε εισβολή στη [[Βοιωτία]] η οποία είχε ταχθεί με το στρατόπεδο των Συμπολιτειών. Σύμφωνα με τον Πολύβιο, κατά την άφιξη των Μακεδόνων το [[Κοινόν των Βοιωτών]] διακήρυξε άμεσα την απομάκρυνσή του από το πλευρό των Αιτωλών και υποτάχθηκε απόλυτα στη βούληση των Μακεδόνων.<ref name="war"/>
Αλλά ο Άρατος πετυχαίνει μια σημαντική νίκη, καθώς ο τύραννος της Μεγαλοπόλεως, ο [[Λυδιάδης]], διαπραγματεύεται την παράδοσή του το [[235 π.Χ.]] και την ένταξη της πόλης του στην Αχαϊκή Συμπολιτεία. Είναι μια σημαντική ανατροπή για τη Μακεδονία, που χάνει το σημαντικότερο προπύργιό της στην Πελοπόννησο ενάντια στην κυριαρχία των Αχαιών. Μακροπρόθεσμα, η ένταξη της Μεγαλουπόλεως στην συμπολιτεία την έβλαψε καθώς προκάλεσε την εχθρότητα του νέου βασιλιά της [[Αρχαία Σπάρτη|Σπάρτης]], [[Κλεομένης Γ'|Κλεομένη Γ']], μου αντιστάθηκε στους Αχαιούς.
 
Σημαντικό χτύπημα για το Δημήτριο υπήρξε ωστόσο η προσάρτηση το [[235 π.Χ.]] της [[Μεγαλόπολη|Μεγαλόπολης]] στην Αχαϊκή Συμπολιτεία, μετά από διαπραγματεύσεις ανάμεσα στον Άρατο και τον τύραννο της πόλης, [[Λυδιάδης|Λυδιάδη]].<ref name="mak323">Lemprière Hammond, Walbank, σελ. 330.</ref>
 
==== Ένταση στην Ήπειρο ====
Η Αχαϊκή Συμπολιτεία προσάρτησε ακόμη την [[Τεγέα]], τη [[Μαντίνεια]] και τον [[Ορχομενός Αρκαδίας|Ορχομενό]], αλλά αυτές οι πόλεις τελικά περνούν υπό τον έλεγχο των Αιτωλών, μάλλον με τη συμφωνία της ισοπολιτείας. Κατόπιν συμμάχησαν με τη Σπάρτη το [[229 π.Χ.]]
[[Αρχείο:KingdomofAgron.png|thumb|290px|''Εξέλιξη στο πέρασμα του χρόνου των συνόρων του Ιλλυρικού Κράτους με τους Μακεδόνες και τα βαρβαρικά φύλα του βορρά.'']]
Όσο μαινόταν ο Δημητριακός Πόλεμος η [[Δυναστεία των Αιακιδών]] στην Ήπειρο οδηγήθηκε στη δύση της μετά το θάνατο της τελευταίας της βασίλισσας, της [[Δηιδάμεια Β' της Ηπείρου|Δηιδάμειας]], περίπου το [[233 π.Χ.]] Μοναδικό μέλος της βασιλικής οικογένειας εν ζωή ήταν η [[Νηρηΐς]], κόρη του περίφημου [[Πύρρος της Ηπείρου|Πύρρου]] και σύζυγος του τυράννου των [[Συρακούσες|Συρακουσών]] [[Γέλων Β' των Συρακουσών|Γέλωνα Β']].<ref name=jus283>Ιουστίνος, «Επιτομή της Ιστορίας του Πομπήιου Τρώγου», [http://www.attalus.org/translate/justin4.html#28.3 28.3]</ref> Η [[μοναρχία]] καταλύθηκε και οι ηπειρωτικές πόλεις, πλέον υπό το [[Δημοκρατία|δημοκρατικό πολίτευμα]], συνασπίστηκαν σε ομοσπονδιακό κράτος, το «Κοινόν των Ηπειρωτών».
 
Η πολιτική κατάσταση χαρακτηριζόταν ακόμη από ένταση όταν οι Αιτωλοί εισήλθαν στην Ακαρνανία με επεκτατικές διαθέσεις. Η πόλη [[Μέδιον]], η οποία και πολιορκήθηκε στενά, δελέασε το Δημήτριο με την υπόσχεση αμοιβής προκειμένου να λάβει βοήθεια. Ο βασιλιάς με τη σειρά του απευθύνθηκε στον ηγεμόνα των [[Αρδιαίοι|Αρδιαίων]] [[Ιλλυριοί|Ιλλυριών]], που ονομαζόταν [[Άγρων της Ιλλυρίας|Άγρων]], προκειμένου να στείλει στρατιωτική βοήθεια.<ref>Πολύβιος, «Ιστορίαι», [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Polybius/2*.html#2 2.2]</ref> Η πόλη σώθηκε το [[231 π.Χ.]],<ref>Πολύβιος, «Ιστορίαι», [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Polybius/2*.html#3 2.3]</ref> εντούτοις ο Άγρων γεμάτος αυτοπεποίθηση θέλησε να προχωρήσει την εκστρατεία του. Ο θάνατος τον πρόλαβε καθώς ασθένησε με [[πλευρίτιδα]],<ref>Πολύβιος, «Ιστορίαι», [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Polybius/2*.html#4 2.4]</ref> εντούτοις η σύζυγός του, [[Τεύτα της Ιλλυρίας|Τεύτα]], αποφάσισε να συνεχίσει τις αψημαχίες: ένα τμήμα ιλλυριακού στρατού χτύπησε την [[Ηλεία]] και τη [[Μεσσηνία]], ενώ ένα δεύτερο την Ήπειρο.<ref>Πολύβιος, «Ιστορίαι», [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Polybius/2*.html#5 2.5]</ref>
 
Οι Ηπειρώτες απελπισμένοι στράφηκαν στους Αιτωλούς και τους Αχαιούς για βοήθεια. Εντούτοις όταν ο κίνδυνος πέρασε, διαπραγματεύτηκαν με τους Ιλλυριούς συμφωνόντας στη συνεργασία των δύο λαών και απομακρύνθηκαν από τις Συμπολιτείες το [[230 π.Χ.]]<ref>Πολύβιος, «Ιστορίαι», [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Polybius/2*.html#6 2.6]</ref> Το [[229 π.Χ.]], ένας νέος στρατός των Ιλλυριών λεηλάτησε την ακτή της Ηπείρου, κατανίκησε ένα στόλο της Αχαϊκής και της Αιτωλικής Συμπολιτείας στους [[Παξοί|Παξούς]] και κατέλαβε την [[Κέρκυρα]] όπου εγκαταστάθηκε ιλλυρική φρουρά υπό το [[Δημήτριος εκ Φάρου|Δημήτριο εκ Φάρου]]. Με τη σειρά της η [[Επίδαμνος]] πολιορκήθηκε.<ref>Πολύβιος, «Ιστορίαι», [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Polybius/2*.html#9 2.9 - 2.10]</ref>
Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις παραμένουν σκοτεινές. Η Μακεδονία πετυχαίνει μια νίκη ενάντια στον Άρατο σε κάποια άγνωστη ημερομηνία και αυτός ο τελευταίος πραγματοποιεί μια ακόμη επιδρομή στην Αττική.
 
Παράλληλα, το [[230 π.Χ.]] οι κτίσεις του Δημητρίου, με αφετηρία την Ήπειρο, δέχτηκαν επιθέσεις από τους [[Δάρδανοι|Δαρδάνους]], οι οποίοι υποχρέωσαν σε ήττα το Μακεδόνα βασιλιά.<ref>Ιουστίνος, «Επιτομή της Ιστορίας του Πομπήιου Τρώγου: Πρόλογοι», [http://www.tertullian.org/fathers/justinus_08_prologi.htm §28]</ref>
 
==== Θάνατος και κληρονομιά ====
== Η επανάσταση της Ηπείρου: Δημήτριος και Ιλλυριοί ==
Ο Δημήτριος κυβέρνησε συνολικά για δέκα χρόνια, με το θάνατό του να λαμβάνει χώρα ξαφνικά, την εποχή που οι [[Αρχαία Ρώμη|Ρωμαίοι]] επενέβησαν για πρώτη φορά στην Ιλλυρία.<ref name="poly244"/>
Οι γιοι της Ολυμπιάδας, [[Πύρρος]] και [[Πτολεμαίος Β' της Ηπείρου|Πτολεμαίος]], διαδέχονται στην Ήπειρο την μητέρα τους για μια σύντομη περίοδο αλλά πεθαίνουν. Δημιουργείται τότε μια κρίση που σχετίζεται με τη διαδοχή των [[Δυναστεία των Αιακιδών|Αιακιδών]], των οποίων οι τελευταίοι αντιπρόσωποι ήταν δύο κόρες της Ολυμπιάδας, η [[Νηρηίς]], σύζυγος του [[Γέλων|Γέλονα]] των [[Συρακούσες|Συρακουσών]] και η [[Δηιδάμεια]]. Αυτή η τελευταία προσπαθεί να αντισταθεί σε κάποιος λαϊκούς ηγέτες που ήθελαν να διώξουν τη μοναρχία, αλλά τελικά θανατώνεται.
 
Ο θάνατος του Μακεδόνα βασιλιά, σύμφωνα με τον Πολύβιο, άφησε έκθετους τους τυράννους των διαφόρων πόλεων της Πελοποννήσου, των οποίων υπήρξε προστάτης και παροχέας αγαθών. Έτσι ο ένας μετά τον άλλο, επέστρεψαν την εκτελεστική εξουσία στους συμπολίτες τους, που με τη σειρά τους ένωσαν τις δυνάμεις τους με την Αχαϊκή Συμπολιτεία.<ref name="poly244"/>
 
Πεθαίνοντας ο Δημήτριος άφησε κληρονόμο του θρόνου του το γιο του, [[Φίλιππος Ε' της Μακεδονίας|Φίλιππο]]. Ο τελευταίος ωστόσο ήταν ακόμη νεαρό αγόρι, κι έτσι οι επιφανείς Μακεδόνες, φοβούμενοι την αναρχία που ίσως ξεσπούσε, κάλεσαν τον πρώτο εξάδελφο του αποθανόντος βασιλιά και επίσης εγγονό του [[Δημήτριος ο Πολιορκητής|Πολιορκητή]], τον [[Αντίγονος Γ' Δώσων|Αντίγονο]], να αναλάβει τη διακυβέρνηση.<ref name="aemilius8"/> Τον πάντρεψαν με τη μητέρα του Φιλίππου και του έδωσαν τα αξιώματα του αντιβασιλέως και του αρχιστράτηγου. Όταν δε διέγνωσαν πως επρόκειτο για ικανό κυβερνήτη, ωφέλιμο για το γενικό καλό, του απέδωσαν τον πλήρη τίτλο του βασιλιά.<ref name="aemilius8"/><ref name=jus283/> Μετά το θάνατο του τελευταίου το [[221 π.Χ.]], ο δεκαεπτάχρονος πλέον Φίλιππος, δεν παρέλαβε απλώς μία Μακεδονία και πάλι ισχυρή, αλλά επέδειξε και αξιοσημείωστες ικανότητες, οδηγώντας τους υπηκόους του να πιστέψουν πως ίσως είχε τη δύναμη να χαρίσει στη Μακεδονία και πάλι μεγάλο μέρος από τη χαμένη της αίγλη.<ref name="aemilius8"/>
Στην Ήπειρο λοιπόν, εγκαθίσταται [[δημοκρατία]], που δεν καταφέρνει να κυριαρχήσει στο σύνολο του βασιλείου των Αιακιδών. Η [[Αμβρακία]] και η [[Αμφιλοχία]] αποσχίζονται και ενώνονται με την Αιτωλική Συμπολιτεία. Η πτώση της μοναρχίας στην Ήπειρο ενθαρρύνει τους Αιτωλούς να επιτεθούν στην [[Ακαρνανία]] που καλεί το Δημήτριο σε βοήθεια. Αυτός πληρώνει τον [[Άγρος|Άγρο]], έναν [[Ιλλυριοί|Ιλλυριό]] βασιλιά, να έρθει να τους βοηθήσει: ο στρατός των Ιλλυριών αντικρούει τους Αιτωλούς το [[231 π.Χ.]]] και λεηλατεί την [[Ηλεία]] και τη [[Μεσσηνία]], ενώ ένας δεύτερος στρατός από Ιλλυριούς εισβάλλει στην Ήπειρο. Δεχόμενοι επίθεση από αυτούς που θα έπρεπε να τους βοηθήσουν, οι Ηπειρώτες στρέφονται για βοήθεια στους Αχαιούς και τους Αιτωλούς. Ο Άγρος σκοτώνεται και είναι η χήρα του, η [[Τεύτα]], που διοικεί το βασίλειο και καλεί πίσω το στρατό των Ιλλυριών για να αντιμετωπίσει μια απειλή από τους [[Δάρδανοι|Δαρδάνους]]. Οι Ιλλυριοί πετυχαίνουν ακόμη μια φορά πριν την αναχώρησή τους μια καινούρια αλλαγή στη στάση των Ηπειρωτών που αποκηρύσσουν τη συμμαχία με τους Αχαιούς και τους Αιτωλούς το [[230 π.Χ.]]
 
== Σημειώσεις ==
 
<div class="references-small" style="font-size:85%; -moz-column-count:1; -webkit-column-count:1; column-count:1;"><i>
Το [[229 π.Χ.]], ένας νέος στρατός των Ιλλυριών λεηλατεί την ακτή της Ηπείρου, κατανικά ένα στόλο της Αχαϊκής και της Αιτωλικής Συμπολιτείας στους [[Παξοί|Παξούς]] και καταλαμβάνει την [[Κέρκυρα]] όπου εγκαθίσταται ιλλυρική φρουρά. Μα παράλληλα, οι Ιλλυριοί έχουν στρέψει πάνω τους το ενδιαφέρον της [[Ρωμαϊκή Δημοκρατία|Ρώμης]] και ο [[Πρώτος Ιλλυρικός Πόλεμος]] το [[228 π.Χ.]] τελειώνει με την ήττα τους. Οι Ρωμαίοι στέλνουν αντιπροσώπους στις δύο συμπολιτείες, στην Κόρινθο και στην Αθήνα και συμμετέχουν στα [[Ίσθμια]] το [[228 π.Χ.]]
'''α.''' {{Note_label|A|α|none}} Ο Ευσέβιος στο «Χρονικό» του αναφέρει ότι ο Δημήτριος νίκησε τον πατέρα του Αλεξάνδρου, Πύρρο της Ηπείρου, σε μάχη στα Δέρδια.<ref>Ευσέβιος, «Χρονικό», [http://www.attalus.org/translate/eusebius2.html#243 σελ. 243]</ref><br>
 
'''β.''' {{Note_label|B|β|none}} Η Κόρινθος καταλήφθηκε τελικά το 243 π.Χ. από τον Άρατο εκ μέρους της Αχαϊκής Συμπολιτείας, προτού ανέλθει ο Δημήτριος στο θρόνο της Μακεδονίας.
== Η διαδοχή ==
</i></div>
Ο Δημήτριος κλήθηκε επίσης να υπερασπιστεί τη χώρα του απέναντι σε βαρβάρους από το Βορρά. Τραυματίστηκε σοβαρά σε μια μάχη με τους [[Δάρδανοι|Δαρδάνους]] και πέθανε σύντομα το [[229 π.Χ.]], αφήνοντας το [[Φίλιππος Ε΄ Μακεδών|Φίλιππο]], το γιο του από τη Φθία, ακόμη μικρό παιδί. Από την πρώτη του σύζυγο τη Στρατονίκη είχε επίσης μια κόρη, την [[Απάμα Α' της Βιθυνίας|Απάμα]], που αργότερα παντρεύτηκε τον [[Προυσίας Α' της Βιθυνίας|Προυσία Α' της Βιθυνίας]]. Η σύζυγός του Φθία νυμφεύθηκε τον πρώτο ξάδερφο του Δημητρίου, τον [[Αντίγονος Γ΄ Δώσων|Αντίγονο Γ' Δώσων]], που βασίλεψε στη Μακεδονία μέχρι την ενηλικίωση του ανιψιού του.
 
== Χρονολόγιο ==
<br>
{{Αντιγονίδες}}{| class="wikitable"
{| align = "center" border="2" cellpadding="4" cellspacing="0" style="margin: 1em 1em 1em 0; background: white; border: 1px #aaa solid; border-collapse: collapse; font-size: 90%; width: 85%; "
|-
|- bgcolor=000080 align="center"|-
! Έτος (π.Χ.) !! Γεγονός
| width = 7%; align = center | <span style="color: yellow;">'''Έτος'''
|-
| align = center | <span style="color: yellow;">'''Γεγονός'''
| colspan="4" bgcolor="#000000"|
|-
! 277 π.Χ.
| Μάχη του [[Αντίγονος Β' Γονατάς|Αντίγονου Β' Γονατά]] εναντίον των [[Γαλάτες|Γαλατών]] και ανάκτηση του μακεδονικού θρόνου.
|-
!| align = center | περ. 276 π.Χ.
| Γέννηση του '''ΔημήτριουΔημητρίου Β' Αιτωλικού''', γιου του βασιλιά της [[Μακεδονικό βασίλειο|Μακεδονίας]], [[Αντίγονος Β' Γονατάς|Αντίγονου Γονατά]] και της [[Φίλα Β'|Φίλας Β']].
|-
!| align = center | 273 π.Χ.
| Εισβολή του [[Πύρρος της Ηπείρου|Πύρρου της Ηπείρου]] στη Μακεδονία.
|-
!| align = center | 272 π.Χ.
| Εκστρατεία του Πύρρου στη νότια Ελλάδα. Μετά από σειρά μαχών με τον Αντίγονο, σκοτώνεται στο [[Άργος]].
|-
|
!
| Κατάκτηση της Μακεδονίας από το γιο του Πύρρου, τον [[Αλέξανδρος Β' της Μακεδονίας|Αλέξανδρο Β']]. Ο Δημήτριος τον απωθεί με επιτυχία.
| Γάμος με τη [[Στρατονίκη της Μακεδονίας|Στρατονίκη]], κόρη της θείας του [[Στρατονίκη της Συρίας|Στρατονίκης]] από τον [[Αντίοχος Α' Σωτήρ|Αντίοχο]]. Γέννηση της κόρης του [[Απάμα Α' της Βιθυνίας|Απάμας]].
|-
| align = center | 251 π.Χ.
!
| Ο [[Άρατος της Σικυώνας|Άρατος]] από τη [[Σικυώνα]] θανατώνει τον τύραννο της πόλης, το [[Νικοκλής της Σικυώνας|Νικοκλή]].
| Κατάκτηση της Μακεδονίας από το γιο του Πύρρου, τον [[Αλέξανδρος Β' της Μακεδονίας|Αλέξανδρο]]. Ο Δημήτριος τον απωθεί με επιτυχία.
|-
|
! 251 π.Χ.
| Ο [[Άρατος της Σικυώνος|Άρατος]] από τη [[Σικυώνα]] θανατώνει τον τύραννο της πόλης, το [[Νικοκλής της Σικυώνας|Νικοκλή]].
|-
!
| Γάμος του Δημητρίου με τη [[Νίκαια η Κορίνθια|Νίκαια]] στην [[Αρχαία Κόρινθος|Κόρινθο]] και κατάληψη της πόλης.
|-
!| align = center | 243 π.Χ.
| Κατάληψη της Κορίνθου από τον Άρατο.
|-
!| 240align = center | 242 π.Χ.
| Η προσπάθεια του [[Άγης Δ' της Σπάρτης|Άγη Δ']] στη [[Αρχαία Σπάρτη|Σπάρτη]] για κοινωνική μεταρρύθμιση αποτυγχάνει.
|-
| align = center | 241 π.Χ.
| Ο [[Άτταλος Α' της Περγάμου|Άτταλος Α']] διαδέχεται τον [[Ευμένης Α' της Περγάμου|Ευμένη Α' της Περγάμου]].
|-
| align = center | 240 π.Χ.
| Αντιμακεδονική συμμαχία ανάμεσα στην [[Αχαϊκή Συμπολιτεία|Αχαϊκή]] και [[Αιτωλική Συμπολιτεία]].
|-
!| align = center | 239 π.Χ.
| Θάνατος του Αντίγονου, τονΓονατά διαδέχεταικαι οάνοδος γιοςστο τουθρόνο Δημήτριος.για Νυμφεύεταιτο τηνΔημήτριο [[Φθία της Μακεδονίας|Φθία]], κόρη τηςτον ΟλυμπιάδαςΑιτωλικό. Πιθανό έτος έναρξης του [[Δημητριακός Πόλεμος|Δημητριακού πολέμουΠολέμου]].
|-
| align = center | 238 π.Χ.
| Γέννηση του [[Φίλιππος Ε' της Μακεδονίας|Φιλίππου Ε']], γιου του Δημητρίου Αιτωλικού και της [[Φθία της Μακεδονίας|Φθίας]] ή της [[Χρυσηίς της Μακεδονίας|Χρυσηίδας]].
|-
!| 238align = center | 237 π.Χ.
| Ο [[Κλεομένης Γ' της Σπάρτης|Κλεομένης Γ']] γίνεται βασιλιάς στη Σπάρτη.
| Γέννηση του [[Φίλιππος Ε΄ Μακεδών|Φιλίππου Ε']], γιου του Δημητρίου Αιτωλικού και της Φθίας ή της [[Χρυσηίδα|Χρυσηίδας]].
|-
!| align = center | 236 π.Χ.
| Εισβολή του Δημητρίου στη [[Βοιωτία]].
|-
!| align = center | 235 π.Χ.
| Ο Δημήτριος αποτρέπει αιφνιδιαστική επίθεση στο Άργος και την Αθήνα από τον Άρατο. Ένταξη της [[Μεγαλόπολη|Μεγαλόπολης]] στην Αχαϊκή Συμπολιτεία.
Ένταξη της Μεγαλόπολης στην Αχαϊκή Συμπολιτεία.
|-
|
!
| Ανατροπή της [[Μοναρχία|μοναρχίας]] στην [[Αρχαία Ήπειρος|Ήπειρο]]. Οι κάτοικοι της [[Ακαρνανία|Ακαρνανίας]] ζητούν τη βοήθεια του Δημητρίου κατά την επίθεση στη χώρα τους από τους Αιτωλούς. Ο Δημήτριος στέλνει τους [[Ιλλυριοί|Ιλλυριούς]] να τους βοηθήσουν.
|-
!| align = center | 233 π.Χ.
| Η [[αρχαίαΑρχαία Αμβρακία|Αμβρακία]] και η [[Αμφιλοχία]] συνασπίζεταισυνασπίζονται με τους Αιτωλούς.
|-
!| align = center | 231 π.Χ.
| Οι Ιλλυριοί νικούν τους Αιτωλούς, αλλά επιτίθενται στην Ήπειρο. Η τελευταία ζητά τη βοήθεια των Συμπολιτειών.
|-
!| align = center | 230 π.Χ.
| Η Ήπειρος αποκηρύσσει τις Συμπολιτείες και έρχεται σε συννενόηση με τους Ιλλυριούς. ΟιΠαράλληλα οι [[Δάρδανοι]] έρχονται Ιλλυριοίσε λεηλατούνσύγκρουση τιςμε ακτέςτους της[[Μακεδόνες]].
|-
!| align = center; rowspan = 2 | 229 π.Χ.
| Οι Ιλλυριοί αναδεικνύονται νικητές σε ναυμαχία στους [[Παξοί|Παξούς]], ενώ λίγο αργότερα καταλαμβάνουν την [[Κέρκυρα]]. Η [[Επίδαμνος]] πολιορκείται.
| Απρόσμενος θάνατος του Δημητρίου από τραύμα σε μάχη ενάντια στους [[Δάρδανοι|Δαρδάνους]]. Η Φθία νυμφεύεται τον πρώτο του ξάδερφο [[Αντίγονος Γ΄ Δώσων]], που ορίζεται αντιβασιλιάς μέχρι την ενηλικίωση του μικρού Φιλίππου.
|-
| Απρόσμενος θάνατος του Δημητρίου. Διάδοχός του ορίζεται ο εξάδερφός του [[Αντίγονος Γ' Δώσων]] ως επίτροπος του ανήλικου Φιλίππου Ε'.
|}
<br>
 
== Πηγές ==
* Η γαλλόφωνη wikipedia.
* [[Πλούταρχος]], Βίοι Παράλληλοι, Άρατος [http://www.attalus.org/old/aratus1.html]
 
== Δείτε Επίσης ==
* [[Αιτωλική Συμπολιτεία]]
* [[Δυναστεία των Αντιγονιδών]]
* [[Αντίγονος Β' Γονατάς]]
* [[Αρχαία Ήπειρος]]
* [[Αντίγονος Γ΄ Δώσων]]
* [[Αχαϊκή Συμπολιτεία]]
* [[Μακεδονικό βασίλειο]]
* [[Δημητριακός Πόλεμος]]
* [[Ελληνιστική περίοδος]]
* [[Ιλλυριοί]]
* [[Μακεδονικό βασίλειο]]
* [[Φίλιππος Ε' της Μακεδονίας]]
 
== Παραπομπές ==
{{Παραπομπές|2}}
 
== Βιβλιογραφία ==
<div class="references-small" style="font-size:85%; -moz-column-count:1; -webkit-column-count:1; column-count:1;">
'''Πρωτογενείς πηγές (Έλληνες και Ρωμαίοι)'''
* [[Διόδωρος Σικελιώτης]], ''«Ιστορική Βιβλιοθήκη»'', [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Diodorus_Siculus/home.html Αγγλικά]
*[[Ευσέβιος ο Καισαρείας]], ''«Χρονικό»'', [http://www.attalus.org/translate/eusebius.html Αγγλικά]
*[[Ιουστίνος (ιστορικός)|Ιουστίνος]], ''«Επιτομή της Ιστορίας του Πομπήιου Τρώγου»'', [http://www.forumromanum.org/literature/justin/english/index.html Λατινικά, Αγγλικά, Γαλλικά]
*[[Ιουστίνος (ιστορικός)|Ιουστίνος]], ''«Επιτομή της Ιστορίας του Πομπήιου Τρώγου: Πρόλογοι»'', [http://www.tertullian.org/fathers/justinus_08_prologi.htm Αγγλικά]
* [[Πλούταρχος]], ''«Βίοι Παράλληλοι: Αιμίλιος Παύλος»'', [[:s:Βίοι Παράλληλοι/Αιμίλιος Παύλος|Αρχαία Ελληνικά]], [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Plutarch/Lives/Aemilius*.html Αγγλικά]
* [[Πλούταρχος]], ''«Βίοι Παράλληλοι: Άρατος»'', [[:s:Βίοι Παράλληλοι/Άρατος|Αρχαία Ελληνικά]], [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Plutarch/Lives/Aratus*.html Αγγλικά]
* [[Πολύαινος]], ''«Στρατηγήματα»'', [http://www.attalus.org/translate/polyaenus.html Αγγλικά]
* [[Πολύβιος]], ''«Ιστορίαι»'', [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Polybius/home.html Αγγλικά]
* [[Στράβων]], ''«Γεωγραφικά»'', [http://www.visitilia.gr/images/stories/statics/Strabo.pdf Αρχαία Ελληνικά], [http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?lookup=Strab.+toc Αγγλικά]
 
<br>'''Δευτερογενείς πηγές'''
* {{cite book|last=Lemprière Hammond|first=Nicholas Geoffrey |coauthors=Walbank, Frank William |title= [http://books.google.gr/books?id=qpb3JdwuDQIC&printsec=frontcover&dq=A+History+of+Macedonia:+336-167+B.C+By+Nicholas+Geoffrey+Lempri%C3%A8re+Hammond,+Frank+William+Walbank,1988,ISBN-0198148151&source=bl&ots=hBCQjdsO9T&sig=_FgN39XinE1DEZh7whEcUT2a9zY&hl=el&ei=fepyTMKoOITKswa8roHFDQ&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=3&ved=0CB8Q6AEwAg#v=onepage&q&f=false «A History of Macedonia: 336-167 B.C»] |publisher=Oxford University Press|location=Οξφόρδη|date=1988|isbn=0198148151}}
</div>
 
== Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==
<div class="references-small" style="font-size:85%; -moz-column-count:1; -webkit-column-count:1; column-count:1;">
* {{cite web|url= http://www.ancientlibrary.com/smith-bio/0971.html |title= «Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology: Demetrius II» |accessdate= [[24 Αυγούστου]] [[2010]] |author= William Smith |date= 1870 |work= |publisher= |pages= }}
* {{cite web|url= http://www.livius.org/de-dh/demetrius/demetrius_ii.html |title= «Demetrius II» |accessdate= [[24 Αυγούστου]] [[2010]] |author= Jona Lendering |date= 2006 |work= Articles on Ancient History |publisher= Livius.org |pages= }}
* {{cite book|last=Lemprière Hammond|first=Nicholas Geoffrey |coauthors=Walbank, Frank William |title= [http://books.google.gr/books?id=qpb3JdwuDQIC&printsec=frontcover&dq=A+History+of+Macedonia:+336-167+B.C+By+Nicholas+Geoffrey+Lempri%C3%A8re+Hammond,+Frank+William+Walbank,1988,ISBN-0198148151&source=bl&ots=hBCQjdsO9T&sig=_FgN39XinE1DEZh7whEcUT2a9zY&hl=el&ei=fepyTMKoOITKswa8roHFDQ&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=3&ved=0CB8Q6AEwAg#v=onepage&q&f=false «A History of Macedonia: 336-167 B.C»] |publisher=Oxford University Press|location=Οξφόρδη|date=1988|isbn=0198148151}}
</div>
 
 
{{DEFAULTSORT:Δημητριος 2}}
{{Πρότυπο:Βασιλείς της Μακεδονίας}}
 
{{DEFAULTSORT:Δημητριος 02}}
[[Κατηγορία:Βασιλείς της Δυναστείας των Αντιγονιδών]]
[[Κατηγορία:Μακεδόνες μονάρχες]]
[[Κατηγορία:Αρχαίοι Έλληνες στρατηγοί]]
[[Κατηγορία:Ελληνιστική περίοδος]]
 
[[bg:Деметрий II]]