Σύμφωνο του Όζιμο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το '''Σύμφωνο του Όσιμο''' υπεγράφη στις [[10 Νοεμβρίου]] [[1975]] από τη [[Γιουγκοσλαβία]] και την [[Ιταλία]] στο Όσιμο, χωρίζοντας οριστικά την Ελεύθερη περιοχή της Τεργέστης. Το Σύμφωνο υπεγράφη στα γαλλικά και τέθηκε σε εγαρμογή στις [[11 Οκτωβρίου]] [[1977]].

Στηρίχθηκε στο Μνημόνιο Φιλίας που είχε υπογραφεί στο [[Λονδίνο]] το [[1954]], το οποίο έδινε προσωρινή πολιτική διοίκηση της ''Ζώνης Α'' στην Ιταλία και της ''Ζώνης Β'' στη Γιουγκοσλαβία. Το Σύμφωνο του Όσιμο καθόρισε μερικώς μόνο το ζήτημα. Η Ζώνη Α, συμπεριλαμβανομένης και της πόλης της [[Τεργέστη|Τεργέστης]] έγινε η ιταλική [[Τεργέστη (επαρχία)|επαρχία της Τεργέστης]] αλλά στη Γιουγκοσλαβία παραχωρήθηκε έλευθερη πρόσβαση στο λιμάνι της πόλης.

 

Το ιταλικό Υπουργείο Εξωτερικών δεν ενεπλάκη πότε στις διαπραγματεύσεις, τις οποίες διεύθυνε σχεδόν αποκλειστικά ο τότε γενικός διευθυντής του Υπουργείου Βιομηχανίας και Εμπορίου Εουτζένιο Καρμπόνε (''Eugenio Carbone''), ο οποίος και υπέγραψε το Σύμφωνο για λογαριασμό της Ιταλίας. Για τη Γιουγκοσλαβία υπέγραψε ο τότε Υπουργός των Εξωτερικών Μίλος Μίνιτς (''Miloš Minić'').

 

 

Η ιταλική κυβέρνηση επικρίθηκε σκληρά για την υπογραφή του Συμφώνου και ιδιαίτερα για το μυστικό τρόπο που οι διεξήχθησαν οι διαπραγματεύσεις, παρακάμπτοντας τη διπλωματική οδό. Οι Ιταλοί εθνικιστές απέρριψαν την ιδέα της παραχώρησης της Ίστρια, στην οποία ζούσε κατά μεγάλο ποσοστό ιταλικός πληθυσμός και ανήκε στην Ιταλία για 25 χρόνια στη διάρκεια του [[Μεσοπόλεμος|Μεσοπολέμου]] και κατά τον [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Β' Παγκόσμιο Πόλεμο]]. Πολλοί μάλιστα ζήτησαν την εκτέλεση του τότε Πρωθυπουργού και του Υπουργού των Εξωτερικών για [[εσχάτη προδοσία]], λόγω και του Άρθρου 241 του ιταλικού Ποινικού Κώδικα που όριζε τη [[θανατική ποινή]] για όποιον αποδεικνυόταν ένοχος για βοήθεια και υποκίνηση εξωτερικής δύναμης για άσκηση κυριαρχίας στο εθνικό έδαφος. Επιπλέον, το Σύμφωνο δεν εγγυόταν την προστασία της ιταλικής μειονότητας στη γιουγκοσλαβική ζώνη, καθώς επίσης και της σλοβενικής μειονότητας στο ιταλικό έδαφος. Το ζήτημα της προστασίας των μειονοτήτων διευθετήθηκε αργότερα με τη σύναψη χωριστών πρωτοκόλλων.

 

 

Η [[Σλοβενία]] διακήρυξε την ανεξαρτησία της το [[1991]] και αναγνωρίστηκε διεθνώς το [[1992]]. Αν και η εφαρμοσιμότητα του Σύμφωνου ήταν υπό συζήτηση, η Σλοβενία δήλωσε ότι θα αναγνώριζε τη συμφωνία. Η λύση αυτού του ζητήματος ήταν, εξάλλου, και προϋπόθεση για την είσοδο της χώρας στην [[Ευρωπαϊκή Ένωση]].

{{ενσωμάτωση κειμένου|en|Treaty of Osimo}}

 

[[Κατηγορία:Ιστορία της Γιουγκοσλαβίας]]

[[Κατηγορία:Πολιτική της Γιουγκοσλαβίας]]

[[fr:Traité d'Osimo]]

[[he:אמנת אוזימו]]

[[it:Trattato di Osimo]]

[[ja:オージモ条約]]