Τραϊανός Λιαντζάκης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Τραϊανός Λιαντζάκης''' γεννήθηκε στα μέσα του 19ου αίωνα στο [[Ανταρτικό Φλώρινας|Ζέλοβο (Αντάρτικο)]] [[Πρέσπες|Πρεσπών]] του [[Νομός Φλώρινας|νομού Φλώρινας]]. Ήταν πρόκριτος του χωριού και μαζί με τα αδέρφια του, Γεώργιο, Σίμο και Μιχαήλ αγωνίστηκαν για να απωθήσουν τις [[Βούλγαροι|Βουλγαρικές]] πιέσεις<ref>Ιωάννης Σ. Κολιόπουλος (επιστημονική επιμέλεια), Αφανείς, γηγενείς Μακεδονομάχοι, Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, University Studio Press, Θεσσαλονίκη, 2008, σσ. 163 - 164</ref><ref>[http://www.e-istoria.com/266.html Γενικό Επιτελείο Στρατού, Διεύθυνσις Ιστορίας Στρατού, Ο Μακεδονικός Αγών και τα εις Θράκην γεγονότα, Αθήνα 1979]</ref>. Υπήρξε μέλος της ''Εθνικής Επιτροπής Ζελόβου''. Μαζί με τον Ναούμ Κύρου και [[Παύλος Κύρου|Παύλο Κύρου]] σκότωσαν τον κομιτατζή Λάζο Τράικωφ, ανώτατο στέλεχος του [[Βουλγαρία|Βουλγαρικού]] κομιτάτου στις περιοχές [[Νομός Φλώρινας|Φλώρινας]] και [[Νομός Καστοριάς|Καστοριάς]] στα τέλη του [[1903]], όταν η εξέγερση του ''Ίλιντεν'' έβαινε στο τέλος της.<ref>Ιωάννης Σ. Κολιόπουλος (επιστημονική επιμέλεια), Αφανείς, γηγενείς Μακεδονομάχοι, Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, University Studio Press, Θεσσαλονίκη, 2008, σσ. 163 - 164</ref><ref>Γενικό Επιτελείο Στρατού, Διεύθυνσις Ιστορίας Στρατού, Ο Μακεδονικός Αγών και τα εις Θράκην γεγονότα, Αθήνα 1979, σελ. 106</ref> Στις 14 Σεπτεμβρίου του [[1904]] ο Ευθύμιος Καούδης με το σώμα του μπήκε στο Ζέλοβο, όπου συναντήθηκε με τους αδερφούς Αναστάσιο και Φίλιππο Στέφο, στο σπίτι των οποίων φιλοξενήθηκαν και αποθήκευσαν οπλισμό. Οι Ζελοβίτες όμως, παρόλο που ο [[Παύλος Κύρου]] εγγυήθηκε για τον Ευθύμιο Καούδη, ήταν καχύποτποι και δεν τους επέτρεψαν να διαμείνουν στο χωριό. Την παρεξήγηση ανέλαβε να ξεκαθαρίσει τότε ο Τραϊανός Λιαντζάκης, ο οποίος ως προύχοντας του χωριού μετέβη στο [[Μοναστήρι (ΠΓΔΜ)|Μοναστήρι]] και πήρε τη διαβεβαίωση από τον [[Ελλάς|Έλληνα]] πρόξενο, Δημήτριο Καλλέργη ότι ο Καούδης ενεργούσε βάσει οδηγιών των Ελληνικών αρχών. <ref>[http://www.gistor.gr/istoria/2008-11-07-17-57-01/1--1904/487--1904 Gistor, Τα σώματα του Καούδη και Μελά (Αύγουστος 1904)]</ref> To ίδιο έτος ο Τραϊανός Λιαντζάκης συγκρότησε δική του ένοπλη ομάδα όπου τέθηκε επικεφαλής και έδρασε στην περιοχή [[Πρέσπες|Πρεσπών]] και [[ΚορέστιαΔήμος Κορεστίων|Κορεστίων]] κατά των Βουλγαρικών ενόπλων σωμάτων έως το [[1908]]<ref>Ιωάννης Σ. Κολιόπουλος (επιστημονική επιμέλεια), Αφανείς, γηγενείς Μακεδονομάχοι, Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, University Studio Press, Θεσσαλονίκη, 2008, σσ. 163 - 164</ref><ref>Γενικό Επιτελείο Στρατού, Διεύθυνσις Ιστορίας Στρατού, Ο Μακεδονικός Αγών και τα εις Θράκην γεγονότα, Αθήνα 1979, σελ. 106</ref>.