Junkers Ju 87: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το σχέδιο του Stuka εισήγαγε κάποιες πρωτοποριακές καινοτομίες, όπως τα αυτόματα φρένα κάτω από τις ημιπτέρυγες, που διασφάλιζαν την έξοδο του αεροσκάφους από τη βύθιση, ακόμα και στην περίπτωση λιποθυμίας του πιλότου από την έντονη επιτάχυνση και μια σειρήνα κάτω από το ρύγχος, που λειτουργούσε με τον εισερχόμενο αέρα και ούρλιαζε κατά τη διάρκεια των βυθίσεων για να τρομοκρατεί τους αντιπάλους. Η εταιρεία Junkers τις είχε ονομάσει «Σάλπιγγες της Ιεριχούς» και αποτελούσαν ένα είδος ψυχολογικού πολέμου. Το ανθεκτικό το σταθερό σύστημα προσγείωσης, του επέτρεπε να προσθ-απογειώνεται σε αυτοσχέδιους αεροδιαδρόμουςαεροδιάδρομους κοντά στην πρώτη γραμμή, παρέχοντας στενή υποστήριξη στις προελαύνουσες Γερμανικές δυνάμεις. Σχεδόν 6.000 Ju 87 κατασκευάστηκαν μεταξύ του [[1936]] και του Αυγούστου του 1944. ΕναΈνα Ju 87 πέτυχε την πρώτη κατάρριψη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου,την 1η Σεπτεμβρίου 1939, όταν ο οπίσθιος πολυβολητής του σκότωσε τον πιλότο ενός Πολωνικού καταδιωκτικού PZL P.11 c.

Αν και εύρωστο, ακριβές και πολύ αποτελεσματικό, το Στούκα υπέφερε από την χαμηλή ταχύτητα και περιορισμένη ευελιξία του, που σε συνδυασμό με τον ανεπαρκή αμυντικό του εξοπλισμό το καθιστούσε ιδιαίτερα ευάλωτο στα εχθρικά καταδιωκτικά. Στη [[Μάχη της Αγγλίας]] οι Γερμανοί έμαθαν πως για να αξιοποιηθούν αποτελεσματικά τα αεροσκάφη προσβολής στόχων εδάφους, έπρεπε πρώτα να εξασφαλιστεί η αεροπορική υπεροχή. Μετά τη μάχη αυτή, το stuka χρησιμοποιήθηκε ελάχιστα στη Δυτική [[Ευρώπη]], αλλά χρησιμοποιήθηκε σε τεράστιους αριθμουςαριθμούς στο ανατολικό μέτωπο, όπου υπήρχε ανεπάρκεια Συμμαχικών καταδιωκτικών και στη μεσόγειο. Διακρίθηκε ιδιαίτερα στη [[Μάχη της Κρήτης]] και τη Μάχη της [[Μάλτα]]ς. Ίσως το κορυφαίο παράδειγμα της ευπάθειάς του ήταν η κατάρριψη πέντε Στούκα μέσα σε λίγα μόνο λεπτά από τον Αυστραλό άσσο Clive Caldwell με αεροσκάφος [[P-40|P-40 Tomahawk]], στη [[Λιβύη]] στις [[5 Δεκεμβρίου]] [[1941]]. Παρόλα αυτά, τα Στούκα χρησιμοποιήθηκαν σε τεράστιους αριθμούς στο Ανατολικό Μέτωπο και με μεγάλη αποτελεσματικότητα, αν και η σταθερή αύξηση της Σοβιετικής αεροπορικής ισχύος στην πορεία του πολέμου σήμαινε πως οι Μοίρες Στούκα υπέφεραν τελικά βαρύτατες απώλειες.

Πετώντας στα 4.600 μέτρα, ο πιλότος εντόπιζε το στόχο του μέσα από ένα παράθυρο διόπτευσης στο δάπεδο του πιλοτηρίου. Αφού άνοιγε τα αερόφρενα, έκοβε ταχύτητα και περιέστρεφε το αεροσκάφος κατά 180° γύρω από τον διαμήκη άξονά του, ρίχνοντάς το σε μια κάθετη βύθιση. Κόκκινες ετικέτες ανυψόνοντανανυψώνονταν από την πάνω επιφάνεια των πτερύγων, σαν οπτική ένδειξη προς τον πιλότο πως εάν η πίεση από την επιτάχυνση («g») τον άφηνε αναίσθητο, το αυτόματο σύστημα ανύψωσης θα ενεργοποιούνταν. Η βύθιση γινόταν σε μια γωνία 60 ως 90 μοιρών, επιταχύνοντας στα 600 περίπου km/h.

:Πρώτη έκδοση παραγωγής. Μπορεί να φέρει μια βόμβα των 500 kg, χωρίς τον οπίσθιο πολυβολητή και για μικρές αποστάσεις.

:Μπορεί να φέρει μια βόμβα των 1.000 kg, χωρίς τον οπίσθιο πολυβολητή και για μικρές αποστάσεις.