Ίδρυμα Ευγενίδου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 15:
Τη Μαριάνθη Σίμου διαδέχθηκε, μετά τον θάνατό της στις 17-4-1981, ως Πρόεδρος του Ιδρύματος ο στενός συνεργάτης και διάδοχος του Ευγένιου Ευγενίδη στον επιχειρηματικό χώρο, [[Νίκος Βερνίκος – Ευγενίδης]] μέχρι τον θάνατό του στις 7-11-2000. Σήμερα, την ευθύνη για την ανάπτυξη της νέας στρατηγικής του Ιδρύματος έχει ο [[Λεωνίδας Δημητριάδης – Ευγενίδης]], νέος Πρόεδρος από το 2000 και συνεχιστής του έργου του ιδρυτή του τόσο στον επιχειρηματικό όσο και στον κοινωνικό στίβο.
 
Η έδρα του Ιδρύματος σήμερα βρίσκεται στην αρχή της λεωφόρου Συγγρού, κοντά στο Δέλτα του [[Παλαιό Φάληρο|Φαλήρου]] οι εγκαταστάσεις του οποίου περιλαμβάνουν το [[Ευγενίδειο Πλανητάριο]], Διαδραστική Έκθεση Φυσικής και Βιοτεχνολογίας (σε τρεις ορόφους), μεγάλη βιβλιοθήκη και συνεδριακούς χώρους. Έργο του ιδρύματος είναι επίσης η ετήσια απονομή υποτροφιών και η έκδοση τεχνικών και ναυτιλιακών βιβλίων σε συνεργασία με το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας και παλαιότερα με το Υπουργείο Παιδείας. Για την πολυδιάστατη προσφορά του Ιδρύματος στην ελληνική κοινωνία, το Ίδρυμα Ευγενίδου τιμήθηκε το Δεκέμβριο του 1965 με το Χρυσούν Μετάλλιον της Ακαδημίας Αθηνών. Να σημειωθεί, τέλος, ότι το Ίδρυμα Ευγενίδου βασίζεται μέχρι σήμερα σε ιδίους πόρους χωρίς να επιβαρύνει καθόλουστο ελάχιστο την Πολιτεία για την συντήρηση και όλες του τις δραστηριότητες. Όπως έγραψε χαρακτηριστικά το περιοδικό ''Αργώ'' μετά τα εγκαίνια του κτιριακού συγκροτήματος του Ιδρύματος στις 7 Ιουνίου του 1965, με την παρουσία της πολιτικής και πνευματικής ηγεσίας του τόπου:
 
{{απόσπασμα|''Δεν είχε η χώρα μας, ένα ανάκτορον για την παιδείαν, την επιστήμην και την τεχνολογίαν. Το απέκτησεν πρόσφατα. Η γενναιοδωρία τον εθνικού ευεργέτου Ενγενίου Ενγενίδου υπεκατέστησεν την αδυναμίαν της εθνικής πτώχειας''|Περιοδικό ''Αργώ'', Ιούνιος 1965}}
 
 
 
 
==Gallery==