Παυλικιανισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Κωνσταντίνος ήταν [[Μανιχαϊσμός|Μανιχαίος]]. Κάποτε φιλοξένησε έναν Χριστιανό διάκονο, ο οποίος επέστρεφε στην πατρίδα του ύστερα από μία περίοδο αιχμαλωσίας του από τους [[Άραβες]]. Ο τελευταίος δώρισε στον οικοδεσπότη του το "Ευαγγέλιο" και τον "Απόστολο", πριν αποχωρήσει. Έκτοτε ο Κωνσταντίνος απαρνήθηκε τον [[Μανιχαϊσμός|Μανιχαϊσμό]] και αφοσιώθηκε στη μελέτη αυτών των βιβλίων. Μάλιστα, έδωσε τη δική του ερμηνεία σε διάφορα χωρία της [[Καινή Διαθήκη|Καινής Διαθήκης]] θέτοντας έτσι τις βάσεις της Παυλικιανής διδασκαλίας. Με τα κηρύγματά του συγκρότησε έναν πυρήνα οπαδών στη Μανάναλη. Η αίρεση με την οποία οι Παυλικιανοί είχαν τη μεγαλύτερη συγγένεια ήταν ο [[Μαρκίων|Μαρκιωνιτισμός]] και ο [[Γνωστικισμός]]. Αρνούντο επίμονα κάθε σχέση με τον Μανιχαϊσμό και τον καταδίκαζαν.

 

* Ο θεμέλιος λίθος της πίστης των Παυλικιανών ήταν η ύπαρξη δύο Θεών. Ο πονηρός θεός ήταν ο θεός της [[Παλαιά Διαθήκη|Παλαιάς Διαθήκης]], ο ''κοσμοποιητής'' (δηλαδή ο δημιουργός του υλικού κόσμου, συμπεριλαμβανομένου του ανθρώπινου σώματος). Από την άλλη πλευρά, ο αγαθός θεός, ο ''επουράνιος πατήρ'', ήταν εκείνος που έπλασε τους αγγέλους και τις ψυχές των ανθρώπων. Ο αγαθός θεός ήταν ο ακατάληπτος θεός στον οποίο πίστευαν οι Παυλικιανοί. Ο [[Ιησούς Χριστός|Ιησούς]] ήταν υιός και κτίσμα του. Είχε σταλεί στον κόσμο για να ελευθερώσει τους ανθρώπους από τα δεσμά του "κοσμοποιητή" και να τους φέρει κοντά στον ''επουράνιο πατέρα''.

* Οι Παυλικιανοί αρνούνταν την πραγματική σάρκωση του Χριστού. Υποστήριζαν ότι ο Ιησούς είχε ουράνιο σώμα και ότι απλά διήλθε από το σώμα της [[Θεοτόκος|Μαρίας]].