Μετά το θάνατο του [[Αλέξανδρος ο Μέγας|Μεγάλου Αλεξάνδρου]] ([[323 π.Χ.]]), οι [[Επίγονοι (Μεγάλου Αλεξάνδρου)|Διάδοχοί]] του πολέμησαν μεταξύ τους για την απολύτη αρχηγία της αυτοκρατορίας του. Έτσι μετά τη [[μάχη της Ιψού]] οι συγκρούσεις εστιάστηκαν ανάμεσα στους Σελευκίδες κι τους [[Πτολεμαίοι|Πτολεμαίους]]. Κατά το 2ο αιώνα π.Χ. αυτές οι δύο δυνάμεις μάχονταν για την [[Παλαιστίνη]]. Ο βασιλιάς [[Αντίοχος Γ' ο Μέγας]] νικώντας τότε στη [[μάχη του Πανείου]] τους Πτολεμαίους του Σκόπα του Αιτωλού σαν αποτέλεσμα κέρδισε τα εδάφη της Παλαιστίνης. Τότε ο Σελευκίδης βασιλιάς στράφηκε στην αντιμετώπιση των Ρωμαίων όπου και ηττήθηκε στη [[Μάχη των Θερμοπυλών (191 π.Χ.)|Μάχη των Θερμοπυλών]] και τη [[Μάχη της Μαγνησίας]]. Ύστερα από αυτές τις ήττες οι Ρωμαίοι του επέβαλλαν τη [[Συνθήκη της Απάμειας]] το [[188 π.Χ.]], που σύμφωνα με αυτή έπρεπε να να πληρώσει πολεμική αποζημίωση 15.000 τάλαντα. Έτσι έπρεπε να αυξήσει τους φόρους στους πολίτες του. Τον επόμενο χρόνο ([[187 π.Χ.]]) προσπαθώντας να λεηλατήσει ένα ναό στην [[Ελυμαΐδα]] σκοτώθηκε. Τον διαδέχτηκε ο γιος του [[Σέλευκος Δ' Φιλοπάτωρ]], ο οποίος κληροδότησε το χρέος της αποζημίωσης προς τους Ρωμαίους. Έτσι έστειλε το γιο του το [[Δημήτριος Α' Σωτήρ|Δημήτριο]] στη [[Ρώμη]] ως όμηρο. Ακόμη, το [[175 π.Χ.]] έστειλε τον αξιωματούχο του τον Ηλιόδωρο στην Ιουδαία για να πάρει χρήματα από το ναό της [[Ιερουσαλήμ]]. Ο Ηλιόδωρος όπωςόταν επέστρεφεεπέστρεψε δολοφόνησε τον Σέλευκο για να ανακηρυχθεί βασιλιάς. Την κατάστασηαναταραχή εκμεταλλεύτηκε ο αδερφός του Φιλοπάτωρος, ο Αντίοχος ο οποίος σκότωσε τον Ηλιόδωρο και βασίλεψε στην [[Αντιόχεια]] ως Αντίοχος Δ' Επιφανής. Κατά τη βασιλεία του αντιμετώπισε προβλήματα στην Ιουδαία λόγω των φόρων που δέχτηκε η περιοχή, απόρροια της αποζημίωσης που πλήρωνε ακόμα η Αντιόχεια. Ο ιερέας της Ιερουσαλήμ, ο [[Ονίας Γ']] αρνήθηκε να δώσει βοήθεια στον Αντίοχο και ο τελευταίος τον αντικατέστησε με τον [[Ιάσωνας (ιερέας)|Ιάσωνα]], ο οποίος υποσχόταν στον βασιλιά των Σελευκιδών ότι θα του έδινε τα χρήματα που ήθελε και ότι θα εξελλήνιζε την Ιερουσαλήμ. Πράγματι στην Ιουδαία κι όχι μόνο, ο εξελληνισμός των Εβραίων ήταν έντονος. Το 171 π.Χ. ο [[Πτολεμαίος Στ' Φιλομήτωρ]] σχεδίασε επίθεση κατά του θείου του, του Αντίοχου Δ'. Ο τελευταίος ζήτησε χρήματα από τον Ιάσωνα, αλλά δε δέχτηκε και τότε τον αντικατέστησε στη θέση του ιερέα ομε τον [[Μενέλαος (ιερέας)|ΜενέλαοςΜενέλαο]]. Τότε το [[170 π.Χ.]] οι Σελευκίδες νίκησαν κατά κράτος του Πτολεμαίους του Φιλομήτωρα κατά τηστη [[Μάχη του Πηλούσιου]]. Με την επιστροφή του στην Αντιόχεια, ο Αντίοχος Δ' πήρε θησαυρούς από το ναό της Ιερουσαλήμ, εξοργίζοντας τους Εβραίους. Το 168 π.Χ. ο Αντίοχος βρέθηκε προ των πυλών της κατάκτησης της Αλεξάνδρειας. Οι Ρωμαίοι μετά τη νίκη τους στην [[Μάχη της Πύδνας|Πύδνα]] παρεμβαίνουν αναγκάζοντας τον Σελευκίδη να μην επιχειρήσει την κατάληψή της. Μάλιστα στην Ιουδαία διαδόθηκε η φήμη του θανάτου του Αντίοχου. Έτσι άρχισαν να γίνονται εξεγέρσεις. Ο Ιάσονας, ο πρώην ιερέας της Ιερουσαλήμ, με 1.000 άντρες ξαναπήρε τη θέση του ιερέα από το Μενέλαο. Οι Εβραίοι τότε χωρίστηκαν σε συντηρητικούς και μη. Ο Αντίοχος μαθαίνοντας τα νέα κατέστειλεεπέβαλλε τιςτην εξεγέρσεις.τάξη, Ακόμηκαθώς κατέλαβε την Ιερουσαλήμ και έβαλε ξανά στη θέση του ιερέα τον Μενέλαο. Μάλιστα στο ναό της Ιερουσαλήμ κατασκευάστηκε άγαλμα του [[Δίας|Δία]]. Το [[167 π.Χ.]] ο Σελευκίδης απογόρευσεαπαγόρευσε όλες τις θρησκευτικές τελετές των Εβραίων. Πλέον οι Εβραίοι είχαν έρθει στοσε σημείο μαζικής επανάστασης.
