Σκαρφαλωμένο ψηλά σε μια πλαγιά της νότιας Κέρκυρας σαν αετοφωλιά, χτισμένο αμφιθεατρικά και περιτριγυρισμένο από ένα απέραντο καταπράσινο χαλί, δεσπόζει στην περιοχή εφτά αιώνες τώρα το μαγευτικό και ασύγκριτο σε ομορφιές ιστορικό χωριό " Ο ΧΛΟΜΟΣ",'''Χλωμός πουΚερκύρας''' προσφέρει ανεπανάληπτη θέα και από τις δυο μεριές του νησιού. Βρίσκεταιβρίσκεται στην ανατολική πλευρά του βουνού " «Μεροβίγλι » "της νότιας [[Κέρκυρα|Κέρκυρας]], σε ύψος 270 – 320 μ. και χρίστηκεχτίστηκε το 13ο αιώνα. Είναι από τα πρώτα χωριά της Κέρκυρας και απέχει από την πόλη 31χλμ. Τα διάσπαρτα ερείπια στις πλαγιές του βουνού και η ύπαρξη βωμού του Απόλλωνα στη θέση του σημερινού ναού των Ταξιαρχών μαρτυρούν την παρουσία κατοίκων ( μάλλον κτηνοτρόφων ) στην περιοχή αυτή, από την προχριστιανική ακόμη εποχή. ▼{{POV}}
{{επιμέλεια}}
['''http://www.chlomos.gr''']
▲Σκαρφαλωμένο ψηλά σε μια πλαγιά της νότιας Κέρκυρας σαν αετοφωλιά, χτισμένο αμφιθεατρικά και περιτριγυρισμένο από ένα απέραντο καταπράσινο χαλί, δεσπόζει στην περιοχή εφτά αιώνες τώρα το μαγευτικό και ασύγκριτο σε ομορφιές ιστορικό χωριό " Ο ΧΛΟΜΟΣ", που προσφέρει ανεπανάληπτη θέα και από τις δυο μεριές του νησιού. Βρίσκεται στην ανατολική πλευρά του βουνού " Μεροβίγλι " σε ύψος 270 – 320 μ. και χρίστηκε το 13ο αιώνα. Είναι από τα πρώτα χωριά της Κέρκυρας και απέχει από την πόλη 31χλμ. Τα διάσπαρτα ερείπια στις πλαγιές του βουνού και η ύπαρξη βωμού του Απόλλωνα στη θέση του σημερινού ναού των Ταξιαρχών μαρτυρούν την παρουσία κατοίκων ( μάλλον κτηνοτρόφων ) στην περιοχή αυτή, από την προχριστιανική ακόμη εποχή.
Οι πρώτοι κάτοικοι που εγκαταστάθηκαν στο χώρο του σημερινού χωριού ήρθαν από το Βυζάντιο σαν φυγάδες ή μισθοφόροι των Βυζαντινών που παρέμειναν στην Κέρκυρα. Αργότερα ήρθαν και από άλλα μέρη και κύρια από την περιοχή των Κορισσίων ( Λίνια ) που αναγκάστηκαν νάνα ανεβούν λόγω της ελονοσίας και των πειρατών.
==Ονομασία==
Πολλά έχουν υποστηριχθεί κατά καιρούς για τη γραφή και την ιστορία της λέξης «Χλομός».
Μια εκδοχή είναι ότι προέρχεται από το φυτό "«σπλόνος "» ( γνωστό στους κατοίκους αφού το χρησιμοποιούσαν για να ζαλίζουν ( σπλονίζουν ) τα ψάρια της Λίμνης και να τα πιάνουν. Έτσι έχουμε σπλόνος - φλόμος ( φλομώνω ) – χλόμος - χλομός. Άλλοι υποστηρίζουν ότι προέρχεται από το τοπωνύμιο της Κεφαλληνίας, Κουλούμι, λατινικά Κολόμο ( 1261 μ.χ. ) – Κλόμο - Χλόμο - Χλομός. Μια τρίτη άποψη υποστηρίζει ότι προέρχεται από τη χλομάδα των κατοίκων που είχαν έρθει από την παραλίμνια περιοχή " «Κορίσσια "», που τη μάστιζε η ελονοσία, έτσι έχουμε Χλομός ή Χλωμός. Τέλος είναι πιθανό να προέρχεται από το Χλομούτσι που είναι κάστρο στην Ηλεία της Πελοποννήσου 1200 μ.χ. CLERMONT ή ΧΛΟΜΟΥΤΣΙ. ▼
▲Μια εκδοχή είναι ότι προέρχεται από το φυτό "σπλόνος" ( γνωστό στους κατοίκους αφού το χρησιμοποιούσαν για να ζαλίζουν ( σπλονίζουν ) τα ψάρια της Λίμνης και να τα πιάνουν. Έτσι έχουμε σπλόνος - φλόμος ( φλομώνω ) – χλόμος - χλομός. Άλλοι υποστηρίζουν ότι προέρχεται από το τοπωνύμιο της Κεφαλληνίας, Κουλούμι, λατινικά Κολόμο ( 1261 μ.χ. ) – Κλόμο - Χλόμο - Χλομός. Μια τρίτη άποψη υποστηρίζει ότι προέρχεται από τη χλομάδα των κατοίκων που είχαν έρθει από την παραλίμνια περιοχή " Κορίσσια ", που τη μάστιζε η ελονοσία, έτσι έχουμε Χλομός ή Χλωμός. Τέλος είναι πιθανό να προέρχεται από το Χλομούτσι που είναι κάστρο στην Ηλεία της Πελοποννήσου 1200 μ.χ. CLERMONT ή ΧΛΟΜΟΥΤΣΙ.
Τα επικρατέστερα επώνυμα στο χωριό είναι Αυθίνος, Αλαμάνος, Καββαδιας, προερχόμενα από την Πελοπόννησο, Αυλιανός, Λαβράνος,από την Κωνσταντινούπολη, Γρανάς από τα Κύθηρα , Καλησπεράτης από το Σούλι, Μαρκάτης από Κεφαλονιά, Μπαλής από Γιουγκοσλαβία, Μάζης από Λιαπάδες και Παπαβλασόπουλος και Τσουκιάς από Λευκίμη.
Στο Χλομό μπορεί κανείς να πάει:
Από τον κεντρικό επαρχιακό δρόμο Κέρκυρας - Λευκίμμης όπου στο 28" χιλιόμετρο και συγκεκριμένα στην περιοχή της ΛΙΝΙΑΣ, ενδεικτικές πινακίδες μας πληροφορούν ότι 3 χλμ. περίπου αριστερά και πάνω στο βουνό βρίσκεται το χωριό.
Στη μέση της διαδρομής ( 2 χλμ ) και ακριβώς στη θέση " Μπόικου ", μπορεί κανείς να δει ένα μοναδικό θέαμα. Ολόκληρη η περιοχή των Κορισσίων ( Ίσσος – Λίμνη – Λίνια ) απλώνεται μπροστά στα πόδια σας. Αν μάλιστα βρισκόμαστε στις εποχές της Άνοιξης ή του Φθινοπώρου μπορούμε να χαρούμε ένα ανεπανάληπτο ηλιοβασίλεμα μέσα στα νερά της λιμνοθάλασσας και του Ιονίου πελάγους συγχρόνως.
Συνεχίζοντας την ανάβαση για 1,5 χλμ. ακόμη φθάνουμε στο χωριό όπου πλέον αφήνουμε το αμάξι και το λόγο παίρνουν τα " πόδια ". Περπατάμε στα στενά σοκάκια και καντόνια (καντούνια) του παραδοσιακού χωριού όπου μας περιμένουν πολλές εκπλήξεις όμορφες αψίδες (πορτόνια) και είσοδοι αρχοντικών όπως:
#Στο νότιο μέρος του χωριού ( κατωχώρι ) το αρχοντικό του " Φιλ. Λαβράνου " με τη μοναδική λιθόστρωτη είσοδο.
#Στο μέσο του χωριού μετά την κεντρική πλατεία ( πάνω φόρος ) την πλατεία Ζωοδόχου Πηγής το αρχοντικό όπου φιλοξενήθηκε και διέμεινε για αρκετό καιρό ο" Θωμάς Παλαιολόγος " αδελφός του Κωνσταντίνου ( τελευταίου αυτοκράτορα του Βυζαντίου ) το 1460, έχοντας τον τίτλο του Βυζαντινού Αυτοκράτορα και πηγαίνοντας προς Ιταλία προκειμένου να ζητήσει βοήθεια από τη δύση.
#Στη μέση επίσης του χωριού και στην είσοδο του ναού Παντοκράτορος υπάρχει στο δάπεδο μαρμάρινη επιγραφή με την ένδειξη " ΤΑΦΟΣ ΠΑΝΟYΚΛΙΑΣΜΕΝΩΝ ΑΠΕΧΕΤΕ " Ασφαλώς αναφέρεται στα έτη 1500 μ. χ. όπου μειώθηκε ο πληθυσμός του χωριού στο 1/10 ( από 300 οικογένειες έμειναν 30 ) καθώς επίσης και το 1815 μ.χ. όπου παρουσιάστηκε και πάλι η θανατηφόρα, μεταδοτική αρρώστια. Για το λόγο αυτό και λειτουργούσαν 4 λοιμοκαθαρτήρια στη θέση ΑΓΙΑ ΠΕΛΑΓΙΑ που έθαβαν τους νεκρούς από τη νόσο.
#Τέλος στην κορυφή του χωριού και συγκεκριμένα στο Ι. Ν. Ταξιαρχών ( όπου είναι και το κοιμητήριο ) μπορεί κανείς να θαυμάσει την ομολογουμένως καλύτερη θέα απ' όλα τα μέρη του νησιού όπου ο επισκέπτης μπορεί να δει από την πόλη της Κέρκυρας, όλη την ανατολική παραλία του νησιού ως τον Κάβο της Λευκίμης. Ακόμη την απέναντι παραλία της Ηπείρου και τέλος όλη τη νοτιοανατολική παραλία , τους Παξούς, τη Λευκάδα μέχρι και τα βουνά της Κεφαλονιάς όταν ο καιρός το επιτρέπει. Από εκεί μπορεί κανείς να προσέξει την αρχιτεκτονική του χωριού. Δηλαδή ότι όλα τα σπίτια ( με τα παραδοσιακά κίτρινα κεραμίδια ) είναι κολλημένα το ένα πάνω και δίπλα στο άλλο και όλα μαζί με τις εισόδους ( πορτόνια ) σκηνοθετούν ένα τεράστιο οχυρό και σε τέτοια θέση που να μη φαίνεται και από την περιοχή των Κορισσίων που εγκατέλειψαν εξαιτίας των πειρατών.
Στο Χλομό μπορείτε να ανεβείτε και από την παράκαμψη του κόμβου Μωραιτίκων πρός Μεσογγή ( Σπήλαιο - Αγ. Δημήτριος – Χλομός 5χλμ. ) και τέλος διασχίζοντας το χωριό Μεσογγή 1χλμ. προς τα νότια πάνω στον παραλιακό δρόμο ( Μεσογγής – Μπούκαρη ), υπάρχει πινακίδα στον οικισμό Κοτσάκια, που μας οδηγεί 2χλμ. δεξιά πάνω στο βουνό.
Αν συνεχίσει κανείς τον παραλιακό δρόμο μετά το χωριό Μεσογγή προς Μπούκαρη θα συναντήσει τις περιοχές ΨΑΡΑ – ΚΟΤΣΑΚΙΑ – ΚΟΝΤΡΑΚΑΣ – ΑΓΙΑ ΠΕΛΑΓΙΑ - ΚΑΤΕΛΑΝΟΥ.
Ένας δεύτερος οικισμός που ανήκει στο Χλομό είναι η ΛΙΝΙΑ κοντά στη λίμνη Κορισσίων με πιο αποδεκτή προέλευση ονομασίας το " ΛΗΝΑΙΑ " μια από τις τέσσερις Λατρευτικές γιορτές προς τιμή του θεού Διόνυσου.
Η παλαιότερη ονομασία της περιοχής ήταν ΚΟΡΙΣΣΙΑ όπως αποδεικνύεται από την εντοιχισμένη επιγραφή που υπάρχει μέχρι σήμερα καθώς και από το βιβλίο του καθηγητή-ιστορικού ερευνητή κ. Καπάδοχου " Ναοί και Μοναστήρια της Κερκύρας ", που είναι βασισμένο σε έρευνα στο ιστορικό αρχείο Κέρκυρας.
Για την προέλευση της ονομασίας αυτής υπάρχουν τέσσερις εκδοχές
#Η μία να προήλθε από τα κορίτσια ( Κοράσια, Κορίσσια ) που άρπαζαν οι πειρατές στην ευρύτερη περιοχή της λίμνης.
#Η άλλη από το επίθετο κωρικώδης = σάκκος γεμάτος άμμο και επομένως πρέπει να γράφεται Κωρύσια.
#Η τρίτη από την κατοίκηση των κατοίκων των Κορισσίων της ΔΗΛΟΥ και
#Τέλος δεν αποκλείεται να υπάρχει σχέση με την " Κορρησία " Καστοριάς.
Τα διάφορα ευρήματα στην περιοχή ( λίθινα εργαλεία, βέλη πυριτόλιθοι και λεπίδες οψιανού ) που βρίσκονται στο αρχαιολογικό μουσείο της Κέρκυρας μαρτυρούν την ύπαρξη κατοίκων από την παλαιολιθική εποχή.
Στην αρχή και στο τέλος της ευθείας του οικισμού της Λίνιας υπάρχουν δύο ναοί - μοναστήρια ιστορικής σημασίας που τοποθετούνται χρονικά στον 14" αιώνα.
Πρώτα λοιπόν συναντάμε τον Ι. Ν. Οδηγήτριας Κορισσίων, με τους εναπομείναντες ξενώνες του μοναστηριού, περιτριγυρισμένα από ένα προστατευτικό τείχος ύψους δύο μέτρων και μήκους 300μ. στο οποίο διακρίνονται καθαρά οι πολεμίστρες.
Στο τέλος υπάρχει ο Ι. Ν. Παντοκράτορος Κορισσίων, όπου στο παλαιό εκκλησάκι μπορεί κανείς να θαυμάσει σπάνιες βυζαντινές τοιχογραφίες. Εκτός από τους ξενώνες και τη νεότερη εκκλησία υπάρχει και εκεί περιμετρικό προστατευτικό τείχος με πολεμίστρες.
Στο μέσον της απόστασης μεταξύ των δύο εκκλησιών και συγκεκριμένα στον αγροτικό δρόμο ( χωματόδρομο ) που οδηγεί στη λίμνη των Κορισσίων, σώζεται Μεσαιωνικός πύργος, που ονομάζεται από τους κατοίκους Ντούρη ( Tour = Πύργος – Τύρρις – Τύρσις ). Το μέρος αυτό υπέφερε από τις τεράστιες καταστροφές που προκαλούσαν οι αλλεπάλληλες επιδρομές των πειρατών και άλλων εχθρών. Γι" αυτό η οικογένεια Sant Ippolito, στην οποία οι Ανδηγαυοί το 1381 παραχώρησαν τη λίμνη Κορισσίων και τα γύρω κτήματα, έκτισε το 1420 περίπου τον πολεμικό αυτό πύργο για την προστασία των κατοίκων που έμεναν στην περιοχή αυτή.
Σήμερα μετά από μερικές επισκευές σώζεται σε καλή κατάσταση το ισόγειο και ο όροφος του κτηρίου, καθώς και ένα μέρος από τους δύο πυργίσκους. Σ' έναν από αυτούς διακρίνονται περιμετρικά και μερικές πολεμίστρες. Στο χώρο αυτό υπήρχαν παλαιότερα και άλλα συνεχόμενα κτίσματα, τα οποία με το χρόνο κατέρρευσαν.
Σήμερα τα μόνα έθιμα που διατηρούμε στο χωριό χάρη στον πολιτιστικό σύλλογο "Θωμάς Παλαιολόγος" είναι :
#Οι νηστίσιμες ποικιλίες που προσφέρονται δωρεάν στους επισκέπτες της περιοχής του Ίσσου την καθαρή Δευτέρα.
#Oι παραδοσιακές αποκριάτικες εκδηλώσεις ( κατσελαρία, βλάχοι, δικαστήριο, κολιέτσενες...)
Ένα επίσης αξιόλογο θρησκευτικό έθιμο είναι η λιτάνευση εικόνων και λαβάρων από το χωριό στις εκκλησίες Παντοκράτορας Κορισσίων και Παναγία Οδηγήτρια Κορισσίων (εκ περιτροπής) τη Δευτέρα του Πάσχα. Τέλος ο πολιτιστικός Σύλλογος του χωριού διαθέτει αξιόλογο χορευτικό τμήμα με εικοσαετή παρουσία στα πολιτιστικά δρώμενα της Κέρκυρας και μια νεοϊδρυθείσα αλλά επίσης αξιόλογη 50μελή χορωδία, υπό τη διεύθυνση της μαέστρου κ. Δ. Καλογεροπούλου.
==Βιβλιογραφία==
*Νίκος Αυλιανός " «Χλωμός – Παράδοση, Λαογραφία, Ιστορία "»
*Οδ. Κάρολος Κλήμης " Τα δρώμενα έθιμα του Κερκυραικου λαου "
*Ιστορικό αρχείο Κέρκυρας
| 