Κίσκα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Αν. Λεβίδης γράφει: «Ἡ ἀρχαία Κισκισσός, τανῦν καλεῖται Κίσκε καί κεῖται Ν.Α. τῆς Καισαρείας ἀπέχουσα αὐτῆς λεύγας δέκα καί ὀκτώ, ἦν δέ πόλις λίαν ἀρχαία, … Τόν αὐτόθι Καθολικόν Βυζαντινοῦ ρυθμοῦ περικαλλέστατον ναόν, τόν ἴσως ἐξ εἰδωλείου μεταβληθέντα καί φέροντα μάρμαρα καί λίθους κοινούς μετ’ ἐπιγραφῶν ἐν μέρει ὁ πανδαμάτωρ χρόνος, ἐν μέρει δέ οἱ καταδρομεῖς κατέστρεψαν. Οἱ δέ νῦν χριστιανοί κάτοικοι τούς θεμελίους λίθους ἐξορύξαντες ἔκτισαν σχολεῖον ἄνευ διδασκάλου Περί δέ τήν πόλιν ταύτην ἦν πλῆθος Μοναστηρίων, τεσσαράκοντα ναούς ἐπί τοῦ ἐπικειμένου λόφου ἠρίθμησα ὅλους Βυζαντινῆς ἐποχῆς μετά πελωρίων ἐξειργασμένων λίθων, οἰκήματα δέ τρωγλοδυτικά ἀρχαία καλούμενα ἀσκητάρια πολλά, καί ἐπί τοῦ πρός νότον λόφου Μοναστήριον ἕτερον, οὗ ὁ ναός ἦν σταυροειδῶς ἐκτισμένος, σώζονται δέ οἱ τοῖχοι αὐτοῦ μετά τριῶν πυλώνων καί τοῦ ἱεροῦ βήματος ρυθμοῦ Βυζαντινοῦ. Οἱ παλαιοί κάτοικοι τῆς πόλεως ταύτης δέν ἠδυνήθησαν νά ὑποφέρωσιν τάς ἀλλεπαλλήλους ἐφόδους τῶν πέριξ σκηνιτῶν καί διεσκορπίσθησαν, οἱ δέ νῦν ἦλθον ἐκ τῆς κώμης Αὐσάρ-κιόϊ διό καί ὁμιλοῦσι τήν ἑλληνικήν εἰ καί παρεφθαρμένως.» («Αἱ ἐν Μονολῖθοις Μοναί τῆς Καππαδοκίας καί Λυκαονίας», σελ. 102).

 

 

1. Αρχεία Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών.