Κανονικότητα διαλύματος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ →Ορισμός - Περιγραφή της έκφρασης: Η υποδιαστολή στα Ελληνικά ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ να είναι το κόμμα |
|||
Γραμμή 1:
==Ορισμός - Περιγραφή της έκφρασης==
Η '''κανονικότητα''' (Normality) σύμβολο N, είναι έκφραση συγκέντρωσης ενός υδατικού διαλύματος και δηλώνει τα [[Γραμμοϊσοδύναμο|γραμμοϊσοδύναμα]] (geq) μιας χημικής ένωσης ή ενός ιόντος που είναι διαλυμένα σε ένα λίτρο διαλύματος. Οι μονάδες της είναι geq/L και πολλές φορές συμβολίζονται με Ν. Π.χ. διάλυμα 1 Ν ή 0
Η κανονικότητα δίνεται από τη σχέση :
: <math>N = \frac{geq}{V}</math>
Γραμμή 16:
* Η μεταβολή του αριθμού οξείδωσης του κεντρικού στοιχείου της ένωσης όταν αυτή δρα ως οξειδωτικό ή αναγωγικό σώμα σε αντίδραση οξειδοαναγωγής.
Επειδή το geq μιας ένωσης ή ενός ιόντος δεν είναι σταθερός αριθμός, όταν μιλάμε για την κανονικότητα ενός διαλύματος πρέπει να αναφέρουμε οπωσδήποτε και την αντίδραση στην οποία συμμετέχει η διαλυμένη ουσία. Δεν έχει νόημα να πούμε ότι η κανονικότητα π.χ. ενός διαλύματος νιτρικού οξέος (ΗΝΟ<sub>3</sub>) είναι 0
Παραδείγματα :
* Σε διαλύματα οξέων και βάσεων, η κανονικότητα αναφέρεται συνήθως σε πόσα ιόντα ΟΗ<sup>-</sup> ή Η<sup>+</sup> περιέχονται σε μια δομική μονάδα ή ένα μόριο ουσίας. Δηλαδή ο αριθμός n εδώ είναι το πλήθος Η<sup>+</sup> ή ΟΗ<sup>-</sup> :
** Διάλυμα 2 Ν υδροξειδίου του ασβεστίου, Ca(OH)<sub>2</sub>, σημαίνει ότι η κανονικότητα των ΟΗ<sup>-</sup> είναι 2 αφού υπάρχουν 2 mol ιόντων ΟΗ<sup>-</sup> ανά 1 mol δομικών μονάδων<ref>Το Ca(OH)<sub>2</sub>, όπως και όλα τα υδροξείδια, δεν αποτελείται από μόρια αλλά από ιόντα οπότε είναι σωστότερος ο όρος "δομική μονάδα" από τον όρο "μόριο"</ref>Ca(OH)2. Η συγκέντρωση του διαλύματος αυτού είναι 1 Μ.
** Διάλυμα 0.3 Ν φωσφορικού οξέος, Η<sub>3</sub>PO<sub>4</sub>, σημαίνει ότι η κανονικότητα των Η<sup>+</sup> είναι 0
* Στην αντίδραση : H<sub>2</sub>SO<sub>4</sub> + NaOH → NaHSO<sub>4</sub> + H<sub>2</sub>O, ο αριθμός n για το θειικό οξύ είναι 1 διότι το H<sub>2</sub>SO<sub>4</sub> αντικαθιστά 1 Η<sup>+</sup> στη μεταθετική αντίδραση στην οποία συμμετέχει. Έτσι, διάλυμα H<sub>2</sub>SO<sub>4</sub> π.χ. 0
* Στην αντίδραση : H<sub>2</sub>SO<sub>4</sub> + 2NaOH → Na<sub>2</sub>SO<sub>4</sub> + 2H<sub>2</sub>O, ο αριθμός n είναι 2 διότι το H<sub>2</sub>SO<sub>4</sub> αντικαθιστά 21 Η<sup>+</sup> στη μεταθετική αντίδραση στην οποία συμμετέχει. Έτσι, διάλυμα H<sub>2</sub>SO<sub>4</sub> π.χ. 0
* Στην αντίδραση του Zn με αραιό θειικό οξύ : Zn + H<sub>2</sub>SO<sub>4</sub> → ZnSO<sub>4</sub> + H<sub>2</sub> ο αριθμός n είναι 1 διότι το S του H<sub>2</sub>SO<sub>4</sub> δεν αλλάζει αριθμό οξείδωσης στον ZnSO<sub>4</sub>. Έτσι, διάλυμα H<sub>2</sub>SO<sub>4</sub> π.χ. 0
* Στην αντίδραση όμως του Zn με πυκνό-θερμό θειικό οξύ λαμβάνει χώρα άλλη αντίδραση : Zn + 2H<sub>2</sub>SO<sub>4</sub> → ZnSO<sub>4</sub> + SO<sub>2</sub> + 2H<sub>2</sub>O όπου το S αλλάζει αριθμό οξείδωσης και από +6 (στο H<sub>2</sub>SO<sub>4</sub>) γίνεται +4 (στο SO<sub>2</sub>) δηλ. μεταβολή κατά 2, οπότε ο αριθμός n εδώ είναι 2 λόγω της μεταβολής του αριθμού οξείδωσης του S. Έτσι, διάλυμα H<sub>2</sub>SO<sub>4</sub> π.χ. 0
==Αραίωση - Συμπύκνωση - Ανάμιξη διαλυμάτων==
| |||