Ανόπτηση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

[[Εικόνα:Cu-Ni-annealing.svg|250px|right|thumb|Η επίδραση της θερμοκρασίας ανόπτησης (Τ_a) στην σκληρότητα των κραμάτων [[χαλκονικέλιο|χαλκονικελίου]] με διαφορετικές περιεκτικότητες σε [[νικέλιο]]. Τα κράματα είχαν προηγουμένως υποστεί 50% παραμόρφωση (ενδοτράχυνση) με ψυχρή έλαση.]]

 

Κατά την ανόπτηση το υλικό θερμαίνεται σε υψηλή θερμοκρασία (500–850°C) για κάποιο χρονικό διάστημα και στη συνέχεια ψύχεται αργά για αρκετές ώρες, σε θερμοκρασία δωματίου έτσι ώστε να εξαλειφθούν οι υπολειπόμενες εσωτερικές τάσεις (καταπονήσεις) που προκάλεσε η [[ενδοτράχυνση]]. Συνηθέστερα ανόπτηση γίνεται σε υλικά αλουμινίου, προϊόντα και παραγωγή γυαλιού και ειδικότερα στη χαλυβουργία.

# ''Αποκατάσταση'' — Κατά το στάδιο αυτό, το υλικό θερμαίνεται σε θερμοκρασία περίπου ίση με 0,3''Τ''_m, όπου ''Τ''_m η θερμοκρασία τήξης του υλικού. Με την θέρμανση του υλικού, επιτυγχάνεται αναδιοργάνωση και αποδέσμευση των κρυσταλλικών διαταραχών (ατελειών) που προκάλεσε η [[ενδοτράχυνση]]. Η πυκνότητα των διαταραχών μειώνεται λίγο με συνέπεια την μικρή μείωση της σκληρότητας και την μικρή βελτίωση της ολκιμότητας του υλικού.

# ''Ανακρυστάλλωση'' — Κατά την ανακρυστάλλωση, το υλικό θερμαίνεται σε θερμοκρασία υψηλότερη από 0,4''Τ''_m. Η υψηλότερη θέρμανση επιτρέπει τον σχηματισμό νέων κόκκων (κρυστάλλων) που έχουν πολύ λίγες διαταραχές και η μικροδομή του υλικού γίνεται πιο σφαιρική. Επίσης, η πυκνότητα των διαταραχών μειώνεται δραστικά (π.χ. από 10¹⁵/m² στις 10¹⁰/m²).

 

Η ανόπτηση γίνεται συνήθως σε ατμόσφαιρα αναγωγικού αερίου (H₂, CO, κ.ά.) για να μην οξειδωθεί η επιφάνεια του μεταλλικού υλικού. Μεγάλο ρόλο στην ανόπτηση παίζει η [[διάχυση]] των ατόμων στην [[στερεά κατάσταση]].

 

 

==Βλ. επίσης==