Πυρηνική σχάση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Αναίρεση έκδοσης 2612253 από τον 77.49.47.71 (Συζήτηση χρήστη:77.49.47.71)
Γραμμή 4:
Στα παραπροϊόντα τής σχάσης περιλαμβάνονται και [[νετρόνιο|νετρόνια]], τα οποία μπορούν να προκαλέσουν περαιτέρω σχάσεις δημιουργώντας έτσι μια αυτοσυντηρούμενη [[αλυσιδωτή αντίδραση]] η οποία σε ελεγχόμενη, χαμηλή ταχύτητα παράγει εκμεταλλεύσιμη ενέργεια. Σε μη ελεγχόμενη μεγάλη ταχύτητα προκαλεί έκρηξη της οποίας η ισχύς είναι μεγαλύτερη από κάθε έκρηξη που προέρχεται από χημικές αντιδράσεις, γεγονός που βρίσκει χρήση στην κατασκευή [[πυρηνικά όπλα|πυρηνικών όπλων]].
 
Η σχάση μπορεί να είναι αυθόρμητη ή να προκληθεί από άλλη αντίδραση. Ένας βαρύς πυρήνας μπορεί να κατεβάσει την συνολική του ενέργεια αν χωριστεί σε μικρότερους πυρήνες αλλά το [[φράγμα δυναμικού]] που πρέπει να περάσει για να το επιτύχει είναι τόσο μεγάλο που καθιστά τέτοια γεγονότα πολύ σπάνια. Για παράδειγμα ο [[χρόνος ημιζωής]] για την σχάση τού <sup>232</sup>U είναι κάπου 100 τρισεκατομμύρια χρόνια. Την ίδια στιγμή ο χρόνος ημιζωής του για [[α-διάσπαση]] είναι λιγότερο από 3 χρόνια (Το κανάλι τής αυθόρμητης σχάσης δεν γίνεται σημαντικό πριν [[μαζικός αριθμός|Α]]>240). Πρώτα όμως ανακαλύφθηκε η σχάση που προκαλείται από προηγούμενη αντίδραση. Το γνωσφτότερογνωστότερο παράδειγμα είναι τού <sup>235</sup>U που αντιδρά με [[θερμικό νετρόνιο|θερμικά νετρόνια]]. Συντίθεται ένας πυρήνας <sup>236</sup>U* (ο αστερίσκος δηλώνει ότι βρίσκεται σε διεγερμένη κατάσταση). Η ενέργεια τής διέγερσης που αποκτήθηκε από την σύλληψη τού νετρονίου θέτει ολόκληρο τον πυρήνα σε ταλάντωση και ως αποτέλεσμα προκαλείται σχάση σε πλήθος διαφορετικών προϊόντων. Ένα τυπικό κανάλι είναι η αντίδραση:
:<math>~^{235}_{~92}U + n \rightarrow ^{92}_{36}Kr + ^{142}_{~56}Ba + 2n</math>
Η ενέργεια που απελευθερώνεται σε αυτό το παράδειγμα είναι κάπου 180 [[Ηλεκτρονιοβόλτ|MeV]]. Τα δύο νετρόνια που παράγονται σε αυτό το παράδειγμα (την στιγμή τής σχάσης) λέγονται ''άμεσα νετρόνια'' και σε αντιδιαστολή με τα ''καθυστερημένα νετρόνια'' που θα παραχθούν μέσω τών θυγατρικών <sup>92</sup>Kr <sup>142</sup>Ba (ή παραγώγων τους) οι οποίοι έχουν πλεόνασμα νετρονίων (τα βαρύτερα σταθερά ισότοπά τους είναι τα ισότοπα του [[Κρυπτό|Κρυπτού]] <sup>86</sup>Kr και του [[Βάριο|Βαρίου]] <sup>138</sup>Ba).
 
Η διάσπαση του ατόμου επιτεύχθηκε για πρώτη φορά από τους [[Όττο Χαν]] και [[Φριτς Στράσσμαν]] το [[1938]], ενώ είχε προηγούμενα μελετηθεί θεωρητικά από τον [[Ενρίκο Φέρμι]] το 1934.
 
φφφ
== Δείτε επίσης ==
* [[Πυρηνική Φυσική]]