Αποβατικό: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Mokissos (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Templar52 (συζήτηση | συνεισφορές)
μ +
Γραμμή 1:
'''Αποβατικό''', ή '''πλοίο αποβάσεων''' χαρακτηρίζεται ειδικός τύπος [[πολεμικό πλοίο|πολεμικού πλοίου]] με το οποίο επιχειρείται αποβατική δραστηριότητα, του λεγόμενου [[αμφίβιος πόλεμος|αμφίβιου πολέμου]]. Τέτοιοι τύποι πλοίων διαφόρων μεγεθών άρχισαν να ναυπηγούνται ευρύτερα κατά τον [[Β' Π.Π.]] και ειδικότερα μετά την κατάληψη της [[Γαλλία]]ς από τους [[Γερμανοί|Γερμανούς]].
'''Αποβατικό'''
 
Βέβαια πρώτα αποβατικά πλοία στη παγκόσμια ιστορία ήταν τα πλοία που συμμετείχαν στον [[Τρωικός πόλεμος|Τρωικό πόλεμο]] όπου και σημειώθηκε η πρώτη οργανωμένη απόβαση συνασπισμού πόλεων - κρατών. Στη νεότερη ιστορία τα πρώτα αποβατικά σκάφη που ναυπηγήθηκαν και έλαβαν μέρος σε αποβατικές επιχειρήσεις ήταν στον [[Α' Π.Π.]] και συγκεκριμένα την περίοδο [[1914]] - [[1918]] όπως π.χ. στη κατάληψη των [[Δαρδανέλια|Δαρδανελίων]] το [[1915]] αλλά και από τους Γερμανούς το [[1917]] στη κατάληψη των νήσων της [[Βαλτική]]ς.<br />
Την εποχή εκείνη τα αποβατικά ήταν στη πραγματικότητα μικρά [[φορτηγό πλοίο|φορτηγά πλοία]] με περιορισμένο [[βύθισμα]] και με πολύ περιορισμένες δυνατότητες. Πλησίαζαν τις ακτές όσο βέβαια επέτρεπε το βύθισμά τους και στη συνέχεια τα μεταφερόμενα στρατεύματα αποβιβάζονταν στις σωσίβιες λέμβους ενώ σε κάποιες άλλες εκφορτώνονταν περιορισμένος αριθμός πυροβόλων όπλων. Η διαδικασία αυτή ήταν πολύ χρονοβόρα και οι απώλειες που συνέβαιναν έναντι του συνεχούς εχθρικού πυρός ήταν πολύ μεγάλες. Αυτός ήταν και ο λόγος που οι αποβατικές μεραρχίες διέθεταν μόνο μέχρι 30 πυροβόλα για την επίσπευση της απόβασης. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να προστεθεί ότι και οι σωσίβιες λέμβοι της εποχής εκείνης δεν ήταν μηχανοκίνητες αλλά έπρεπε να ρυμουλκηθούν από κάποια μηχανοκίνητη λέμβο ή άλλο καΐκι, μέχρι τα αβαθή απ΄ όπου και εξέρχονταν οι στρατιώτες στην ακτή.
 
Έτσι πρώτοι οι [[Άγγλοι]] μελέτησαν και δημιούργησαν πρώτοι αυτοκινούμενες φορτηγίδες, τις οποίες εμφάνισαν περί το τέλος της εκστρατείας της Καλλίπολης και λίγο αργότερα στη [[Μεσοποταμία]]. Επίσης και ο τότε αρχηγός των αγγλικών ναυτικών δυνάμεων του Ντόβερ, ναύαρχος Μπέικον, πρότεινε τη κατασκευή δύο μεγάλων ξύλινων [[φορτηγίδα|φορτηγίδων]] μήκους 180 μ. για μεταφορά αρμάτων προκειμένου να χρησιμοποιηθούν σε απόβαση στη [[Φλάνδρα]]. Πράγματι οι δύο αυτές φορτηγίδες κατασκευάστηκαν και δοκιμάστηκαν ρυμουλκούμενες από μονίτορες, πλην όμως δεν χρησιμοποιήθηκαν λόγω άλλων ατυχών επιθέσεων. Για πολλούς όμως αυτές οι δύο φορτηγίδες θεωρούνται οι πρόδρομοι των [[αρματαγωγό|αρματαγωγών]].