Αυτόφωρο έγκλημα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στην έννοια «εν τω πράττεσθαι», περιλαμβάνονται επίσης το στάδιο της απόπειρας εγκλήματος<ref>Πλημ. Λάρισας 660/1966 προτ. Γ. Αρβανίτη - "Ποινικά Χρονικά" ΙΖ΄/504.</ref>, ως και τα [[διαρκές έγκλημα|διαρκή εγκλήματα]]<ref>Ανδρουλάκης: Πλημ. Θεσσαλονίκης, Απόφ.323/1968 - "Ποινικά Χρονικά" ΙΕ¨/330</ref>, εξ ου και ο εξ αυτών χαρακτηρισμός «συνεχές αυτόφωρο». Η δε κρίση επί της έννοιας της τέλεσης του εγκλήματος, (που ολοκληρώθηκε ή περατώθηκε), "μόλις πρόσφατα" ή "προ λίγου χρόνου" ουσιαστικά επαφίεται στον ανακριτικό υπάλληλο. Η [[Ποινική Δικονομία]] ενδεικτικά αναφέρει την αμέσως, μετά την πράξη τηνκαι ως συνέχεια αυτής, καταδίωξη, υπό οργάνων Αρχής ή δημόσιας δύναμης, όπου ο δράστης (ή συνεργός) έχει γίνει αντιληπτός και τρέπεται σε φυγή, ή την υπό του παθόντα καταδίωξη ή την πρόκληση σε βοήθεια, ως και την δημόσια κραυγή. Ως δημόσια κραυγή θεωρείται η ουσιαστική υπόδειξη με κραυγές, όπως π.χ. "''νάτος''", "''πιάστε τον''", κ.λπ. και σε καμία περίπτωση μια απλή κακή φήμη.