Υάδες (μυθολογία): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 2:
Στην [[ελληνική μυθολογία]] οι '''Υάδες''', λέξη που σημαίνει «οι της βροχής», ήταν αδελφές [[Νύμφες]], που έφερναν τη βροχή (από το αρχαίο ρήμα '''''υώ''''' = βρέχω).
Οι Υάδες ήταν κόρες του [[Άτλας (μυθολογία)|Άτλαντα]] και της [[Πλειόνη (μυθολογία)|Πλειόνης]] (κατά το ''«Fabulae»'' του [[Γάιος Ιούλιος Υγίνος|Υγίνου]]<ref>[http://www.theoi.com/Text/HyginusFabulae4.html#192 Υγίνος, Fabulae, 192]</ref>), ή της [[Αίθρα (Ωκεανίδα)|Αίθρας]] (κατά το ''«Ημερολόγιο»'' του [[Οβίδιος|Οβίδιου]]<ref>[http://poetryintranslation.com/PITBR/Latin/OvidFastiBkFive.htm#_Toc69367920 Ovid: Fasti - Βιβλίο 5ο (2 Μαΐου)], μετάφραση στα Αγγλικά από τον A. S. Kline</ref> και το ''«Περί Αστρονομίας»'' του Υγίνου<ref>[http://www.theoi.com/Text/HyginusAstronomica2.html#21 Υγίνος, Astronomica, 2.21]</ref>), ενώ ο Υγίνος στο ''«Περί Αστρονομίας»'' (''«Poeticon Astronomicon»'') δίνει και την πιθανότητα να ήταν κόρες του [[Ύας|Ύαντα]] και της [[Βοιωτία (μυθολογία)|Βοιωτίας]]. Στην επικρατέστερη εκδοχή πάντως, ο Ύας ήταν αδελφός τους.
Μετά τον θάνατο του Ύαντα σε [[κυνήγι|κυνηγετικό]] δυστύχημα (από ένα [[λιοντάρι]] κατά μία εκδοχή), οι Υάδες άρχισαν να κλαίνε από τη λύπη τους ασταμάτητα (μια μυθολογική αιτιολόγηση για το «κλάμα» της βροχής). Τότε οι θεοί τις λυπήθηκαν και τις μετεμόρφωσαν σε αστέρια. Είναι το γνωστό στην [[Αστρονομία]] [[ανοικτό σμήνος]] αστέρων [[Υάδες (Αστρονομία)|Υάδες]], στην κεφαλή του ταύρου τoυ [[Ταύρος (αστερισμός)|ομώνυμου αστερισμού]]. Και πραγματικά, η εμφάνιση του σμήνους αυτού πριν την αυγή (η ''[[εώα επιτολή]]'' τους) προμήνυε κάθε χρόνο το τέλος του ξερού καλοκαιριού και τις πρώτες βροχές για τις μεσογειακές χώρες.
| |||