Γερμανικός εξπρεσιονισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 7:
== Δεκαετίες 1920 και 1930 ==
Οι πρώτες εξπρεσιονιστικές ταινίες,"[[Ο φοιτητής της Πράγας]]" (1913)<ref name="RM">{{Cite book |author=Roger Manvell |authorlink=Roger Manvell |title=Henrik Galeen - Films as writer:, Other films: |url=http://www.filmreference.com/Writers-and-Production-Artists-Ei-Gi/Galeen-Henrik.html |publisher=Film Reference |accessdate=2009-04-23}}</ref>, "[[Το εργαστήριο του δόκτωρος Καλιγκάρι]]" (1920), "[[Γκόλεμ]]" (1921)<ref name="RM"/>, "[[Νοσφεράτου]]" (1922)<ref name="RM"/>, "[[Φάντομ]]" (1922), "[[Σάτεν]]" (1923) και "[[Το τελευταίο γέλιο]]" (1924), έδιναν έμφαση στο συμβολισμό, το μακιγιάζ και τη σκηνογραφία.
Πολλά ευρωπαϊκά κινήματα της δεκαετίας του 1920 ήθελαν να πειραματιστούν και να δοκιμάσουν πρωτοποριακά για την εποχή πράγματα. Οι πρώτες εξπρεσιονιστικές ταινίες λόγω έλλειψης χρημάτων γυρίστηκαν σε μη-ρεαλιστικά γεωμετρικά παράλογα σκηνικά τα οποία ήταν ζωγραφισμένα με βάση τις αρχές του εξπρεσιονισμού στη ζωγραφική. Το σενάριο και η ιστορία των εξπρεσιονιστικών ταινιών συχνά διαπραγματευόταν θέματα όπως η τρέλα, η [[παράνοια]], η [[προδοσία]] και άλλα τέτοια θέματα (εν αντιθέσει με τα συνηθισμένα ερωτικά έργα ή τις περιπέτειες). Άλλα έργα που εντάσσονται στον γερμανικό εξπρεσιονισμό είναι το "[[Metropolis]]" (1927) του [[Φριτς Λάνγκ]] όπως και το "[[Μ, Ο Δράκος του Ντίσελντορφ|Μ]]" (1931) του ίδιου σκηνοθέτη.
| |||