Χαρτισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 16:
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι χριστιανικές εκκλησίες στη Βρετανία έκριναν "ότι ήταν λάθος για τον Χριστιανό να αναμιχθεί σε πολιτικά θέματα '. Όλοι οι ιερείς ήταν ιδιαίτερα προσεκτικοί για να αποκηρύξουν κάθε πολιτική συγγένεια αλλά αυτός που ασχολούταν λιγότερο με τις υποθέσεις αυτού του κόσμου θεωρούταν ο πιο άγιος και πρότυπο προς μίμηση. Αυτό ερχόταν σε αντίθεση με πολλούς χριστιανούς Χαρτιστές καθώς κατ'αυτούς "Ο [[Χριστιανισμός]] ήταν πάνω απ 'όλα κάτι πρακτικό, και ότι πρέπει να το δείχνει σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής. Επιπλέον, δεν ήταν δυνατόν ο Χριστιανισμός να αποκοπεί από την πολιτική ζωή."<ref>H.U. Faulkner, Ph. D. (1916). Columbia University faculty of Political Science. ed. Studies in History, Economics, and Public Law. 73. Columbia University.</ref>
===Εξέγερση του 1848===
Στις 10 Απριλίου 1848, μία νέα Χαρτιστική Συνέλευση οργάνωσε μια μαζική συνάντηση σε κοινό στο Kennington του Λονδίνου, και τελικά θα παρουσιάσειπαρουσιάζε μια ακόμη αναφορά στο Κοινοβούλιο. Η εκτίμηση του αριθμού των συμμετεχόντων ποικίλει ανάλογα με την πηγή (κατά τον Ο'Κονορ περίπου 300.000, κατά την κυβέρνηση, 15.000. Η εφημερίδα Observer πρότεινε 50.000). Ο πιο πιθανός αριθμός είναι 150.000 . Η κυβέρνηση γνώριζε καλά ότι οι Χαρτιστές δεν είχαν πρόθεση για εξέγερσης. Ωστόσο, υπήρχαν οι φόβοι ότι η επανάσταση θα ξεκινήσει αυθόρμητα και έτσι οι αρχές πήραν εντολή για μεγάλης κλίμακας επίδειξη δύναμης τόσο για την αντιμετώπιση αυτής της απειλής, αλλά και αν είναι δυνατόν την εξάλειψη του Χαρτισμού σε ένα έτος όπου είχαν επαναστατήσει οι λαοί σε όλη την ηπειρωτική Ευρώπη. 100.000 ειδκοί αστυφυλακες προσλήφθηκαν για την ενίσχυση της αστυνομικής δύναμης. Σε κάθε περίπτωση, η συνεδρίαση ήταν ειρηνική. Ωστόσο, ο στρατός είχε απειλήσει να παρέμβει αν οι Χαρτιστές κάναν οποιαδήποτε προσπάθεια να διασχίσουν τον Τάμεση.<ref>David Goodway, London Chartism (1982)</ref>
 
Σε ένα ξεχωριστό περιστατικό, στασιαστές στο Μάντσεστερ προσπάθησαν να εισβάλουν στο μισητό πτωχοκομείο. Μια μάχη που έγινε είχε ως αποτέλεσμα οι Χαρτιστές να μάχονται με την αστυνομία και τελικά ο εξεγερμένος λαός διαλύθηκε, αλλά οι στασιαστές συνέχιζαν τον αγώνα στους δρόμους του Μάντσεστερ για τρεις ημέρες. Στο Bingley του [Γιόρκσαιρ], μια ομάδα Χαρτιστών υπερ της «σωματικής βίας» υπό την ηγεσία του Ισαάκ Ικέρινγκιλ συμμετείχαν σε μια τεράστια σύγκρουση στο τοπικό δικαστήριο και αργότερα διώχθηκαν για την απελευθέρωση δύο από των συναγωνιστών τους από την αστυνομία.<ref>http://www.chartists.net/Chartists-arrested-in-1848.htm</ref>