|
:(''βλ. επίσης κύριο άρθρο'' [[ρωμαϊκές θεότητες]])
Η ρωμαϊκή ''τελετουργική πρακτική'' των επίσημων ιερατείων διακρίνει δύο τάξεις θεών, τους ''dii indigentesindigetes'' (αυτόχθονες) και τους ''dii novensides'' orή ''novensiles'' (καινοφανείς). Οι ''αυτόχθονες'' ήταν οι αρχικοί θεού του ρωμαϊκού [[κράτος|κράτους]]. Τα ονόματα και η φύση τους υποδεικνύεται από τα ονόματα των πρωιμότερων ιερέων και από τις καθορισμένες εορταστικές εκδηλώσεις του ρωμαϊκού ημερολογιακού κύκλου. 30Τριάντα suchτέτοιοι godsθεοί wereτιμούνταν honoredσε withειδικές special festivalsγιορτές. TheΟι ''novensides'' wereήταν laterύστερες divinitiesθεότητες, whoseτων cultsοποίων wereη introducedλατρεία toεισήχθη theστην cityπόλη inκατά theτην historicalιστορική periodπερίοδο, usuallyσυνήθως atσε aγνωστή knownημερομηνία date andκαι inσυνήθως responseσυνδεόταν toμε aμια specificιδιαίτερη crisisκρίση orτης feltρωμαϊκής needκοινωνίας. EarlyΟι πρώιμες Romanρωμαϊκές divinitiesθεότητες includedπεριλάμβαναν, inεκτός additionαπό to theτους ''di indigetes,'' aένα hostπλήθος ofεξειδικευμένων so-calledθεών, specialistτων godsοποίων whoseτα namesονόματα wereεπικαλούνταν invokedπροκειμένου inνα theεκτελέσουν carryingδιάφορες outδραστηριότητες, ofόπως variousγια activities,παράδειγμα such asη harvestingσυγκομιδή. FragmentsΤμήματα ofτου oldαρχαίου ritualτελετουργικού accompanyingπου suchσυνόδευαν actsδραστηριότητες asόπως plowingτο orόργωμα sowingκαι revealη thatσπορά atυποδεικνύουν everyότι stageσε ofκάθε theστάδιο operationτης aδιαδικασίας separateεπικαλείτο deityκαι μια wasξεχωριστή invokedθεότητα, theτο nameόνομα ofτης eachοποίας deityπροερχόταν beingαπό regularlyτο derivedανάλογο fromρήμα, the(π.χ. verb''οργώνω'', for the operation''σπέρνω''). Such divinitiesΤέτοιες mayθεότητες beείναι groupedδυνατόν underνα theομαδοποιηθούν generalστην termκατηγρία of attendant,των orβοηθητικών auxiliaryθεών, gods,που whoεπικαλούνταν wereοι invokedαρχαίοι alongΡωμαίοι withμαζί theμε greaterτις μείζονες deitiesθεότητες. EarlyΗ Romanπρώιμη cultρωμαϊκή was[[θρησκεία]] notδεν soήταν muchτόσο a[[πολυθεϊσμός]] polytheismόσο asπολυδαιμονισμός, aμε polydemonism:την theαρχαία χρήση του όρου worshipers''δαίμων''. conceptsΗ ofαντίληψη theτου invokedπιστού beingsγια consistedτα ofπλάσματα littleπου moreεπικαλείτο thanβασιζόταν theirαπλώς namesστη andγνώση functionsτων ονομάτων και των ιδιοτήτων τους, andκαι theτο being's ''numen,νοούμενον'' or(numen) "power",των manifestedθεϊκών πλασμάτων ή η δύναμή τους itselfεκδηλωνόταν inμε highlyεντελώς specializedεξειδικευμένους waysτρόπους.
Ο χαρακτήρας των ''indigetes'' και των εορτασμών τους δείχνουν ότι οι αρχαίοι Ρωμαίοι δεν ήταν απλώς μέλη μιας αγροτικής κοινότητας, αλλά ότι αγαπούσαν επίσης τον πόλεμο. Οι θεοί τους αντιπροσώπευαν ακριβώς τις πρακτικές ανάγκες της καθημερινής ζωής, έτσι όπως τις αντιλαμβανόταν η Ρωμαϊκή κοινότητα στην οποία ανήκαν. Ακολουθούσαν λεπτομερειακά τα τυπικά και τις κατάλληλες για την περίσταση προσφορές. Έτσι, ο [[Ιανός]] και η [[Βέστα (Vesta)|Βέστα]] ήταν φύλακες των των πυλών και της εστίας αντίστοιχα, οι [[Λάρες (Lares)|Λάρες]] προστάτευαν τον αγρό και τον οίκο, ο [[Πάλης (Pales)|Πάλης]] το κοπάδι, ο [[Σατούρνους (Saturnus)|Σατούρνους]] τη σπορά, η [[Κέρες (Ceres)|Ceres]] την ανάπτυξη του σπόρου, η [[Πομόνα (Pomona)|Πομόνα]] τον καρπό και οι [[Κόνσους (Consus)|Κόνσους]] και [[Οπς (Ops)|Οπς]] τη συγκομιδή. Ακόμα και ο μεγαλοπρεπής [[ Γιούπιτερ (Jupiter)|Γιούπιτερ]], ο ρωμαϊκός Δίας και κυβερνήτης των θεών, τιμάτο για τη βοήθειά του με βροχές στα χωράφια και στα αμπέλια. Στην ευρύτερη επικράτειά του, μέσω του όπλου της ασταπής, ήταν ο καθοδηγητής της ανθρώπινης δραστηριότητας και προστάτης των Ρωμαίων στις πολεμικές τους επιχειρήσεις πέραν των συνόρων της κοινότητάς τους. Επιφανείς στα αρχαία χρόνια ήταν επίσης ο [[Μαρς (Mars)|Μαρς]] και ο [[Κουϊρίνος (Quirinus)|Κουϊρίνος]], που συνήθως ταυτίζοντα μεταξύ τους. Ο Μαρς ήταν θεός των νέων και των δραστηριοτήτων τους, ειδικά του πολέμου. Η λατρεία του γινόταν τον [[Μάρτιος|Μάρτιο]] και τον [[Οκτώβριος|Οκτώβριο]]. Όσο για τον Κουϊρίνο οι σύγχρονοι ερευνητές της [[μυθολογία]]ς θεωρούν ότι ήταν προστάτιδα θεότητα της πολεμικής κοινότητας εν καιρώ ειρήνης.
The character of the ''indigetes'' and their festivals show that the early Romans were not only members of an agricultural community but also were fond of fighting and much engaged in war. The gods represented distinctly the practical needs of daily life, as felt by the Roman community to which they belonged. They were scrupulously accorded the rites and offerings considered proper. Thus, [[Janus (mythology)|Janus]] and [[Vesta (god)|Vesta]] guarded the door and hearth, the [[Lares]] protected the field and house, Pales the pasture, [[Saturn (god)|Saturn]] the sowing, [[Ceres (god)|Ceres]] the growth of the grain, Pomona the fruit, and Consus and Ops the harvest. Even the majestic [[Jupiter (god)|Jupiter]], the ruler of the gods, was honored for the aid his rains might give to the farms and vineyards. In his more encompassing character he was considered, through his weapon of lightning, the director of human activity and, by his widespread domain, the protector of the Romans in their military activities beyond the borders of their own community. Prominent in early times were the gods [[Mars (god)|Mars]] and [[Quirinus]], who were often identified with each other. Mars was a god of young men and their activities, especially war; he was honored in March and October. Quirinus is thought by modern scholars to have been the patron of the armed community in time of peace.
At the head of the earliest [[pantheon]] were the triad Jupiter, Mars, and Quirinus (whose three priests, or '''flamens,''' were of the highest order), and Janus and Vesta. These gods in early times had little individuality, and their personal histories lacked marriages and genealogies. Unlike the gods of the Greeks, they were not considered to function in the manner of mortals, and thus not many accounts of their activities exist. This older worship was associated with [[Numa Pompilius]], the second king of Rome, who was believed to have had as his consort and adviser the Roman goddess of fountains and childbirth, [[Egeria]], who is often identified as a [[nymph]] in later literary sources. New elements were added at a relatively early date, however. To the royal house of the Tarquins was ascribed by legend the establishment of the great '''Capitoline triad,''' Jupiter, Juno, and Minerva, which assumed the supreme place in Roman religion. Other additions were the worship of Diana on the [[Aventine Hill]] and the introduction of the [[Sibylline books]], prophecies of world history, which, according to legend, were purchased by Tarquin in the late [[6th century BC]] from the Cumaean Sibyl.
|
