Γεώργιος Παπαδόπουλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Οι απόφοιτοι της Σχολής Ευελπίδων της τάξης του 1940 σύντομα θα εισέρχονταν στον [[Β' Παγκόσμιος Πόλεμος|Β' Παγκόσμιο Πόλεμο]]. Στις [[28 Οκτωβρίου]] 1940 ο δικτάτορας της Ελλάδας, [[Ιωάννης Μεταξάς]] είπε το ιστορικό [[«OXI»]] στις ιταλικές δυνάμεις για την παράδοση της χώρας στον [[Μπενίτο Μουσολίνι]]. Συμμετείχε στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο κατά τον οποίο τιμήθηκε με δύο πολεμικούς σταυρούς και με το χρυσό αριστείο ανδρείας. Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος σαν [[ανθυπολοχαγός]]ουλαμαγός πυροβολικού πολέμησε εναντίον των Ιταλών αλλά και εναντίον της γερμανικής εισβολής στις [[6 Απριλίου]] [[1941]]. Με την έναρξη της κατοχής, τον Απρίλιο του [[1941]] εγγράφεται στην σχολή πολιτικών μηχανικών του Πολυτεχνείου. Παράλληλα, εντάσσεται αρχηγός στην οργάνωση [[Μίδας 614]] του συνταγματάρχη [[Ιωάννης Τσιγάντες|Τσιγάντε]], και μετά την διάλυσή της στην <<[[Οργάνωση Χ]]>> του [[Γεώργιος Γρίβας|Γεωργίου Γρίβα]]. Το [[1944]], με την βοήθεια των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών, διέφυγε στην [[Μέση Ανατολή]] όπου και του απονεμήθηκε ο βαθμός του [[Υπολοχαγός|υπολοχαγού]]. Το [[1945]] επανήλθε στην Ελλάδα. Έλαβε επίσης μέρος στον Εμφύλιο ([[1946]]-[[1949]]) και τιμήθηκε με χρυσό αριστείο ανδρείας, μετάλλιο εξαιρέτων πράξεων και πολεμικό σταυρό. Κατά τη δεκαετία του '50 υπηρέτησε σε διάφορες μονάδες σε υψηλό πόστο. Μετεκπαιδεύτηκε στις ΗΠΑ. Ο Γ. Παπαδόπουλος τοτοποθετήθηκε στην ΚΥΠ ([[19601959]] προάχθηκε σε συνταγματάρχη και τοποθετήθηκε στην -[[ΚΥΠ1964]].) Τοκαι το [[1961]] ως συνταγματάρχης της ΚΥΠ, και αρχηγός από το 1961 της παράνομης οργανώσεως [[Ένα στον Στρατό]],είχε συμμετάσχει στη διαμόρφωση του [[Σχέδιο «Περικλής»|σχεδίου «Περικλής»]], που είχε ως στόχο την άσκηση συστηματικής βίας για τη μείωση της επιρροής της ΕΔΑ. Ο στόχος εξειδικευόταν ως εξής: "''Ενδεικνυόμενα μέτρα, ώστε ο κομμουνισμός εις το εγγύς μέλλον να υποστή κάμψιν και το ποσοστόν του να κατέλθη εις επίπεδα κάτω του 20%''". Η συμμετοχή του αποκαλύφθηκε στις [[23 Φεβρουαρίου]] [[1965]] από τον τότε πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου. Οι αποκαλύψεις βασίστηκαν σε ανακριτικό πόρισμα του αντιστράτηγου Χ. Λουκάκη σύμφωνα με τις οποίες η διαμόρφωση του σχεδίου "Περικλής" (είχε συνταχθεί ήδη από το 1959 από την ΚΥΠ) ολοκληρώθηκε στις [[12 Αυγούστου]] [[1961]], σε ειδική συνεδρίαση της δευτεροβάθμιας επιτροπής πληροφοριών και διαφωτίσεως του ΓΕΕΘΑ, υπό την προεδρία του Α/ΓΕΣ Β. Καρδαμάκη.

Μετά το [[Πραξικόπημα της 21ης Απριλίου|πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967]], αρχικά ανέλαβε το υπουργείο Προεδρίας και τον Δεκέμβριο του [[1967]] ορκίστηκε "πρωθυπουργός" και υπουργός Εθνικής Αμύνης. Για ένα διάστημα ανέλαβε και Υπουργός Παιδείας<ref>''[http://www.ggk.gov.gr/ggk_old/goverments-27854.php.html Κυβέρνησις Γεωργίου Παπαδόπουλου]'', Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης</ref> και Εξωτερικών. Το [[1968]] διέφυγε απόπειρας δολοφονίας του, από τον [[Αλέκος Παναγούλης|Αλέξανδρο Παναγούλη]] ο οποίος συνελήφθη και καταδικάστηκε δις εις θάνατον. Η ποινή δεν εκτελέστηκε και παρέμεινε επί πενταετία στην φυλακή. ΤοΣτις 21 Μαρτίου [[1972]], παύθηκε με κυβερνητική απόφαση ο επίορκοςαντιβασιλιάς αξιωματικόςΓ. ορκίστηκεΖωιτάκης αντιβασιλέαςκαι μετάτον αντικατέστησε ο ίδιος. Τον Μάιο 1973 αποκαλύφθηκε η ύπαρξη εκτεταμένης συνωμοσίας στους κόλπους του Πολεμικού Ναυτικού και με την απομάκρυνσηαφορμή [[Γεώργιοςαυτή Ζωιτάκης|Ζωιτάκη]]καταργήθηκε η συνταγματική μοναρχία, που μέχρι τότε ίσχυε τυπικά, και τοτην 1η Ιουνίου [[1973]] Πρόεδροςανακηρύχθηκε Δημοκρατίαςως αμνηστεύονταςνέο όλουςπολίτευμα τουςη πολιτικούςπροεδρευομένη κρατουμένουςΔημοκρατία καιμε δίνονταςπροσωρινό ειδικήπρόεδρο χάρητον στονίδιο. ΠαναγούληΑκολούθησε η διεξαγωγή κυρωτικού δημοψηφίσματος, σύμφωνα με το οποίο ο Γ. ΣτιςΠαπαδόπουλος εκλεγόταν ως Πρόεδρος της νεοσύστατης Ελληνικής Δημοκρατίας και ο στρατηγός [[8Οδυσσέας ΟκτωβρίουΑγγελής]] 1973ως παρέδωσεαντιπρόεδρος. τηνΛίγο πρωθυπουργίααργότερα, στοστις [[Σπυρίδων8 ΜαρκεζίνηςΟκτωβρίου (πρωθυπουργός)|Σπύρο1973, επέλεξε τον παλαιό πολιτικό αρχηγό Σπ. Μαρκεζίνη]], προκειμένουως διάδοχό του στην πρωθυπουργία με την εντολή να μεταβείοδηγήσει ητη χώρα σε βουλευτικές εκλογές, στιςαμνηστεύοντας [[10όλους Φεβρουαρίου]]τους [[1974]]πολιτικούς κρατουμένους και δίνοντας ειδική χάρη στον Παναγούλη. Ακολούθησε η εξέγερση του Πολυτεχνείου στις [[17 Νοεμβρίου]] 1973 και στη συνέχεια το [[Χούντα του Ιωαννίδη|Πραξικόπημα του Ταξιάρχου Δ. Ιωαννίδη]] στις [[25 Νοεμβρίου]] 1973 όπουκατά την οποία ο Παπαδόπουλος ετέθη κατ'οίκον περιορισμόν.

Στις 30 Ιανουαρίου 1984, ίδρυσε μέσα από τις φυλακές την [[ΕΠΕΝ]]. Το [[1992]], η [[Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Μητσοτάκη 1990|κυβέρνηση του Μητσοτάκη]] αποφασίζει να αποφυλακίσει τον Παπαδόπουλο και τους άλλους πραξικοπηματίες, επίσης άνευ προηγουμένου σχετικού αιτήματος, αλλά βάζει βέτο ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας [[Κωνσταντίνος Καραμανλής]]. Πέθανε στις [[27 Ιουνίου]] [[1999]] μετά από χρόνιακαρκίνο ασθένειαστο ουροποιητικό σύστημα στο Λαϊκό Νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν, μη έχοντας μετανοήσει για τις πράξεις του και ουδέποτε δεχόμενος προτάσεις για παροχή αμνηστίας. Ο τάφος του βρίσκεται στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών.