Διοξίνες: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

[[File:PCDD general_structure.png|right|thumb|250px|Η γενική δομή των διοξινών]]

Οι '''διοξίνες''' είναι μια οικογένεια [[χημική ουσία|χημικών ουσιών]] εξαιρετικά ύποπτη για καρκινογενέσεις, ιδιαίτερα τοξική για τον άνθρωπο και ανθεκτική στην βιολογική αποικοδόμηση. Η ημιπερίοδος ζωής της, δηλαδή η μείωση στο 50% της αρχικής ποσότητας, διαρκεί 3 έως 30 χρόνια<ref>Athanasios Katsoyiannis, Rosalinda Gioia, Andrew J. Sweetman and Kevin C. Jones. [http://Continuous%20Monitoring%20of%20PCDD/Fs%20in%20the%20UK%20Atmosphere:%201991−2008.%20Environ.%20Sci.%20Technol.,%202010,%2044%20(15),%20pp%205735–5740 http://pubs.acs.org/doi/full/10.1021/es1009828]</ref>. Ως διοξίνη (στον ενικό) αναφέρεται η 2,3,7,8-τετραχλωροδιβενζο-p-διοξίνη (2,3,7,8-TCDD), η οποία είναι και η πλέον επικίνδυνη ένωση της οικογένειας.<ref>[http://encyclopedia.farlex.com/Dioxine Hutchinson Encyclopedia]</ref>. Λόγω της ομοιότητας στη δομή και τισ ιδιότητες, οι διοξίνες μελετούνται και αναφέρονται συνήθως μαζί με τα φουράνια.

 

Οι διοξίνες είναι παραπροϊόντα των διεργασιών στις οποίες εμπλέκεται το περιεχόμενο [[χλώριο]]. Από τη βιομηχανική παραγωγή του χλωρίου και των χλωριωμένων πλαστικών PVC, ως την καύση των αποριμμάτων ή των αποβλήτων που περιέχουν χλωροπαράγωγα, παράγονται σημαντικές ποσότητες διοξινών, που απειλούν το περιβάλλον και την υγεία των ζωντανών οργανισμών.<ref>K. Peter, C. Vollhard, Neil E. Schoret, ''Traité de chimie organique'', De Boeck Université, 2004, ISBN 2804145360</ref>