Νόμοι των αερίων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στη [[Φυσική]] ως '''Νόμοι των αερίων''' χαρακτηρίζονται όλοι εκείνοι οι φυσικοί [[νόμος επιστημονικός|νόμοι]] (που έχουν διατυπωθεί) και που αφορούν τη συμπεριφορά των [[αέριο|αερίων]] στη φύση.

Οι νόμοι αυτοί εκφράζουνπεριγράφουν τη συμπεριφορά των αερίων λαμβάνοντας υπ΄υπ' όψη τρεις βασικές παραμέτρους: την [[θερμοκρασία]], τον [[όγκος|όγκο]] και την [[πίεση]] ενός ιδανικού αερίου.

Πρόκειται για τους νόμους των [[Νόμος του Μπόιλ|Μπόιλ]], [[Νόμος του Γκε-Λισάκ|Γκε-Λισάκ]] και του [[Νόμος του Σαρλ|Σαρλ]]. Και οι τρεις αυτοί νόμοι αποτελούν ειδικές περιπτώσεις της [[καταστατική εξίσωση των αερίων|καταστατικής εξίσωσης των αερίων]].

Ως ''[[ιδανικό αέριο]]'' ή ''τέλειο αέριο'' χαρακτηρίζεται ένα αέριο που ακολουθεί επ΄επ' ακριβώς τους νόμους των αερίων. Τέτοιο όμως αέριο είναι μόνο υποθετικό, αφού τα αέρια στη φύση αποκλίνουν λιγότερο ή περισσότερο απ΄από τα χαρακτηριστικά του ιδανικού αέριου, κι έτσι χαρακτηρίζονται [[Πραγματικό αέριο|πραγματικά αέρια]]. Η συμπεριφορά τους περιγράφεται από την [[καταστατική εξίσωση των πραγματικών αερίων]], που αποτελεί επέκταση αυτής των ιδανικών με τη χρήση προσεγγιστικών αυτούςμεθόδων.

Οι νόμοι των αερίων ερμηνεύονται από τη [[κινητική θεωρία]]. Αν θερμανθεί ένα αέριο, τα μόριά του θα κινηθούν ταχύτερα. Έτσι αν αυτό βρίσκεται σ΄ ένα δοχείο, οι συγκρούσεις των μορίων στα τοιχώματα του δοχείου θα γίνουν ποιό συχνές με επακόλουθο την αύξηση της πίεσης, του όγκου ή και των δύο μαζί. Αν μειωθεί ο όγκος του δοχείου (περιοριστεί έτσι ο χώρος) ταοι μόριακρούσεις θατων κινούνταιμορίων με μεγαλύτερητα συχνότητατοιχώματα κρούσεωνθα γίνουν συχνότερες και επομένως μεθα μεγαλύτερημεγαλώσει τιμήη πίεσηςπίεση.