1.834
επεξεργασίες
Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. (ποδόσφαιρο) (προβολή κώδικα)
Έκδοση από την 18:16, 9 Σεπτεμβρίου 2010
, πριν από 12 έτη→Ιστορία: πορεία από 1960-1979
(→Ιστορία: πορεία από 1960-1979) |
|||
|
Επανόρθωσε το 1953-54, όπου κατέκτησε το δέκατο πρωτάθλημα της ιστορίας του, ενώ το συνδύασε και με το κύπελλο νικώντας 2-0 την Δόξα Δράμας. Πρωταθλητής αναδείχθηκε και τις επόμενες δύο χρονιές, δεν τα κατάφερε όμως στο Κύπελλο, αφού ηττήθηκε από τον Απόλλων το '55 και από την ΑΕΚ το '56. Κυριαρχεί απόλυτα πάντως τις επόμενες χρονιές στον ελληνικό χώρο, κατακτώντας άλλα τρία πρωταθλήματα και ισάριθμα κύπελλα. Με έξι διαδοχικά πρωταθλήματα και 4 νταμπλ, η λέξη Θρύλος ήταν πλέον συνώνυμη της ομάδας του Ολυμπιακού. Βασικά στελέχη της θρυλικής ομάδας του Ολυμπιακού ήταν οι [[Ανδρέας Μουράτης]], [[Γιώργος Δαρίβας]], [[Ηλίας Ρωσίδης]], [[Θανάσης Μπέμπης]], [[Μπάμπης Κοτρίδης]], [[Μπάμπης Δρόσος]], [[Κώστας Καραπατής]], [[Σάββας Θεοδωρίδης]], [[Ηλίας Υφαντής]], [[Θανάσης Κίνλεϊ]], [[Στέλιος Ψύχος]].
=== Σποραδικές επιτυχίες (1960 - 1979) ===
Η έναρξη της [[Α' Εθνική|Ά Εθνικής]] κατηγορίας σηματοδότησε και αλλαγή σελίδας για τον Ολυμπιακό. Μετά από έξι άκρος επιτυχημένες περιόδους, από το 1959-60 έως το 1964-65 δεν κατάφερε να κατακτήσει κάποιο πρωτάθλημα, τερματίζοντας δεύτερος ή τρίτος. Είχε ποιοτικούς παίκτες στις γραμμές του όπως οι [[Ηλίας Υφαντής]], [[Σάββας Θεοδωρίδης]], [[Θανάσης Μπέμπης]] ενώ πρόσθεσε και νέους όπως οι [[Κώστας Πολυχρονίου]], [[Γιώργος Σιδέρης]] και [[Κώστας Παπάζογλου]]. Δεν κατάφερε όμως να πρωταγωνιστήσει στο πρωτάθλημα σε μια περίοδο που θεωρείται από τις πιο πετυχημένες του, μεγάλου αντιπάλου, [[ΠΑΕ Παναθηναϊκός|Παναθηναϊκού]]. Αντίθετα, στο [[Κύπελλο Ελλάδος]], έφτασε πέντε φορές στον τελικό κατακτώντας τέσσερις φορές το τρόπαιο. Χαρακτηριστικές είναι οι νίκες στους τελικούς, 3-0 τον Παναθηναϊκό το '60 στον επαναληπτικό, 3-0 τον Πανιώνιο στο '61, 3-0 τον Πιερικό το '63, 1-0 τον Παναθηναϊκό το '65. Στον τελικό βρέθηκε και το '62 με αντίπαλο ξανά τους πράσινους αλλά το παιχνίδι διεκόπη λόγω σκότους ενώ το σκορ ήταν 0-0 στην παράταση.
Ξανά πρωταθλητής στέφεται την περίοδο 1965-66, μια επιτυχία που χρεώνεται πρωτίστως στον προπονητή της ομάδας, [[Μάρτον Μπούκοβι]]. Με τον [[Ουγγαρία|Ούγγρο]] προπονητή να εφαρμόζει πρωτοποριακές μεθόδους και τακτικές για την εποχή οι ερυθρόλευκοι δημιούργησαν ένα πολύ ισχυρό σύνολο. Αποδίδοντας κατά διαστήματα εκπληκτικό ποδόσφαιρο, έκαναν 23 νίκες και 4 ισοπαλίες σε 30 αγώνες, βάζοντας τέλος στην εξαετή ανομβρία. Με τον Μπούκοβι στην θέση του οδηγού, και μπροστάρηδες τους Σιδέρη, Πολυχρονίου και [[Νίκος Γιούτσος|Νίκο Γιούτσο]], κατέκτησαν και το πρωτάθλημα του 1966-67, με το τέλος του πρωταθλήματος να βρίσκει την Ελλάδα υπό [[Χούντα των Συνταγματαρχών|στρατιωτικό καθεστώς]]. Ένα καθεστώς που τα επόμενα χρόνια, ευνόησε ξεκάθαρα τον αντίπαλο Παναθηναϊκό, σύμφωνα με τον κόσμο και την διοίκηση του Ολυμπιακού. Την επόμενη διετία, αν και δεν κατάφερε να κατακτήσει πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός εμφανίστηκε πολύ δυνατός στο Κύπελλο. Αναδείχθηκε νικητής το 1968 στην Λεωφόρο επί του Παναθηναϊκού ενώ στον ιστορικό τελικό του 1969, έχασε το κύπελλο στο στρίψιμο της δεκάρας.
Με τον Ολυμπιακό να διαμαρτύρεται για σωρεία διαιτητικών λαθών εις βάρος του τα επόμενα χρόνια, αλλά και με τον γ.γ.Α Ασλανίδη να επεμβαίνει διαρκώς στα του ποδοσφαίρου, το μοναδικό τρόπαιο της επόμενης τριετίας, είναι το κύπελλο επί του ΠΑΟΚ το '71 με 3-1. Όλα αλλάζουν το 1972, όταν πρόεδρος του Ολυμπιακού αναλαμβάνει ο [[Νίκος Γουλανδρής]]. Ξοδεύοντας μεγάλα ποσά για μεταγραφές, συγκέντρωσε πολλά αστέρια στην ομάδα του Πειραιά. Πρωτοκλασάτοι παίκτες όπως οι Νίκος Γιούτσος, [[Γιώργος Δεληκάρης]], [[Παναγιώτης Κελεσίδης]], [[Γιάννης Κυράστας]], [[Ρομαίν Αργυρούδης]], [[Μίλτον Βιέρα]], [[Μάικ Γαλάκος]], [[Χούλιο Λοσάντα]], [[Υβ Τριαντάφυλλος]], [[Θανάσης Αγγελής]], [[Γιάννης Γκαϊτατζής]], [[Απόστολος Γκλέζος]], [[Πέτρος Καραβίτης]], [[Μιχάλης Κρητικόπουλος]], [[Μιγκέλ Νικολάου]], [[Βασίλης Σιώκος]], [[Μπάμπης Σταυρόπουλος]], και [[Δημήτρης Περσίδης]] πάσχιζαν για μια θέση στην ενδεκάδα. Η ομάδα του Γουλανδρή, υπό τις οδηγίες του Λάκη Πετρόπουλου κατέκτησε την τριετία 1972-75 τρία πρωταθλήματα και δύο νταμπλ. Οι ερυθρόλευκοι, έχοντας υπεροπλία στην επίθεση, απέδωσαν 102 τέρματα την περίοδο 1973-74, σημειώνοντας ρεκόρ.
Με τον Γουλανδρή να αποχωρεί από την προεδρία απηυδισμένος από την αντιμετώπιση των [[Διαιτητής|διαιτητών]] το 1975, ο Ολυμπιακός περνά ξανά στην ανυποληψία. Χωρίς να έχει στιβαρή διοίκηση, έχασε αρκετά από τα μεγάλα αστέρια της ομάδας και την επόμενη τετραετία, 1975-79, δεν κατάφερε να κατακτήσει ούτε πρωτάθλημα ούτε κύπελλο. Χωρίς να έχει σταθερή απόδοση στο πρωτάθλημα τις χρονιές 1975-76 και 1977-78, κατετάγη τρίτος και τέταρτος αντίστοιχα. Έφτασε όμως και κοντά στον τίτλο δύο φορές, το 1976-77, όπου ήταν πρώτος μέχρι την τελευταία αγωνιστική πριν ηττηθεί από την Καστοριά, και την περίοδο 1978-79, όπου αρνήθηκε να συμμετάσχει σε αγώνα μπαράζ με την ΑΕΚ, λόγω ισοβαθμίας, σε ένδειξη διαμαρτυρίας προς την διοργανώτρια αρχή. Στο θεσμό του Κυπέλλου, έφτασε μόλις σε έναν τελικό το '76 όπου και έχασε το τρόπαιο από τον Ηρακλή στα πέναλτι. Τις επόμενες χρονιές δεν τα κατάφερε αφού αποκλειόταν είτε στους προημιτελικούς είτε στους ημιτελικούς.
== Διοργανώσεις ==
| |||