Ιανός Λάσκαρις: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Γεννήθηκε στην [[Κωνσταντινούπολη]] το 1445 και παρέμεινε εκεί μέχρι και τα πρώτα χρόνια μετά την Άλωση. Αργότερα, και αφού πρώτα πέρασε από την [[Κρήτη]], στάλθηκε, με εντολή του [[Βησσαρίων|Βησσαρίωνα]] στη [[Βενετία]]. Με έξοδα του τελευταίου ο Λάσκαρις σπούδασε στο πανεπιστήμιο της [[Πάδοβα|Πάντοβα]] όπου δίδασκε ο [[Δημήτριος Χαλκοκονδύλης]] και, ο οποίος έγινε δάσκαλος και προστάτης του. Στην Πάντοβα έμεινε μέχρι το 1472 οπότε έφυγε για τη [[Φλωρεντία]]. Στην πρωτεύουσα της [[Τοσκάνη|Τοσκάνης]] δίδαξε την ελληνική [[φιλοσοφία]] και [[λογοτεχνία]] και ένας από τους σημαντικότερους μαθητές του ήταν ο [[Μάρκος Μουσούρος]], ο οποίος είχε πάει εκεί γύρω στο 1486.

Στη Φλωρεντία ο Λάσκαρις κλήθηκε να διευθύνει την περίφημη Λαυρεντιανή Βιβλιοθήκη. Για τον λόγο αυτό στάλθηκε από τον Λαυρέντιο τον Μεγαλοπρεπή, που παρά τις οικονομικές δυσκολίες, δαπανούσε πολλά χρήματα για την αγορά χειρογράφων και την αμοιβή αντιγραφέων, στον ελλαδικό χώρο και στην Κωνσταντινούπολη για την αναζήτηση ελληνικών [[Χειρόγραφο|χειρογράφων]]. Συγχρόνως, με την αποστολή του Λάσκαρι στην Πόλη, ο Λαυρέντιος επιδίωκε να διερεύνησει την πολιτική κατάσταση και τη δυνατότητα ανανέωσης παλαιού σχεδίου για [[σταυροφορία]]. Ο Ιανός Λάσκαρις το 1491 και το 1492 επισκέφθηκε μεταξύ άλλων τη [[Θεσσαλονίκη]], το [[Άγιο Όρος]], την [[Κρήτη]] και την Κωνσταντινούπολη και αγόρασε γύρω στα διακόσια πολύτιμα χειρόγραφα με τα οποία εμπλουτίστηκε η Λαυρεντιανή Βιβλιοθήκη.

Μετά το θάνατο του Λαυρέντιου ο Λάσκαρις, αφού παρέμεινε για λίγο διάστημα στη Φλωρεντία, ύστερα από πρόσκληση του βασιλιά [[Κάρολος Η' της Γαλλίας|Καρόλου του Η']], πήγε στο [[Παρίσι]] το 1496. Εκεί εργάστηκε ως σύμβουλος του [[Γάλλος|Γάλλου]] βασιλιά και συνεργάστηκε με Γάλλους ουμανιστές μεταξύ των οποίων ήταν και ο Guilliaume Bide. Με την άνοδο στο θρόνο της [[Γαλλία|Γαλλίας]] του Λουδοβίκου[[Λουδοβίκος τουΙΒ΄ ΙΒ'της Γαλλίας|Λουδοβίκου ΙΒ΄]] ο Ιανός Λάσκαρις ανέλαβε διπλωματικές αποστολές στο [[Μιλάνο]] και στη [[Βενετία]] (1500-1509). Κατά την παραμονή του στη Βενετία έγινε μέλος της ''Νέας Ακαδημίας'' η "«Αλδείου Ακαδημίας"» και σχετίστηκε με πολλούς Βυζαντινούς λόγιους ανάμεσα στους οποίους ήταν και ο Μάρκος Μούσουρος.

Το 1513 έγινε πάπας ο [[Πάπας Λέων Ι΄|Λέων Ι΄]], ο γιός του Λαυρέντιου, και ο Λάσκαρις πήγε στην [[Ρώμη]] για να ζητήσει τη βοήθειά του για την αναζωογόνηση των ελληνικών σπουδών και τελικά κατάφερε να ιδρύσει, με τη βοήθεια του Μουσούρου, το ''[[Ελληνικό Γυμνάσιο'' Ρώμης|Ελληνικό Γυμνάσιο]], το 1514 στον λόφο του Κυρηναλίου. Πρώτος διδάσκων ονομάστηκε ο Ζαχαρίας Καλλιέργης σε συνεργασία με τον οποίον ο Λάσκαρις ίδρυσε το 1517 το τυπογραφείο του Γυμνασίου.

Τον επόμενο χρόνο επέστρεψε στο Παρίσι και προσπάθησε να πείσει τον καινούργιο βασιλιά, τον Φραγκίσκο[[Φραγκίσκος τονΑ΄ Α'της Γαλλίας|Φραγκίσκο Α΄]] να ιδρύσει ελληνικό κολλέγιο (το οποίο ιδρύθηκε τελικά το 1530 από τον Guilliaume Bide). Επίσης έκανε προσπάθειες για την ίδρυση σχολής ελληνικών σπουδών στο Μιλάνο και στη Φλωρεντία. Το 1525, και αφού είχε εκλεγεί πάπας ο [[Πάπας Κλήμης οΖ΄|Κλήμης Ζ'Ζ΄]], που και αυτός ανήκε στην οικογένεια των [[Μέδικοι|Μεδίκων]], ο Λάσκαρις γύρισε στην Ρώμη. Ο νέος πάπας του ανέθεσε την αποστολή να συμφιλιώσει το βασιλιά της Γαλλίας, Φραγκίσκο τονΑ΄ Α',και τον αυτοκράτορα της [[Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]], [[Κάρολος Κουίντος|Κάρολο τον Ε'Ε΄]], ύστερα από τον ατυχή για τη Γαλλία πόλεμο και την αιχμαλωσία του Γάλλου βασιλιά.

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα έζησε στη Ρώμη όπου πέθανε σε ηλικία ενενήντα χρονών. Στον τάφο του γράφτηκε επίγραμμα που είχε συνθέσει ο ίδιος:

''Σε ξένη γή θάφτηκε ο Λάσκαρις. Μάθε ότι δεν λυπάται για τη φιλοξενία αυτή. Τη βρήκε γλυκιά. Ο πόνος είναι ότι η πατρίδα δε δίνει πια ελεύθερο χώμα για την ταφή των Ελλήνων.''

''Αυτός υπήρξε ο Ιανός Λάσκαρις, προέχων κατά το γένος και την ευγένεια κατά το χρόνο εκείνο και του οποίου η μνήμη σε όλους τους Έλλληνες ήταν ότι επρόκειτο για σοφότατο άνδρα.''

Στη Φλωρεντία, το διάστημα 1494-1496, σε συνεργασία με τον τυπογράφο Λορέντζο ντι Αλόπα εξέδωσε αρκετά έργα, ανάμεσα στα οποία ήταν τα παρακάτω:

Ορισμένα από τα έργα αυτά συνοδεύονταν από σχόλια του Λάσκαρι. Οι εκδόσεις αυτές ήταν εξαιρετικές και λόγω της ομορφιάς και της ποικιλίας των τυπογραφικών στοιχείων που χρησιμοποιήθηκαν και που είχαν σχεδιαστεί από τον ίδιο.

Απο το 1517 μέχρι το 1520 από το τυπογραφείο του ''Ελληνικού Γυμνασίου'' τα έργα: ''Σχόλια παλαιά εις τοντην ΌμηρουΟμήρου Ιλιάδα'', ''Ισοκράτους Λόγοι'', ''Κέβητος Πίναξ'', ''Πορφυρίου φιλοσόφου ομηρικά ζητήματα'' κ.αά.

* ''Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς'', -τομ.αριθτόμ. 32

* '''Ε/Ιστορικά''', ένθετο της εφημερίδας ''Ελευθεροτυπία'', - «Έλληνες διαπρέψαντες στη Δύση», 29 Ιανουαρίου 2004

* Απόστολος Ε. Βακαλόπουλος, "''Νεα Ελληνική Ιστορία 1204-1985"''