Χαρισματικό κίνημα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η πιο εντυπωσιακή πρόσφατη ανάπτυξη, είναι η [[Καθολική εκκλησία|Ρωμαιοκαθολική]] χαρισματική ανανέωση, η οποία ξεκίνησε το [[1967]] στις πανεπιστημιουπόλεις του [[Πίτσμπουργκ]], της [[Πεννσυλβανία]], του [[Σάουθ Μπεντ]], της [[Ινδιάνα]] και του [[Ήστ Λάνσινγκ]] στο [[Μίτσιγκαν]]. Το [[1969]] η διάσκεψη των [[ΗΠΑ|αμερικανών]] [[επίσκοπος|επισκόπων ]] εξέδωσε μια προσεκτικά ευνοϊκή δήλωση σχετικά με την ανανέωση. Το [[1975]] σε μια διάσκεψη στη [[Ρώμη]] ο [[Πάπας Παύλος Στ']] μίλησε ευνοϊκά για το ''Χαρισματικό'' κίνημα μπροστά σε ένα ειδικό ακροατήριο 10,000 Χαρισματικών Ρωμαιοκαθολικών. Στη δεύτερη Σύνοδο του [[Βατικανό|Βατικανού]], ο καρδινάλιος του [[Βέλγιο|Βελγίου]], [[Λέων Ιωσήφ Σουένενς]], ήταν ο πρεσβευτής του κινήματος μέσα στη Ρωμαιοκαθολική ιεραρχία, αλλά πολλοί σημαντικοί ηγέτες είχαν επιφυλάξεις. Την [[Κυριακή]] [[29 Μαΐου]] [[2004]], ο [[Πάπας Ιωάννης Παύλος Β']] διακήρυξε κατά τη διάρκεια της εορτής της [[Πεντηκοστή|Πεντηκοστής]]: "Χάρη στην Χαρισματική Κίνηση, ένα μεγάλο πλήθος αντρών και γυναικών, νέων και ενηλίκων, έπανανακάλυψαν την Πεντηκοστή σαν μια ζωντανή πραγματικότητα στην καθημερινή τους ζωή. Ελπίζω ότι η πνευματικότητα της Πεντηκοστής θα εξαπλωθεί στην Εκκλησία σασαν μια ανανέωση εκζήτησης για προσευχή, αγιασμό, κοινωνία και διακήρυξη του ευαγγελίου."<ref>Euceril 112</ref>. Ειδικά τα τελευταία χρόνια η αύξηση των Χαρισματικών μέσα στη [[Καθολική εκκλησία]] είναι πολύ μεγάλη<ref>Έρευνα του Pew Forum σε δέκα διαφορετικές χώρες αποκαλύπτει ότι και μεταξύ των Ρωμαιοκαθολικών πολλοί αυτοπροσδιορίζονται ως "χαρισματικοί": συγκεκριμένα, 62% των [[Γουατεμάλα|Γουατεμαλτέκων]], 57% των [[Βραζιλία|Βραζιλιάνων]], 44% των [[Φιλιππίνες|Φιλιππινέζων]] και 36% των [[ΗΠΑ|Αμερικανών]] καθολικών. </ref>.