Βικιπαίδεια

Ρωμαϊκή μυθολογία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{Ρωμαϊκή μυθολογία}}
Η '''ΡωμαικήΡωμαϊκή [[μυθολογία]]''' είναι δυνατόν να εξεταστεί σε δύο διακριτά τμήματα. Το ένα τμήμα της, ύστερο και φιλολογικό, σχετίζεται κυρίως με τις επιδράσεις που δέχθηκε από την [[Ελληνική μυθολογία]]. Το άλλο κυρίως πρώιμο και λατρευτικό, λειτουργούσε με έναν τρόπο διαφορετικό από εκείνον της Ελληνικής μυθολογίας.
 
==Η φύση του πρώιμου ρωμαϊκού μύθου==
 
θαΘα μπορούσε να πει κανείς ότι οι αρχαίοι Ρωμαίοι δεν είχαν μύθους, έως ότου τουλάχιστον οι ποιητές τους άρχισαν να δανείζονται τα ελληνικά πρότυπα στην ύστερη περίοδο της ρωμαϊκής δημοκρατίας. Ως αποτέλεσμα οι Ρωμαίοι δεν είχαν τους αναγκαίους κοσμογονικούς μύθους και αλληλοδιαπερώμενες αφηγήσεις για τους θεούς τους, όπως για παράδειγμα η [[Γιγαντομαχία]] ή η [[Τιτανομαχία]].
 
Αυτό που διέθεταν, όμως, οι Ρωμαίοι -πιθανώς εξαιτίας της αλληλεπίδρασής τους με τους [[Ετρούσκοι|Ετρούσκους]] ήταν:
*΄έναένα, υψηλά ανεπτυγμένο τελετουργικό σύστημα, ομάδες ιερέων και "συμπλέγματα" σχετικών θεοτήτων, κυρίως συνδεδεμένων με την φύση.
*ένα πλούσιο πλέγμα [[ιδρυτικός μύθος|ιδρυτικών μύθων]] για την ίδρυση και την άνοδο της πόλης τους, στο οποίο εμπλέκονταν και ανθρώπινοι χαρακτήρες, με θεϊκές παρεμβάσεις κατά περίπτωση.
 
Γραμμή 21:
 
===Πρώιμη μυθολογία για τη ρωμαϊκή "ιστορία"===
In contrast to the dearth of narrative material about the gods, the Romans had a rich panoply of quasi-historical legends about the foundation and early growth of their own city. Primitive kings like [[Romulus and Remus|Romulus]] and [[Numa]] were almost wholly mythical in nature, and legendary material may extend up as far as accounts of the early Republic. In addition to these largely home-grown traditions, material from Greek heroic legend was grafted onto this native stock an early date, rendering [[Aeneas]], for example, an ancestor of [[Romulus and Remus]].
 
Σε αντίθεση με τον μαρασμό του αφηγηματικού υλικού για τους θεούς, οι Ρωμαίοι διέθεταν έναν πυκνό ιστό ημιιστορικών μύθων για την ίδρυση και την ανάπτυξη της πόλης τους. Αρχέγονοι βασιλείς σαν τον [[Ρωμύλος|Ρωμύλο]] και τον [[Νουμάς|Νουμά]] (Numa) ήταν σχεδόν μυθικοί στη φύση τους, ενώ το μυθολογικό υλικό φθάνει ακόμα και στα πρώτα χρόνια της δημοκρατίας. Επιπρόσθετα σε αυτές τις τοπικές κυρίως παραδόσεις, χρησιμοποιήθηκε υλικό από τα [[Αρχαία Ελλάδα|αρχαιοελληνικά]] [[έπος|έπη]] που ενσωματώθηκε στο αυτόχθον υλικό σε μια αρκετά πρώιμη φάση. Η απόδοση του [[Αινείας|Αινεία]] ως πρόγονου του Ρωμύλου και του Ρέμου είναι μια τέτοια περίπτωση.
The [[Aeneid]] and the first few books of [[Livy]] are the best extant sources for this human mythology.
 
Η [[Αινειάδα]] και τα πρώτα λίγα βιβλία του [[Τίτος Λίβιος|Τίτου Λίβιου]] είναι οι εκτενέστερες πηγές αυτής της ανθρώπινης μυθολογίας.
 
==Γηγενείς ρωμαϊκοί και Ιταλικοί θεοί==
Γραμμή 29 ⟶ 30 :
:(''βλ. επίσης κύριο άρθρο'' [[ρωμαϊκές θεότητες]])
 
TheΗ Romanρωμαϊκή '''ritualτελετουργική practiceπρακτική''' of the official priesthoodsτων clearlyεπίσημων distinguishesιερατείων twoδιακρίνει classesδύο ofτάξεις godsθεών, theτους ''didii indigetesindigentes'' and(αυτόχθονες) theκαι τους ''dedii novensides'' or ''novensiles.'' The(καινοφανείς). Οι ''indigetesαυτόχθονες'' wereήταν theοι originalαρχικοί godsθεού ofτου the Roman state (seeρωμαϊκού [[Listκράτος|κράτους]]. ofΤα Diονόματα Indigetes]]),και andη theirφύση namesτους andυποδεικνύεται natureαπό areτα indicatedονόματα byτων theπρωιμότερων titlesιερέων ofκαι theαπό earliestτις priestsκαθορισμένες andεορταστικές byεκδηλώσεις theτου fixedρωμαϊκού festivalsημερολογιακού of theκύκλου. calendar; 30 such gods were honored with special festivals. The ''novensides'' were later divinities whose cults were introduced to the city in the historical period, usually at a known date and in response to a specific crisis or felt need. Early Roman divinities included, in addition to the ''di indigetes,'' a host of so-called specialist gods whose names were invoked in the carrying out of various activities, such as harvesting. Fragments of old ritual accompanying such acts as plowing or sowing reveal that at every stage of the operation a separate deity was invoked, the name of each deity being regularly derived from the verb for the operation. Such divinities may be grouped under the general term of attendant, or auxiliary, gods, who were invoked along with the greater deities. Early Roman cult was not so much a polytheism as a polydemonism: the worshipers' concepts of the invoked beings consisted of little more than their names and functions, and the being's ''numen,'' or "power", manifested itself in highly specialized ways.
 
The character of the ''indigetes'' and their festivals show that the early Romans were not only members of an agricultural community but also were fond of fighting and much engaged in war. The gods represented distinctly the practical needs of daily life, as felt by the Roman community to which they belonged. They were scrupulously accorded the rites and offerings considered proper. Thus, [[Janus (mythology)|Janus]] and [[Vesta (god)|Vesta]] guarded the door and hearth, the [[Lares]] protected the field and house, Pales the pasture, [[Saturn (god)|Saturn]] the sowing, [[Ceres (god)|Ceres]] the growth of the grain, Pomona the fruit, and Consus and Ops the harvest. Even the majestic [[Jupiter (god)|Jupiter]], the ruler of the gods, was honored for the aid his rains might give to the farms and vineyards. In his more encompassing character he was considered, through his weapon of lightning, the director of human activity and, by his widespread domain, the protector of the Romans in their military activities beyond the borders of their own community. Prominent in early times were the gods [[Mars (god)|Mars]] and [[Quirinus]], who were often identified with each other. Mars was a god of young men and their activities, especially war; he was honored in March and October. Quirinus is thought by modern scholars to have been the patron of the armed community in time of peace.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Ρωμαϊκή_μυθολογία"