Θεοδόσιος Ζυγομαλάς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 7:
Είναι γνωστός χάρη στην μακρόχρονη αλληλογραφία και φιλία του με τον [[Γερμανία|Γερμανό]] φιλόλογο [[Μαρτίνος Κρούσιος|Μαρτίνο Κρούσιο]] (γερμ. ''Martin Crusius''), καθηγητή της αρχαίας ελληνικής και της λατινικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο της Τυβίγγης ([[Τύμπιγκεν]], γερμ. [[Τübingen]]). Ο τελευταίος σημείωνε στο αναλυτικό του ημερολόγιο για μια εικοσιπενταετία, όλες τις πληροφορίες που του έστελνε ο Θεοδόσιος και πολλές από αυτές δημοσίευσε στα βιβλία του, κυρίως στο "Turcograeciae libri octo" ([[1584]]). Χάρις σε αυτές τις πληροφορίες του Θεοδοσίου και στα δημοσιεύματα του Κρουσίου, αρχίζει να αναπτύσσεται την εποχή εκείνη το ενδιαφέρον των Ευρωπαίων για τους Έλληνες, χαρακτηρίζοντάς τους για πρώτη φορά απογόνους των αρχαίων Ελλήνων και των Βυζαντινών. Πρόκειται για το πνευματικό και ιδεολογικό ρεύμα που θα εξελιχθεί υπό το όνομα "[[Φιλελληνισμός]]". Οι πληροφορίες αυτές αποτελούν, επίσης, χρησιμότατη πηγή για τους σημερινούς ιστορικούς. Η πρόσφατη ανακάλυψη άγνωστου ως σήμερα αρχειακού υλικού στην Βιβλιοθήκη της πόλης [[Gotha]] (Γερμανία) αναμένεται να φέρει στο φως περισσότερα νέα στοιχεία (έκδοση ετοιμάζεται από τους Christian Gastgeber και Giuseppe de Gregorio).
Προς χάριν του Κρουσίου, ο Θεοδόσιος μετέφερε στην δημώδη γλώσσα της εποχής αρκετά κλασσικά και βυζαντινά κείμενα, όπως και επιστολές ή δικαιοπραξίες της εποχής του, που έτσι έκαναν γνωστό και το ομιλούμενο ιδίωμα στους τότε Ευρωπαίους. Η χρησιμότητα των κειμένων αυτών είναι πολύτιμη στους [[Φιλόλογος|φιλόλογους]] και τους [[Γλωσσολόγος|γλωσσολόγους]]. Φιλίες ανέπτυξε ο Θεοδόσιος και με άλλους [[Ουμανισμός|ουμανιστές]], όπως τους Γερμανούς Johannes Löwenklau ή Leunclavius (όνομα που ο Θεοδόσιος εξελλήνισε με την μορφή "Λεοντόνυχος"), Stefan Gerlach, τον Salomon Schweigger (γνωστός και στην εξελληνισμένη μορφή "Σολομών ο Σιωπικός"), τον Γάλλο Philippe du Fresne-Canaye, τον
Χάθηκε μάλλον στην επιδημία πανώλης που έπληξε την Κωνσταντινούπολη το [[1607]]. Ας σημειωθεί ότι η χρονολόγηση του θανάτου του Θεοδοσίου κατά το 1614 οφείλεται σε
Η πολυάριθμη οικογένειά του μετακόμισε σε διάφορα μέρη. Απόγονοί του μαρτυρούνται έως τον [[19ος αιώνας|19ο αιώνα]] στην [[Χίος|Χίο]], και σήμερα σε διάφορα μέρη του κόσμου.
==Εργογραφία==
| |||