Μαντάμα Μπατερφλάι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

{{!}}colspan="3" style="text-align:center; font-size: large"|Μαντάμ Μπατερφλάι

{{!}}-

{{!}}-

{{!}}style="background: #ffd700; text-align: center; color:#008000" colspan="3" | Δημιουργοί

{{!}}-

{{!}}'''[[Λιμπρέτο]]''' 

{{!}}-

{{!}}style="background: #ffd700; text-align: center; color:#008000" colspan="3" | Άλλα στοιχεία

Η όπερα αφηγείται την τραγική πορεία προς την [[αυτοκτονία]] μιας [[Ιαπωνία|Ιαπωνέζας]] [[Εφηβεία|έφηβης]] [[Γκέισα|γκέισας]] που αποκαλείται χαϊδευτικά ''Μπατερφλάι'' ([[πεταλούδα]]). Αυτή έχει παντρευτεί έναν [[ΗΠΑ|Αμερικανό]] [[Αξιωματικός|αξιωματικό]], πιστεύοντας στις εφήμερες ερωτικές υποσχέσεις του. Σύντομα ο Αμερικανός την εγκαταλείπει, αλλά θα επιστρέψει μετά από τρία [[Έτος|χρόνια]] και θα ζητήσει να πάρει το παιδί που απέκτησαν. Τότε στην Μπατερφλάι απομένει μόλις μία αξιοπρεπής επιλογή: το [[χαρακίρι]].

 

Στα τέλη του [[19ος αιώνας|19ου αι.]] η Αμερικανίδα Τζένι Κόρελ Λονγκ έζησε για λίγο στην Ιαπωνία συνοδεύοντας το σύζυγό της, ένα [[Μεθοδισμός|μεθοδιστή]] [[Ιεραποστολή|ιεραπόστολο]]. Όσα αφηγήθηκε μετά την επιστροφή της στις ΗΠΑ, ενέπνευσαν στον αδελφό της [[Τζον Λούθερ Λονγκ]] κάποιες [[Νουβέλα|νουβέλες]] που δημοσιεύθηκαν σε συνέχειες στο [[περιοδικό]] ''Century''. Μία από αυτές, η «Madame Butterfly», μεταφέρθηκε στο [[θέατρο]] το [[1900]].

 

Η όπερα έκανε [[πρεμιέρα]] ως δίπρακτη το [[Φεβρουάριος|Φλεβάρη]] του [[1904]] στη [[Σκάλα του Μιλάνου]], αλλά μολονότι συμμετείχαν οι κορυφαίοι ερμηνευτές της Ιταλίας, γνώρισε πολύ χλιαρή υποδοχή. Ο συνθέτης προέβη σε ριζικές αλλαγές και παρουσίασε μια νέα τρίπρακτη εκδοχή τρεις μήνες αργότερα στην [[Μπρέσια]], η οποία έγινε δεκτή με ενθουσιασμό. Παρόλα αυτά συνέχισε να υποβάλλει το έργο σε διαρκείς αναθεωρήσεις, μέχρι που κατέληξε στην οριστική μορφή του ([[1907]]).

 

{| class="wikitable" style="text-align:left; font-size:95%"

! Όνομα

! Είδος φωνής

|-

| [[Υψίφωνος|Υψίφωνος Σπίντο]]

|-

| '''Μπέντζαμιν Φράνκλιν Πίκερτον'''

| [[Τενόρος]]

|-

| '''Γκόρο'''

| [[Τενόρος]]

|-

| '''Σάρπλες'''

| [[Βαρύτονος]]

|-

| '''Σουζούκι'''

| [[Μεσόφωνος]]

|-

| '''Μπόνζο'''

| [[Βαθύφωνος]]

|-

| '''Ντολόρε'''

| Βουβός χαρακτήρας

|-

| '''Γιαμαντόρι'''

| [[Τενόρος]]

|-

| '''Κέητ'''

| [[Μεσόφωνος]]

|-

|}

 

* '''Τόπος''': [[Ναγκασάκι]]

* '''Χρόνος''': [[1904]]

 

Δυο άντρες επιθεωρούν μια έπαυλη στο Ναγκασάκι, περιμένοντας να ξεκινήσει μια [[Γάμος|γαμήλια τελετή]]. Ο ένας είναι ο '''Μπέντζαμιν Φράνκλιν Πίνκερτον''', [[υποπλοίαρχος]] της [[Κανονιοφόρος|κανονιοφόρου]] ''Αβραάμ Λίνκολν'' του [[Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ|Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ]], η οποία σταθμεύει στο [[λιμάνι]] της πόλης. Ο δεύτερος είναι ο '''Γκόρο''', επαγγελματίας προξενητής, στον οποίο προσέφυγε ο Πίνκερτον για βρει σύζυγο. Αυτός όχι μόνο του έχει βρει γυναίκα, τη δεκαπεντάχρονη γκέισα '''Τσο-Τσο-Σαν''' ή '''''Μπατερφλάι''''' (Πεταλούδα), αλλά σύμφωνα με την παράδοση έχει ετοιμάσει όλο το νοικοκυριό των μελλονύμφων: βρήκε σπίτι και υπηρετικό προσωπικό, κανόνισε τις διατυπώσεις κτλ.

 

Καθώς νυχτώνει ο Πίκερτον μαλακώνει τον πόνο της Μπατερφλάι, λέγοντάς της ότι δεν έχασε τίποτα σπουδαίο μπρος σε αυτά που κέρδισε. Ευτυχισμένη η κοπέλα οδηγείται στην κρεβατοκάμαρα, όπου παραδίδεται στο ερωτικό κάλεσμα του συζύγου της.

 

Τρία χρόνια μετά το γάμο, στο σπίτι συναντά κανείς μόνο θλίψη και φτώχεια. Ο Πίκερτον έχει φύγει μαζί με το [[Πολεμικό πλοίο|πλοίο]] του, αφήνοντας την Μπατερφλάι αποκηρυγμένη απ' τους συγγενείς της, μόνη με την υπηρέτρια '''Σουζούκι''' και ένα [[Βρέφος|μωρό]]-καρπό εκείνης της πρώτης και μοναδικής βραδιάς, τον '''Ντολόρε''' (η ιταλική λέξη για τον πόνο).

 

Μια [[Κανόνι|κανονιά]] από το λιμάνι αναγγέλλει ότι κάποιο πλοίο ετοιμάζεται να δέσει. Ενθουσιασμένη στην όψη της [[Σημαία των Ηνωμένων Πολιτειών|σημαίας των ΗΠΑ]], η Μπατερφλάι φορά το νυφικό φόρεμά της, δίνει εντολή να στολιστεί το σπίτι και ετοιμάζεται να απολαύσει τους καρπούς της τρίχρονης αφοσίωσής της.

 

Οι ώρες περνούν μα ο Πίκερτον είναι άφαντος. Το επόμενο πρωί, εξαντλημένη απ' την αγρύπνια της αναμονής, η Μπατερφλάι πέφτει για ύπνο. Λίγο αργότερα εμφανίζεται ο Πίκερτον μαζί με το Σάρπλες και μία άγνωστη γυναίκα: την Αμερικανίδα σύζυγό του ('''Κέητ'''). Τους υποδέχεται η Σουζούκι. Συντετριμμένος από την ανευθυνότητά του, ο Πίκερτον εξηγεί το σκοπό της επίσκεψής του: Τον βασάνιζαν φοβερές τύψεις για τη μοναξιά της Μπατερφλάι και ερχόταν για να την πιέσει να ξαναπαντρευτεί. Όταν έμαθε όμως για το παιδί απ' τον πρόξενο, αυτός κι η Κέητ αποφάσισαν να το πάρουν μαζί τους στην Αμερική. Ήρθαν λοιπόν για να το ζητήσουν.

 

Η Μπατερφλάι μπαίνει ξανά στο σπίτι. Ψύχραιμα ξεκρεμά το σπαθί του πατέρα της και διαβάζει την επιγραφή στη λεπίδα: «Πεθαίνει με τιμή αυτός που δεν μπορεί να ζήσει με τιμή». Είναι προφανές ότι σκέφτεται την αυτοκτονία - η Σουζούκι προσπαθεί να την αποτρέψει, φέρνοντάς της τον Ντολόρε. Η Μπατερφλάι πιάνει το παιδί, το τοποθετεί πάνω σε μια [[ψάθα]] και του δίνει μια αμερικανική σημαιούλα για να παίξει. Μετά αποσύρεται και κάνει χαρακίρι. Ετοιμοθάνατη περπατά ως το γιο της και ξεψυχά δίπλα του, ενώ ακούγεται από μακριά ο Πίκερτον (που έρχεται για να ζητήσει το παιδί) να την καλεί.

 

* [http://www.tch.gr/Greek/Events/All%20Events/2003/Butterfly/Libretto.htm Το λιμπρέτο στα ελληνικά] - ιστοχώρος Μεγάρου Μουσικής Θεσ/νίκης

* [http://imslp.org/wiki/Madama_Butterfly_(Puccini,_Giacomo) Παρτιτούρες του έργου] - ιστοχώρος imslp.org

[[ca:Madama Butterfly]]

[[cs:Madam Butterfly]]

[[da:Madame Butterfly]]

[[de:Madama Butterfly]]