Παύλος Κύρου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 4:
==Βιογραφικά Στοιχεία==
 
Ο Παύλος Κύρου τελείωσε το Ελληνικό δημοτικό σχολείο του Αντάρτικου με δάσκαλους τους Ανταρτικιώτες Νικόλαο Σιδέρη και Συμεών Σίμου. Ήταν εγγονός του ξακουστού [[Κλέφτες|κλεφταρματολού]] ΝούμΝαούμ Κύρου. Από μικρός ακολούθησε τον [[κλέφτες|κλεφταρματολό]] [[Ναούμ Κωνσταντινίδης|καπετάν Ναούμ]] από την [[Ιεροπηγή Καστοριάς]] και γνώρισε καλά την περιοχή των [[Δήμος Κορεστίων|Κορεστίων]]. Το [[1881]] συμμετείχε στην απαγωγή του [[Οθωμανοί|Τούρκου]] καϊμακάμη (έπαρχου) στη [[Φλώρινα]] μαζί με τον καπετάν Ναούμ και τον Γεώργιο Δούκα (καπετάν Νταβέλη) από τη [[Γαλατινή]]. Το διάστημα 1881-1897 βρέθηκε στην [[Αθήνα]], όπου γνωρίστηκε με Μακεδόνες πολιτικούς, όπως ο [[Στέφανος Δραγούμης]]. Κατόπιν επέστρεψε στη Μακεδονία και συνέχισε την αντάρτικη δράση. Συνεργάστηκε με τον [[Κώττας Χρήστου|Κώττα Χρήστου]] και με τους [[Βούλγαροι|Βούλγαρους]] που προετοίμαζαν την εξέγερση του Ίλιντεν και προέτρεπαν σε ξεσηκωμό όλους τους χριστιανούς με το σύνθημα "Η Μακεδονία στους Μακεδόνες". Διαπίστωσε από πολύ νωρίς τις πραγματικές προθέσεις των Βουλγάρων και αφού διαχώρισε τη θέση του, συνεργάστηκε με το μητροπολίτη [[Γερμανός Καραβαγγέλης|Γερμανό Καραβαγγέλη]] στην οργάνωση και συντονισμό των εθελοντών αξιωματικών που κατεύθαναν στην περιοχή από το ελεύθερο Ελληνικό κράτος μετά το 1904. Συνεργάστηκε με τον [[Παύλος Μελάς|Παύλο Μελά]] στις τελευταίες του επιχειρήσεις.
 
Μετά τη σύλληψη του καπετάν Κώττα (1905), κατέφυγε στην Αθήνα προκειμένου να συγκεντρώσει οπλίτες για τη δημιουργία ένοπλου σώματος. Η προσπάθειά του δεν απέδωσε καρπούς και επέστρεψε στη [[Μακεδονία]]. Συνεργάστηκε με πολλούς αξιωματικούς που έδρασαν στην περιοχή, όπως ο Ιωάννης Καραβίτης, ο [[Γεώργιος Τσόντος Βάρδας|Γεώργιος Τσόντος]], ο Εμμανουήλ Σκουντρής, ο Νικόλαος Καλομενόπουλος και ο [[Γεώργιος Κατεχάκης]]. Οργάνωσε δικό του σώμα που έδρασε στην περιοχή [[Πρέσπες|Πρεσπών]]. Μετά την πανωλεθρία (100 νεκροί και 20 αιχμάλωτοι) των ενωμένων Ελληνικών σωμάτων στις 25 Νοεμβρίου του 1905, υπό τον ανθυπίλαρχο Βασίλειο Πανουσόπουλο από τον [[Οθωμανοί|Οθωμανικό]] στρατό, στους [[Ψαράδες Φλώρινας]] στη [[Μεγάλη Πρέσπα]], ο Παύλος Κύρου διέφυγε εκ νέου στην Αθήνα. Επανέκαμψε λίγο αργότερα και συγκροτώντας δικό του σώμα, συνέχισε την ένοπλη δράση στην περιοχή.