Προσφυγή στην άγνοια: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η ''λογικά πιθανή ύπαρξη'' χρίζει ιδιαίτερης προσοχής για ''το τι ακριβώς θεωρεί η επιστήμη λογικό και άρα πιθανό''. Παραδείγματος χάριν εάν κάποιος ρίξει ένα νόμισμα 1.000.000 φορές η επιστήμη δεν θεωρεί παράλογο τον ισχυρισμό ούτε θεωρεί ότι είναι «σχεδόν βέβαιο» ότι '''δεν''' θα έρθει 1.000.000 φορές γράμματα. Η πιθανότητα να έρθει 1.000.000 φορές γράμματα είναι 2^{−1.000.000}, αριθμός μεγαλύτερος του μηδενός άρα όχι απίθανο και ούτε παράλογο να το ισχυριστεί κάποιος. Η αδυναμία της επιστήμης να αποδείξει ως απίθανο αυτόν τον ισχυρισμό δεν σημαίνει φυσικά ότι θα βρεθεί ποτέ άνθρωπος που θα στοιχηματίσει στο σενάριο του 1.000.000 φορές γράμματα. Αντίθετα η ύπαρξη θεϊκών οντοτήτων, όπως του [[Ρα]], [[Θωρ]], [[Δίας|Δία]] και άλλων αρχαίων ή σύγχρονων θεών γίνεται αποδεκτή από την συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων και η αδυναμία της επιστήμης να αποδείξει την «μη ύπαρξη τους» απετέλεσε και αποτελεί το ισχυρότερο επιχείρημα των θεϊστών διαχρονικά.

 

 

Η προσφυγή στην άγνοια σε συνδυασμό με την [[προσφυγή στην αυθεντία]] και το [[το σύνδρομο της αγέλης]] έχουν διαχρονικά χρησιμοποιηθεί και χρησιμοποιούνται για την χειραγώγηση των μαζών, την εξάπλωση και αποδοχή από την πλειοψηφία των ανθρώπων λανθασμένων θέσεων και ιδεών καθώς και στην αποδοχή σαν πραγματικότητα απίθανων ισχυρισμών. Τρανταχτά παραδείγματα παγκόσμιας εμβέλειας είναι η θανάτωση του [[Σωκράτης|Σωκράτη]] για ασέβεια προς ανύπαρκτους θεούς, [[κυνήγι μαγισσών]] τον [[μεσαίωνα]], σύγχρονους θρησκευτικούς [[Φανατισμός|φανατισμούς]], πίστη σε ανύπαρκτους θεούς με ανθρωποθυσίες και μακροχρόνιους θρησκευτικούς πολέμους, το [[ολοκαύτωμα]] της [[Ναζιστική Γερμανία|ναζιστικής Γερμανίας]] και άλλα πολλά.