Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Bot: es:Noche de los cuchillos largos is a featured article |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
[[Image:Sturmabteilung.jpg|thumb|280px|right|O [[Αδόλφος Χίτλερ]] ποζάρει με μέλη των [[SA]] στα τέλη της δεκαετίας του '20. Το [[καλοκαίρι]] του [[1934]] θα διέταζε την εξόντωση της ηγεσίας τους στη ''Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών''
Ως '''Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών'''
Η επίσημη εκδοχή της [[Ναζί|ναζιστικής]] προπαγάνδας περιέγραψε αυτές τις ενέργειες ως προληπτικό μέτρο κατά ενός πραξικοπήματος δήθεν προγραμματισμένου από τον [[Ερνστ Ρεμ]], αρχηγό των SA και παλαιό φίλο του Χίτλερ. Για το λόγο αυτό χρησιμοποίησε τον όρο ''Röhmputsch'', στα [[Ελληνική γλώσσα|ελληνικά]] «πραξικόπημα του Ρεμ».
Γραμμή 9:
Η διαφορά ανάμεσα στα δύο σώματα δεν ήταν μόνο ποσοτική αλλά και κοινωνική-πολιτική. Τα SA στελεχώνονταν κυρίως από τις μάζες και προσδοκούσαν ότι μετά την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία, θα ετίθεντο σε εφαρμογή οι αντικαπιταλιστικές εξαγγελίες του [[Εθνικοσοσιαλισμός|εθνικοσοσιαλιστικού]] προγράμματος. Αντίθετα τα SS αποτελούνταν κυρίως από την ελίτ των κομματικών μελών και ελέγχονταν πλήρως από την ηγεσία.
Με την συμμετοχή του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος στην κυβέρνηση δεξιού συνασπισμού το [[1933]], τα SA έγιναν πρακτικά ανεξέλεγκτα, με αποτέλεσμα να μπουν στο στόχαστρο των συντηρητικών κομμάτων που στήριζαν τον [[καγκελάριος|καγκελάριο]] Χίτλερ και των κοινωνικών τάξεων που αυτά εκπροσωπούσαν. Οι στρατιωτικοί ήξεραν πως ο Ρεμ πίεζε το φίλο και ομοϊδεάτη του να καταργηθεί ο στρατός και να αντικατασταθεί από
Ο Χίτλερ έβλεπε μεν
==Υλοποίηση==
Η επιχείρηση, η οποία έλαβε την ονομασία «Κολιμπρί», ξεκίνησε με την κατασκευή ενός πλαστού κατηγορητηρίου από τον [[Χάινριχ Χίμλερ]], πως ο Ρεμ είχε λάβει 12.000.000 [[Γερμανικό Μάρκο|μάρκα]] από την [[Γαλλία]] για να ανατρέψει τον Χίτλερ. Το κατηγορητήριο ήταν απαραίτητο, ώστε ο Χίτλερ στις [[24 Ιουνίου]] να πείσει τα στελέχη της [[SS]] να αναλάβουν την επιχείρηση χωρίς συναισθηματικούς δισταγμούς. Στον φάκελο γινόταν, επίσης, αναφορά στις [[Ομοφυλοφιλία|ομοφυλοφιλικές]] τάσεις του Ρεμ, πράγμα ανήκουστο για την εποχή εκείνη, και δη για αξιωματούχο του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος. Τρεις μέρες αργότερα συμφώνησε με τον στρατό για την επιχείρηση, κάτι μάλλον εύκολο, αφού το στράτευμα ελεγχόταν ακόμα από τους συντηρητικούς αστούς.
[[Image:Rohm.jpg|thumb|200px|right|O [[Ερνστ Ρεμ]], ο ''Βασιλιάς των [[Πολυβόλο|πολυβόλων]] της [[Βαυαρία|Βαυαρίας]]'', ήταν ο αρχηγός των SA. Είχε τέτοια δύναμη, που ήταν ένας από τους ελάχιστους ανθρώπους που μιλούσε με τον Χίτλερ στον ενικό
Το πρωί της [[30 Ιουνίου|30ής Ιουνίου]] ο Χίτλερ συγκέντρωσε τους ηγέτες των [[Βαυαρία|βαυαρικών]] SA στο [[Μόναχο]] και τους άσκησε δριμύτατη κριτική, επειδή δήθεν αδυνατούσαν να επιβάλουν τη ναζιστική τάξη στους δρόμους της πόλης. Αυτή ήταν η αρχή του διωγμού, ο οποίος υλοποιήθηκε με μαζικές συλλήψεις και δεκάδες εκτελέσεις στελεχών των SA από τους άνδρες των SS χωρίς καν δίκη. Μέσα στην αναταραχή, ο Χίτλερ βρήκε την ευκαιρία να εξοντώσει και διάφορους άλλους πολιτικούς αντιπάλους του που δεν είχαν σχέση με την οργάνωση, όπως ο [[Γκρέγκορ Στράσερ]], ο στρατηγός [[Φέρντιναντ φον Μπρέντοβ]], ο πρώην καγκελάριος [[Κουρτ φον Σλάιχερ]]<ref>Ted Gottfried, Stephen Alcorn, ''Nazi Germany: The Face of Tyranny'', Twenty-First Century Books, 2000 ISBN 0761317147</ref> και ο πρώην πρωθυπουργός της Βαυαρίας [[Γκούσταβ Ρίτερ φον Καρ]].
{{Κύριο|Ερνστ Ρεμ}}
Ο Ρεμ συνελήφθη στο εξοχικό του και οδηγήθηκε στη [[φυλακή]] Στάντελχαϊμ του Μονάχου, χωρίς ακριβώς να αντιλαμβάνεται τι έχει συμβεί. Ο επικεφαλής των δεσμοφυλάκων [[Τέοντορ Άικε]] άφησε στο κελί ένα [[πιστόλι]] με μια [[σφαίρα]] και αποχώρησε, προσδοκώντας ότι ο Ρεμ θα αυτοκτονούσε. Κάτι τέτοιο δε συνέβη και τελικά ο αρχηγός
Ο συνολικός αριθμός των θυμάτων δεν δημοσιεύθηκε. Ο νέος αρχηγός των SA, [[Βίκτορ Λούτσε]], είπε αργότερα ότι εκτελέσθηκαν 81 άτομα. Σήμερα υπολογίζεται ότι στις τρεις ημέρες δολοφονήθηκαν περίπου 200 άνθρωποι, κυρίως από την SS με βοήθεια από τη μυστική αστυνομία ([[Γκεστάπο]]) και τον Στρατό.
| |||