Αισθητισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Αναίρεση έκδοσης 2425673 από τον 85.75.250.28 (Συζήτηση χρήστη:85.75.250.28) |
||
Γραμμή 1:
O '''Αισθητισμός''' είναι ένα κίνημα συνδεδεμένο με την [[τέχνη]] και την [[λογοτεχνία]] στα τέλη του 19ου αιώνα στην [[Βρετανία]]. Γενικά, αναπαριστά την ίδια τάση που έδωσε ο [[Συμβολισμός]] και η Παρακμή στην [[Γαλλία]] και μπορεί να θεωρηθεί το Αγγλικό παρακλάδι του ίδιου κινήματος. Ανήκει στην Βικτωριανή αντίδραση και έχει [[Ρομαντισμός|ρομαντικές]] ρίζες. Έλαβε χώρα στα τέλη της [[Βικτωριανή εποχή|Βικτωριανής περιόδου]], περίπου από το 1868 μέχρι το 1901, και θεωρείται ότι τελείωσε με την δίκη του [[Όσκαρ Ουάιλντ]]. Παρόλ' αυτά υπάρχει ένα αναπτυσσόμενο
Οι Άγγλοι συγγραφείς, οπαδοί της καλλιτεχνικής αισθητικής του κινήματος του Αισθητισμού, επηρεάστηκαν από τον ομοφυλόφιλο [[Walter Pater]] και τα δοκίμιά που δημοσιέυσε το 1867-68, στα οποία
Οι καλλιτέχνες και οι συγγραφείς του κινήματος του Αισθητισμού πίστευαν ότι ο ρόλος οποιασδήποτε μορφής τέχνης είναι να παρέχει εκλεπτυσμένη αισθησιακή [[ηδονή]] παρά να εκφράζει ηθικά ή συναισθηματικά μηνύματα. Συνεπώς, δεν δεχόντουσαν τις [[Ωφελιμισμός|ωφελιμιστικές]] θεωρίες των [[John Ruskin]] και του [[Matthew Arnold]], σύμφωνα με τις οποίες η τέχνη είναι κάτι ηθικό ή χρήσιμο. Αντί αυτού, πίστευαν ότι η [[Τέχνη]] δεν έχει κάποιον διδακτικό σκοπό αλλά χρειάζεται απλά να είναι όμορφη. Ο Αισθητισμός ανέπτυξε την λατρεία της ομορφιάς, την οποία θεωρούσαν το βασικότερο παράγοντα στην Τέχνη. Υποστήριζαν ότι η Ζωή πρέπει να αντιγράφει την Τέχνη. Τα κύρια χαρακτηριστικά του κινήματος ήταν : πρόταση αντί δήλωσης, φιληδονία, μαζική χρήση συμβόλων, και συναισθησιακή ισχύ, που σημαίνει, εναρμόνιση μεταξύ λέξεων, χρωμάτων και [[μουσική|μουσικής]].
| |||