Οικονομικά της προσφοράς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Vanakaris (συζήτηση | συνεισφορές)
σαφέστερη διατύπ
σαφεστερη διατυπ
Γραμμή 3:
Ανάμεσα στους πνευματικούς πατέρες αυτής της ιδεολογίας είναι ο αμερικανός οικονομολόγος Arthur Laffer. Τα βασικά της σημεία συνοψίζονται στους ισχυρισμούς: (1) Η μείωση των φορολογικών συντελεστών αυξάνει τα φορολογικά έσοδα. (2) Οι φορολογικές ελαφρύνσεις επιδρούν τόσο πολύ θετικά στην πλευρά της προσφοράς που τελικά αυξάνεται ο ρυθμός οικονομικής ανάπτυξης και μειώνεται ο πληθωρισμός.
 
Οι απόψεις αυτές δέχτηκαν κριτική τόσο από κεϋνσιανούς όσο και από [[μονεταρισμός|μονεταριστές]] οικονομολόγους (παρότι τόσο οι μονεταριστές όσο και οι υποστηρικτές οικονομικών προσφοράς έχουν συνδεθεί με συντηρητικές πολιτικές θέσεις, μεταξύ τους έχουν βρεθεί σε ανταγωνιστικές θέσεις) και εμπειρικά αποδείχθηκαν λανθασμένες. Για παράδειγμα στις ΗΠΑ όπου εφαρμόστηκαν κυρίως στα έτη 1981, 1982 οδήγησαν σε διόγκωση των δημοσίων ελλειμμάτων, παράκαι όχι στη μείωση του μεγέθους του δημόσιου τομέα, ενώ η μείωση του πληθωρισμού δεν ήταν αποτέλεσμα της αύξησης του [[ΑΕΠ]], το οποίο δεν αυξήθηκε αλλά μειώθηκε σημαντικά, αλλά της περιοριστικής νομισματικής πολιτικής.
 
Οι εν λόγω πολιτικές ευνοούν τους έχοντες υψηλά εισοδήματα και αποταμιεύσεις, οπότε συμβάλλουν στο άνοιγμα της ψαλίδας μεταξύ των υψηλών και των χαμηλών