Γκέρχαρντ Αρμάουερ Χάνσεν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 33:
Η λέπρα στην εποχή του θεωρείτο ευρέως [[κληρονομικότητα|κληρονομική]] ασθένεια ή άλλως [[θεωρία του μιάσματος στην ασθένεια|μιασματική]] στην προέλευσή της. Ο Χάνσεν επί τη βάσει [[Επιδημιολογία|επιδημιολογικών]] μελετών συμπέρανε ότι η λέπρα ήταν συγκεκριμένη[[ ασθένεια]] με συγκεκριμένη αιτία<ref name=Irgens_1984>{{cite journal |doi=10.1097/00000372-198408000-00008 |author=Irgens L |title=The discovery of Mycobacterium leprae. A medical achievement in the light of evolving [[scientific method]]s |journal=Am J Dermatopathol |volume=6 |issue=4 |pages=337–43 |year=1984 |pmid=6388392}}</ref>. Το 1870-71 ο Χάνσεν ταξίδεψε στη [[Βόννη]] και τη [[Βιέννη]] για να αποκτήσει την αναγκαία εκπαίδευση, προκειμένου να αποδείξει την υπόθεσή του<ref name="Hansen">{{cite web | url=http://www.whonamedit.com/doctor.cfm/596.html | title=Gerhard Henrik Armauer Hansen | work=whonamedit.com | accessdate=2007-03-22}}</ref>. Το 1873 ανακοίνωσε την ανακάλυψη του ''Mycobacterium leprae'' στους ιστούς όλων των ασθενών, αν και δεν τον ταυτοποίησε ως βακτήριο και έτσι έλαβε μικρή επιστημονική υποστήριξη.<ref name=Hansen />.
 
Το 1879 έδωσε δείγματα ιστών στον [[Άλμπερτ Νάισερ]], ο οποίος απομόνωσε επιτυχώς το βακτήριο (με βαφική ύλη δειγμάτων [[μικροσκόπιο|μικροσκοπίου]]) και ανακοίνωσε το εύρημά του το 1880, ισχυριζόμενος ότι ανακάλυψε τον αιτιολογικό παράγοντα της ασθένειας. Υπήρξε κάποια σύγκρουση μεταξύ του Νάισερ και του Χάνσεν, του Χάνσεν ως εκείνου που ανακάλυψε και του Νάισερ ως εκείνου που απομόνωσε τον βάκιλο. Ο Νάισερ προσπάθησε να μειώσει τον ρόλο του Χάνσεν εξαιτίας της αποτυχίας του δεύτερου να παράγει καθαρή μικροβιακή καλλιέργεια σε τεχνητό μέσο ή να αποδείξει ότι οι ραδόμορφοιραβδόμορφοι [[οργανισμός|οργανισμοί]] ήσαν αιτίες μόλυνσης. Επιπλέον, ο Χάνσεν προσπάθησε να μολύνει μία ασθενή χωρίς τη συγκατάθεσή της και παρόλο που δεν προκλήθηκε ζημία, η υπόθεση κατέληξε στο [[δικαστήριο]] με αποτέλεσμα να χάσει ο Χάνσεν τη θέση του στο [[νοσοκομείο]].
 
Ο Χάσεν παρέμεινε ως ιατρικός λειτουργός υπεύθυνος για τη λέπρα στη Νορβηγία και με τις προσπάθειές του πέρασαν στη Νοβηγία διατάγματα για τη λέπρα το 1877 και το 1885, πράξεις που οδήγησαν σε σταθερή μείωση της ασθένειας στη Νορβηγία από 1.800 γνωστές περιπτώσεις το 1875 σε 575 περιπτώσεις το 1901. Το διακεκριμένο έργο του αναγνωρίστηκε στο Διεθνές Συνέδριο για τη Λέπρα που διεξήχθη στο Μπέργκεν το 1909.