Η λέξη "ετυμολογία" απαντάται στην αρχαία [[ελληνική γλώσσα|ελληνική]] γλώσσα ως '''''ἐτυμολογία'''''<ref>[http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?doc=Perseus%3Atext%3A1999.04.0057%3Aentry%3D%2343302 Etumologia], Henry George[[Χένρι Λίντελ|Liddell,]] & Robert[[Ρόμπερτ Σκοτ|Scott]], ''A Greek-English Lexicon'', at Perseus Digital Library</ref> < ''ἔτυμον'', “‘αληθινή έννοια’” + ''-λογία'', “‘μελέτη της ’”, από την λέξη ''λόγος''><ref>[http://www.etymonline.com/index.php?term=etymology etymology] - Online Etymology Dictionary</ref> Ο Έλληνας ποιητής [[Πίνδαρος]] (522 π.χ) χρησιμοποίησε δημιουργικές ετυμολογίες για να κολακέψει τους χορηγούς του. Ο [[Πλούταρχος]] χρησιμοποίησε ετυμολογίες που βασίζονταν ασαφώς σε φανταστικές ομοιότητες ήχων. Το έργο του ''Ισιδώρου της Σεβίλλης'' '''Etymologiae''' ήταν μια εγκυκλοπαιδική ανίχνευση των "πρώτων εννοιών" που παρέμεινε χωρίς κριτική σε χρήση στην Ευρώπη μέχρι τον 16ο αιώνα. Αλλά και το ''Etymologicum genuinum'' είναι μια γραμματική εγκυκλοπαίδεια που επεξεργάστηκαν στην [[Κωνσταντινούπολη]] τον 9ο μ.χ. αιώνα, ένα έργο μεταξύ πολλών παρόμοιων στο Βυζάντιο. Η ''Legenda Aurea'' του 14ου αιώνα αρχίζει την εξιστόρηση της ζωής του κάθε αγίου με μια ευφάνταστη αναφορά στην μορφή της ετυμολογίας.
